Czy wydatki na instalację fotowoltaiczną poniesione przez bank jako stronę umowy leasingu operacyjnego uprawniają korzystającego do ulgi termomodernizacyjnej?

Forma wsparcia termomodernizacji budynków mieszkalnych, określana jako ulga termomodernizacyjna, przysługuje z tytułu poniesienia wydatków, których katalog zawiera rozporządzenie Ministra Inwestycji i Rozwoju z dnia 21 grudnia 2018 r. w sprawie określenia wykazu rodzajów materiałów budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją przedsięwzięć termomodernizacyjnych (dalej: „rozporządzenie”), pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w art. 26h ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej określanej jako: „ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.”) oraz art. 11 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: „ustawa o ryczałcie”). W sporze ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 września 2021 r. (nr 0113-KDIPT2-2.4011.560.2021.2.KR) WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 22 września 2022 r. (I SA/Wr 1089/21) odniósł się do kwestii dopuszczalności stosowania przedmiotowej ulgi w przypadku, gdy wydatki na nabycie instalacji fotowoltaicznej o mocy 21 kW zostały poniesione przez bank jako stronę umowy leasingu operacyjnego i oddane korzystającemu, będącemu współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym oraz budynkami gospodarczymi.

Umowa leasingu przewidywała płatności rat okresowych począwszy od grudnia 2020 r. do października 2025 r. oraz comiesięczną płatność – wraz z ratami okresowymi – kaucji gwarancyjnej. Podatnik, wnioskując o wydanie interpretacji dążył do potwierdzenia, że poniesienie wydatków z tytułu rat okresowych na rzecz banku jako leasingodawcy uprawnia leasingobiorcę do skorzystania z ulgi termomodernizacyjnej i jedynie kaucja z racji zwrotnego charakteru nie stanowi wydatku na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego.

Swoje stanowisko podatnik uzasadniał m.in. tym, że instalacja fotowoltaiczna stanowi przedsięwzięcie termomodernizacyjne, a podatnik jest właścicielem budynku mieszkalnego jednorodzinnego, któremu służy wymienione przedsięwzięcie i poniósł wydatki związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, które są wymienione w załączniku do rozporządzenia, bez znaczenia natomiast jest, że do czasu spłaty rat leasingowych przedmiot leasingu – instalacja fotowoltaiczna pozostaje w majątku banku, bowiem – w opinii podatnika – przepisy nie wymagają, by był on właścicielem instalacji, a jedynie, by poniósł wydatki związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego; bez znaczenia – według podatnika – jest również to, że instalacja służy budynkom: mieszkalnemu jak i gospodarczym, gdyż brak wprost przepisu, że instalacja taka ma służyć „wyłącznie” budynkowi mieszkalnemu jednorodzinnemu. Podatnik uznał, że wysokość wydatków jest możliwa do ustalenia na podstawie faktur wystawionych przez bank będący leasingodawcą, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług, niekorzystającym ze zwolnienia od tego podatku.

Dyrektor KIS w powołanej na wstępie interpretacji nr 0113-KDIPT2-2.4011.560.2021.2.KR uznał powyższe stanowisko za nieprawidłowe. Podkreślił m.in., że „[…] Jeżeli poniesione wydatki na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego zostaną sfinansowane kredytem bankowym, to w ramach ulgi termomodernizacyjnej można odliczyć poniesione wydatki na realizację przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, które zostały zapłacone bez względu na wysokość spłaconego kredytu, z którego zostały sfinansowane. Źródło finansowania tych wydatków (kredyt, pożyczka) nie ma znaczenia dla możliwości skorzystania z ulgi, jeżeli to podatnik ostatecznie ponosi wydatek (czy to bezpośrednio ze swoich dochodów czy też zaciągając kredyt, który następnie spłaca). Zatem, jeżeli wydatki są sfinansowane kredytem/pożyczką, których spłata obciąża podatnika, wówczas są traktowane jako sfinansowane przez podatnika i podlegają odliczeniu. Natomiast wydatki na spłatę takiego kredytu/pożyczki nie mogą być utożsamiane z wydatkami na przedsięwzięcie termomodernizacyjne”.

Ponieważ w przypadku rat leasingowych nie jest spełniony warunek poniesienia wydatków na materiały budowlane, urządzenia i usługi, związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, zatem – zdaniem Organu – rat tych można utożsamiać z wydatkami na przedsięwzięcie termomodernizacyjne.

Dyrektor KIS nie zgodził się także ze stanowiskiem podatnika, że bez znaczenia dla możliwości korzystania z ulgi pozostaje fakt, iż instalacja fotowoltaiczna służy również budynkom gospodarczym. Wskazał, że gdy przedsięwzięcie termomodernizacyjne jest związane z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym oraz budynkiem gospodarczym, wówczas –pod warunkiem spełnienia przesłanek uprawniających do ulgi – podatnik może z niej skorzystać tylko w takim zakresie, w jakim poniesione wydatki na instalację fotowoltaiczną dotyczą budynku mieszkalnego.

Podatnik wniósł skargę na przedmiotową interpretację. Jednakże WSA w Wrocławiu w wyroku z dnia 22 września 2022 r. (I SA/Wr 1089/21) uznał skargę za nieuzasadnioną, a stawiane w niej zarzuty za chybione.

Sąd podkreślił, że przedsięwzięcie termomodernizacyjne powinno być zrealizowane w budynku mieszkalnym jednorodzinnym w rozumieniu art. 3 pkt 2a w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, czyli w budynku wolno stojącym albo w budynku w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służącym zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiącym konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku. Tym samym wydatki, które byłyby związane z ewentualną termomodernizacją innych budynków (takich np., jak garaż, magazyn i kurnik, które wskazane zostały we wniosku o wydanie zaskarżonej interpretacji) nie mogą zostać zakwalifikowane do ulgi z art. 26h ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Ponadto, zgodnie z art. 26h ust. 3 powołanej ustawy, odliczeniu od podstawy opodatkowania w ramach ulgi termomodernizacyjnej mogą podlegać wyłącznie wydatki właściciela (lub współwłaściciela) poniesione na materiały budowlane, urządzenia i usługi udokumentowane stosownymi fakturami, enumeratywnie wymienione w załączniku do rozporządzenia. Ponieważ zaś faktury zawierające raty leasingowe (kapitałowe, kapitałowo-odsetkowe) nie znajdują się w zbiorze faktur dokumentujących nabycie materiałów, urządzeń i usług, o których mowa w rozporządzeniu, a wydatki na termomodernizację poniósł bank i to on jest właścicielem instalacji fotowoltaicznej, zatem – zdaniem WSA we Wrocławiu – podatnik (leasingobiorca), nie nabył przedmiotowej instalacji i nie został spełniony warunek dotyczący poniesienia przez podatnika wydatków na materiały budowlane, urządzenia i usługi związane z realizacją przedsięwzięcia termomodernizacyjnego. W ocenie WSA brak jest również nabycia przez podatnika robót budowlanych, urządzeń i usług związanych z realizacją tegoż przedsięwzięcia.

Wobec powyższego WSA we Wrocławiu za słuszne uznał stanowisko Organu wskazujące na brak podstaw do zastosowania ulgi termomodernizacyjnej w oparciu o faktury, które zamiast wydatków podatnika na nabycie enumeratywnie wymienionych w rozporządzeniu materiałów budowlanych, urządzeń i usług dokumentują raty leasingowe, czyli koszty używania przedmiotu leasingu stanowiącego własność banku.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu