W dniu 1 czerwca 2020 r. DKIS wydał interpretację indywidualną sygn. 0111-KDIB3-1.4012.121.2020.2.KO co do obowiązku skorygowania odliczenia podatku VAT w związku z uiszczeniem zaliczki w sytuacji, gdy nie dochodzi do dostawy towaru, a kontrahent nie wystawił faktury korygującej.
Podatnik wpłacił kontrahentowi zaliczkę na poczet zakupu towaru zgodnie z zawartą między stronami umową. Na tę okoliczność kontrahent będący czynnym podatnikiem VAT w tym samym miesiącu wystawił Podatnikowi dwie faktury zaliczkowe z wykazanym podatkiem VAT w stawce 23%, z której Podatnik odliczył cały podatek VAT wykazując go jako podatek naliczony w deklaracji VAT-7 za sierpień 2019 r. Podatnik chcąc dokonać realizacji zamówienia w miesiącu październiku 2019 r. musiał dokonać wpłaty na konto kontrahenta pozostałą kwotę zamówionego towaru aby w październiku mógł otrzymać towar. Przed dokonaniem płatności Spółka sprawdziła kontrahenta na białej liście. Z informacji tam umieszczonych wynikało, że kontrahent został wykreślony z rejestru czynnych podatników VAT dnia 25 października na podstawie art. 96 ust. 9 pkt 2. Kontrahent nie wywiązał się z umowy, więc Spółka wystąpiła do niego o zwrot zaliczki. Podatnik odstąpił od umowy w grudniu 2019 r. Kontrahent zwrócił zaliczkę tylko częściowo.
Podatnik zwrócił się z zapytaniem w kwestii obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę odliczenia podatku VAT w związku z uiszczeniem zaliczki w sytuacji gdy nie dochodzi do dostawy towaru. Podatnik argumentował, iż otrzymanie zaliczki wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego, więc analogicznie wystawienie faktury korygującej uzależnione jest od faktycznego zwrotu otrzymanej zaliczki. Zatem należy uznać, że dopiero w chwili zwrotu zaliczki Podatnikowi, kontrahent może wystawić fakturę korygującą. Powyższa czynność wywoła u kontrahenta obowiązek zmniejszenia obrotu stanowiącego podstawę opodatkowania zgodnie z dyspozycją art. 29a ust. 10 pkt 3 ustawy VAT. Kontrahent nie jest natomiast uprawniony do wystawienia faktury korygującej bo nie spełnia definicji podatnika zawartej w art. 15 ustawy VAT. Podatnik argumentował, iż w przypadku braku możliwości otrzymania faktur korygujących w momencie otrzymania zwrotu części zaliczki, powinien dokonać obliczenia podatku VAT zawartego w otrzymanej kwocie brutto metodą „w stu” oraz wykazać tak obliczony podatek jako zmniejszenie kwoty podatku do odliczenia w deklaracji składanej za okres w którym otrzymała częściowy zwrot zaliczki.
DKIS uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe stwierdzając, że skoro w związku z wcześniej podjętymi czynnościami, zmierzającymi do realizacji podlegającej opodatkowaniu dostawy towarów, Podatnik zgodnie z obowiązującymi przepisami dokonał odliczenia podatku naliczonego, jest obowiązany do dokonania jego korekty w przypadku odstąpienia od umowy kontrahenta. Brak faktury korygującej, w zaistniałej sytuacji, nie warunkuje dokonania przez Podatnika korekty podatku naliczonego. Jeśli po zerwaniu umowy nie została wystawiona faktura korygująca skorygowanie odliczenia kwoty podatku naliczonego winno być dokonane (zgodnie z ww. art. 91 ust. 7d) w rozliczeniu za okres, w którym nastąpiło zerwanie umowy (czyli w momencie zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony), tj. w przedmiotowym przypadku w grudniu 2019 r.
