3. Ustalenie wielkości niedoborów w oparciu o dokument SAD
Jak wskazane zostało w orzeczeniu NSA z dnia 21 listopada 2017 r. (I GSK 1861/15) w
przypadku importu wyrobów akcyzowych podstawą dla określenia ich wielkości stanowi wyłącznie document SAD. Wszelkie
niezgodności w zakresie wartości wykazanej na tychże dokumentach a niedoborami stwierdzonymi na terytorium kraju
oznaczają ich użycie niezgoidne z przeznaczeniem.
Jak wynika bowiem z zebranego w sprawie materiału dowodowego, niedobory oraz nadwyżki
wyrobów akcyzowych stwierdzone zostały już po zwolnieniu towaru przez organy celne i dopuszczeniu ich do obrotu na
terytorium kraju. Z dokumentów sporządzonych na okoliczność importu wyraźnie wynika ilość wyrobów objęta importem i
nie jest ona tożsama z ilością wyrobów wprowadzonych do magazynu skarżącej na terytorium kraju. Zatem zasadnym było
uznanie, że przedmiotem importu była ilość wyrobów, która wskazana została organowi celnemu w dokumencie SAD.
Stwierdzone na terytorium kraju niedobory uznane być musiały w tych okolicznościach za zużycie tych wyrobów (na
terytorium kraju) niezgodnie z ich przeznaczeniem (nie objęte preferencją podatkową), a w przypadku nadwyżek,
musiały być opodatkowane, gdyż nie były one przedmiotem uprzedniego zgłoszenia celnego. Nie można się również
zgodzić z twierdzeniem Spółki, iż brak jednoznacznego stwierdzenia sposobu zużycia wyrobu niezgodnie z
przeznaczeniem uniemożliwia zastosowanie przepisu art. 4 ust. 2 pkt 10 ustawy. Skoro Skarżąca w stosunku do wyrobów
dopuszczonych do obrotu, a niewprowadzonych do magazynu nie legitymuje się dokumentami świadczącymi o ich
odsprzedaży w warunkach zwolnienia od akcyzy dla olejów przeznaczonych na cele żeglugi lub w warunkach obniżonej
stawki akcyzy dla olejów przeznaczonych na cele opałowe, to jedyną alternatywą jest ich użycie niezgodnie z
przeznaczeniem.
Podkreślić trzeba, ze zarówno w zakresie nadwyżek, jak i niedoborów organy podatkowe
nie muszą wykazywać skąd pochodzi nadwyżka wyrobów, wystarczy sam fakt jej stwierdzenia, nie muszą też prowadzić
postępowania w jaki sposób doszło do powstania niedoboru, tu również wystarcza stwierdzenie samego faktu powstania
takiego niedoboru.
W kontekście podnoszonej przez Spółkę argumentacji w zakresie powstałych niedoborów i
nadwyżek dotyczącej różnych urządzeń pomiarowych wskazać należy na dane zawarte w decyzji organu odwoławczego.
Przedstawione w tym indywidualnym akcie administracyjnym w tabelach wielkości przekonują, że powstałe różnice
stanowiące niedobory i nadwyżki nie mogły być wynikiem błędów pomiarowych.
W tabeli dotyczącej oleju napędowego przeznaczonego do celów żeglugi wypada zauważyć
i porównać pozycję 4 i 12, które odnoszą się do przybliżonych wielkości ilości wyrobu w litrach dopuszczonych do
wolnego obrotu. W pozycji 4 wskazano, że do obrotu według zgłoszenia celnego dopuszczono 596.574 litrów, natomiast
zgodnie z pozycją 12 według zgłoszenia celnego do obrotu dopuszczono 604.427 litrów. Ilość wyrobu w litrach przyjęta
na stan magazynowy z pozycji 4 tabeli to 589.804 litry, natomiast z pozycji 12 tabeli to 604.625 litrów. Zatem w
pozycji 4 powstał niedobór w wysokości 6.770 litrów, zaś w pozycji 12 powstała nadwyżka w ilości 198 litrów. Trudno
zatem zaakceptować, że przy porównywalnych ilościach zgłoszonych do dopuszczenia do obrotu powstały tak znaczne
różnice ze względu na różne urządzenia pomiarowe. Co do zasady błąd ten powinien być zbliżony, nie powinna zaś
cechować go tak duża rozbieżność, wynosząca prawie 7.000 litrów (różnica rzeczywista 6.968 litrów).
Alan Lipnicki
Młodszy Konsultant
podatkowy
alan.lipnicki@isp-modzelewski.pl
tel.
(22) 517 30 60
