Import usług z Wielkiej Brytanii po brexicie

     Mimo, że Wielka Brytania na skutek brexitu przestała być członkiem UE, stając się państwem trzecim w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zasady opodatkowania importu usług z Wielkiej Brytanii do Polski nie uległy zmianie.

     W dniu 1 lutego 2020 r., po zawarciu umowy o wystąpieniu, Wielka Brytania opuściła Unię Europejską (UE) stając się tym samym państwem trzecim. Od dnia 1 stycznia 2021 r. w Wielkiej Brytanii przestało obowiązywać unijne prawo celne i podatkowe. Co do zasady Wielka Brytania nie podlega już przepisom UE w dziedzinie VAT, ponieważ w wyniku brexitu utraciła status państwa członkowskiego, ale ze względu na obowiązywanie okresu przejściowego nie była dotychczas traktowana jako państwo trzecie. W dniu 1 stycznia 2021 roku w Wielkiej Brytanii przestały obowiązywać przepisy UE w dziedzinie VAT.

     Zakup usług od kontrahenta z Wielkiej Brytanii stanowi import usług. Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez import usług należy rozumieć świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Import usług polega na opodatkowaniu transakcji w kraju podatnika będącego usługobiorcą, gdy usługodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem na terytorium kraju. Mimo, że Wielka Brytania przestała być członkiem UE, stając się państwem trzecim w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r., zasady opodatkowania importu usług w Polsce nie uległy zmianie: podatnik (usługobiorca) wykazuje z tego tytułu podatek należny (w deklaracji podatkowej JPK V7M), który to podatek należny może być także podatkiem naliczonym.

     Definicja importu usług co do zasady nie rozróżnia statusu usługodawcy na unijnego i z kraju trzeciego; istotnym jest, aby usługodawca nie posiadał siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności w kraju.

Wróć do spisu treści serwisu