Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.92.2022.1.JF) w zakresie korzystania z ulgi sponsoringowej – tj. ulgi podatkowej dla przedsiębiorców, którzy wspierają działalność społecznie użyteczną (CSR). Ulga pozwala przedsiębiorcy rozliczyć koszty poniesione na działalność sportową czy kulturalną. Interpretacja dotyczy możliwości zaliczenia kosztów związanych z realizacją umowy sponsoringowej w ramach ulgi.
Spółka, która wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji zawarła w poprzednich latach umowę, w ramach której zawarła współpracę z lokalnym klubem sportowym. Klub sportowy zobowiązał się m.in. do reklamy Spółki w zamian za określoną kwotę pieniężną. Środki otrzymane przez Klub sportowy mają zostać przeznaczone na pokrycie kosztów organizowania zawodów sportowych, utrzymania sportowców, realizację szkolenia sportowego. Dochody uzyskiwane z działalności Klubu sportowego służą realizacji celów statutowych, w ramach których zysk może zostać przeznaczony m.in. na podział dywidendy. Zapis ma wyłącznie charakter formalny, bowiem od początku działalności Klubu sportowego dywidenda na rzecz wspólników nie była wypłacana. Ponadto w przypadku wypłaty dywidendy Klub sportowy jest zobowiązany do poinformowania o tym Spółki, co stworzy możliwość rezygnacji ze wsparcia Klubu sportowego przez Spółkę. Spółka uznała, że z uwagi na wskazane powyżej okoliczności działalność Klubu Sportowego w istocie nie ma charakteru zarobkowego, a nakierowana jest wprost na działalność w postaci wsparcia swoich zawodników i sportu motorowego.
Przedmiotem wątpliwości Spółki była kwestia ustalenia czy ponoszone przez nią wydatki na finansowanie działalności sportowej Klubu sportowego, w części, w jakiej środki te przeznaczane są przez Klub w szczególności na organizowanie zawodów sportowych, realizację szkolenia sportowego, zakupu sprzętu sportowego, uczestnictwo w zawodach, pokrycie kosztów korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego, sfinansowanie stypendiów sportowych i wynagrodzenia kadry szkoleniowej oraz na utrzymanie zawodników sportowych Klubu są kosztem poniesionym na cel z zakresu sportu w rozumieniu art. 28 ust. 2 Ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie, a tym samym czy mogą zostać przez Spółkę uznane jako koszty uzyskania przychodu poniesione na działalność sportową i czy w związku z tym mogą Państwo odliczyć od podstawy opodatkowania, kwotę stanowiącą 50% tych kosztów.
Wątpliwości Organu nie wzbudził fakt, iż wydatki poniesione przez Spółkę będą mieć przełożenie na osiągnięcie przychodów – jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne. Jak wynika z opisu sprawy zawarcie wyżej wspomnianej Umowy pomiędzy Klubem a Spółką służy przede wszystkim działaniom promocyjnym zarówno Spółki jak i Klubu i nastawione jest na wzrost przychodów poprzez rozpowszechnienie wizerunku Spółki, a co za tym idzie spopularyzowania usług przez nią świadczonych. Uskutecznienie tych celów przyczyni się do wzrostu sprzedaży produkowanych artykułów oraz świadczonych usług, a w konsekwencji do wzrostu jej przychodów. Podkreślenia wymaga, że ww. wydatki stanowią świadczenie wzajemne, zatem w odniesieniu do poniesionych przez Spółkę wydatków, nie będzie mieć zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w cyt. art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Klub sportowy (Sponsorowany) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie umożliwiającym pełne i efektywne realizowanie celów Klubu, tj. m.in. sprzedając gadżety klubowe, powierzchnię reklamową czy bilety na imprezy sportowe. Organ uznał, że pomimo faktu, że dochody uzyskiwane z tej działalności służą realizacji celów statutowych, to jednak Statut Klubu przewiduje, że zysk może zostać przeznaczony m.in. na podział dywidendy. Powyższe zdaniem Organu przesądza o tym, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z Klubem Sportowym niedziałającym w celu osiągnięcia zysku, o którym mowa w ww. art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie. Powyższego nie przesądza także fakt, że jak wskazała Spółka od początku istnienia Spółki dywidenda na rzecz wspólników nie była wypłacana, co wskazuje, na wyłącznie formalny charakter zapisu statutowego, podczas gdy rzeczywisty sposób przeznaczenia zysku wskazuje na to, że działalność nie ma charakteru zarobkowego. Ponadto Spółka wskazała, że w Umowie sponsoringowej zastrzegła, iż w przypadku przeznaczenia zysku na inny cel, tj. wypłatę dywidendy, Sponsorowany ma obowiązek poinformować Spółkę o tym fakcie. Taka konstrukcja Umowy sponsoringowej, zdaniem Organu, umożliwia Spółce rezygnację ze skorzystania z ulgi, w sytuacji gdy okaże się, że działalność prowadzona przez Sponsorowanego zmieniła swój dotychczasowy charakter i stała się działalnością zarobkową. Tym samym fakt ewentualnej wypłaty takiej dywidendy nie stanowi wyłącznie „formalnego charakteru zapisu statutowego” w Statucie Klubu. W efekcie, przyjąć należy, że sponsorowany przez Spółkę Klub nie spełnia kryterium Klubu sportowego w rozumieniu art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, ponieważ Sponsorowany działa w celu osiągnięcia zysku.
Organ uznał, że opisane we wniosku działania Spółki mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz mogą służyć realizacji działalności sportowej. Jednak w związku z faktem, że sponsorowany przez Spółkę Klub sportowy nie jest klubem o którym mowa w art. 28 ust. 1 ustawy o sporcie, do którego odsyła art. 18ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka nie może skorzystać z ulgi na finansowanie działalności sportowej na podstawie art. 18ee ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowisko zaprezentowane przez Organ budzi jednak wątpliwości, a to z uwagi na fakt, iż zdaniem Organu o zarobkowym charakterze działalności klubu świadczy sam zapis umowny o możliwości przeznaczenia zysku na wypłatę dywidendy wobec wspólników – Organ jednak nie zdecydował się na dokonanie analizy sposobu spożytkowania zysku osiąganego przez klub sportowy.
Karolina Karaś
tel. 32 259 71 50
