Wymagana szczegółowość WIA

Jak orzekł WSA w Warszawie w wyroku z dnia 14 kwietnia 2022 r., III SA/Wa 1214/21 podatnik powinien mieć realną możliwość uzyskania wypowiedzi administracji skarbowej co do tego, czym jest przedłożony wyrób. Chodzi przy tym jednak nie tylko o to, czy jest on wyrobem akcyzowym, czy nie, ale też o to, czy jest on smarem plastycznym, czy nie, gdyż dopiero ten właśnie stopień szczegółowości WIA pozwala określić opodatkowanie wyrobu akcyzowego akcyzą (art. 7d ust. 1 pkt 2 u.p.a.).

Zdaniem Sądu decyzja w przedmiocie WIA określa rodzaj wyrobu akcyzowego przez opis tego wyrobu w takim stopniu szczegółowości, który jest wystarczający do określenia m.in. opodatkowania wyrobu akcyzowego akcyzą. Koresponduje z tym przepisem wskazany art. 7d ust. 2 ustawy, który zobowiązuje wydać WIA we wspomnianym stopniu szczegółowości wtedy, gdy samo podanie kodu CN danego wyrobu nie jest wystarczające do określenia m.in. opodatkowania tego wyrobu akcyzą. Powstaje zatem zagadnienie, co oznacza ustawowe sformułowanie „opodatkowanie wyrobu akcyzowego akcyzą”, które determinuje stopień szczegółowości decyzji w przedmiocie WIA. Sąd odrzucił stanowisko organu podatkowego, zdaniem którego sformułowanie to oznacza ustalenie jedynie tego, czy dany wyrób jest wyrobem akcyzowym, gdyż każdy wyrób akcyzowy podlega opodatkowaniu akcyzą, choć opodatkowanie to może następować według różnej stawki, w tym stawki 0%. To jednak, jaką konkretną stawką będzie opodatkowany dany wyrób akcyzowy, może być – w – przedmiotem wypowiedzi administracji skarbowej w trybie interpretacji indywidualnej, a nie w trybie WIA. Pojęcie „opodatkowanie” organ podatkowy rozumie zatem skrajnie wąsko. Tymczasem, według Sądu, „określenie opodatkowania” nie oznacza tylko wskazania, czy dany produkt jest, czy nie jest opodatkowany akcyzą, ale też wskazanie w decyzji w przedmiocie WIA wszystkich tych cech wyrobu akcyzowego, które mają prawne znaczenie dla zastosowania odpowiedniej stawki podatku akcyzowego w sytuacji, gdy pytanie zawarte we wniosku o wydanie WIA nie dotyczy samej stawki, lecz tych właśnie cech. Prawem podmiotu występującego o WIA jest bowiem zapytanie o te właśnie cechy, skoro ich istnienie w oczywisty, wręcz automatyczny sposób determinuje stawkę podatku. Określenie stawki podatku może się bowiem okazać czynnością na tyle prostą i oczywistą, że nie wymaga wystąpienia o wydanie interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym zdaniem WSA jako istotne wydawać się może zagadnienie, czy pomiędzy decyzją w przedmiocie WIA, a indywidualną interpretacją przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku akcyzowego, istnieć mogą jakieś części zakresowo wspólne pod względem przedmiotowym, czyli czy w tej samej kwestii podatnik może według własnego wyboru wystąpić albo o WIA, albo o interpretację indywidualną. W ocenie Sądu w obowiązującym stanie prawnym takiej ewentualności wykluczyć nie sposób, z tym jednak zastrzeżeniem, że przedmiotem WIA mogą być tylko te kwestie, które wynikają z art. 7d ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy. Niemniej, jakkolwiek – prima facie – przepis ten wydawać się może lex specialis wobec art. 14b i nast. Ordynacji podatkowej, a przez to wyprzedzać zastosowanie instytucji interpretacji i wykluczać istnienie części zakresowo wspólnych wspomnianych dwóch instytucji (WIA i interpretacji indywidualnej), to jednak wypada przypomnieć fundamentalną różnicę pomiędzy WIA, a interpretacją, która to różnica nie pozwala na skonstruowanie tu relacji przepisu szczególnego wobec ogólnego, i która wspomnianego zagadnienia wcale nie czyni tak istotnym w niniejszej sprawie. Otóż w trybie interpretacji indywidualnej podatnik nigdy nie uzyska wypowiedzi organu interpretacyjnego co do specjalistycznych kwestii wymagających postępowania dowodowego, i to przy zastosowaniu zaawansowanego dowodu z opinii biegłego. W postępowaniu interpretacyjnym nie prowadzi się bowiem żadnego postępowania dowodowego.

Wróć do spisu treści serwisu