14. Konfekcjonowanie ekogroszku a podatek akcyzowy.
Stosownie do art. 9a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:
1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
4.użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
5.użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
a. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 31a ust. 1,
b. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia
c. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
Zgodnie z art. 9a ust. 3 jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidulanej z dnia 9 października 2018 r., numer sprawy 0111-KDIB3-3.4013.186.2018.1.PJ rozpatrując zagadnienie uznania konfekcjonowania ekogroszku jako użycia wyrobu węglowego przez pośredniczący podmiot węglowy, a więc podstawy powstania obowiązku podatkowego w podatku akcyzowym, w pierwszej kolejności ustalił znaczenie pojęcia „użycia”, którym posłużył się prawodawca w art. 9a ust. 1 pkt 4.
Jak wynika z słownika języka polskiego Wydawnictwa PWN, „użyć” to m.in. zrobić z czegoś użytek. Należy zauważyć, że „użycie” jest pojęciem szerszym niż „zużycie”, co jednoznacznie wynika z definicji tych pojęć. Taka relacja pomiędzy tymi pojęciami, stosowana również na gruncie podatku akcyzowego, została potwierdzona w orzecznictwie. Przykładowo NSA w orzeczeniu o sygn. akt I GSK 1099/13 stwierdza, że „Użycie” w potocznym słownikowym jego rozumieniu oznacza nie tylko spożytkowanie czegoś poprzez „zużycie”, ale także każde inne zastosowanie lub posłużenie się czymś (Wielki Słownik Poprawnej Polszczyzny, Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2004, str. 1265 i 1510)”.
Następnie odnieść należy się do definicji wyrobów węglowych zawartej w ustawie o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a wyrobami węglowymi są wyroby energetyczne, określone w poz. 19 – 21 załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym. Wymieniony jest wśród nich oznaczone kodem CN 2701 węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla – jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „cel opałowy”. Także w przepisach wspólnotowych brak jest definicji, która precyzowałaby sformułowanie „do celów opałowych”, zatem konieczne jest posiłkowanie się rozumieniem tego określenia w znaczeniu potocznym.
Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego Wydawnictwa PWN pojęcie „opał” oznacza „to czym się ogrzewa pomieszczenia, czym się pali w piecu, w kuchni itp.” Mały Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje opał jako „to czym się pali, materiał do palenia: drewno, węgiel, szczapy”, natomiast „opałowy” oznacza „nadający się na opał, służący do palenia”.
Organ podkreślił, iż zwrot – „zużycie w celach opałowych” był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-240/01, gdzie orzeczono, że pomimo braku w przepisach wspólnotowych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji.
Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania olejów jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że „cel nakładania na oleje mineralne podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe (…), jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których oleje mineralne ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. We wszystkich tych przypadkach oleje mineralne ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą”.
Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych jest spełnione w każdym przypadku, w którym zużywany wyrób węglowy służyć będzie otrzymywaniu energii cieplnej.
Wobec powyższego w przypadku czynności sortowania, kruszenia, workowania i paletyzowania węgla przez Wnioskodawcę nie będzie następowało użycie wyrobów węglowych ponieważ Wnioskodawca nie będzie przeznaczał węgla (brykietów, brykietków i innych podobnych paliw stałych z węgla) do celów opałowych.
Cały proces nie będzie prowadził do powstania nowego produktu, a powstawał będzie ten sam węgiel o kodzie CN 2701, który nie zmieni swych właściwości fizykochemicznych w żaden sposób i nie zostanie zużyty. Nie zmieni się ilość węgla ani kod w ramach czterocyfrowej klasyfikacji CN 2701, aczkolwiek będzie mogło dochodzić do przeklasyfikowania w ramach bardziej szczegółowej klasyfikacji (więcej niż 4 pierwsze cyfry).
Na tle powołanych przepisów ustawy stwierdzić należy, iż w opisanej we wniosku sytuacji czynności, które Wnioskodawca zamierza wykonywać, polegające na sortowaniu, kruszeniu, workowaniu i paletyzowaniu wyrobów węglowych należy zaliczyć do czynności związanych z przygotowaniem wyrobów węglowych do sprzedaży i ich magazynowaniem przez pośredniczący podmiot węglowy. W wyniku powyższych czynności nie zmienią się właściwości fizykochemiczne wyrobu i nie wystąpi zużycie tych wyrobów do celów opałowych. Jednocześnie po wykonaniu opisanych czynności dla celów podatkowych nie zmieni się klasyfikacja wyrobów – będą objęte tą samą pozycją CN 2701 oraz wyroby będą objęte tą samą stawką podatku akcyzowego.
Malwina Sik
konsultant prawny
aplikant adwokacki
malwina.sik@isp-modzelewski.pl
tel. (22) 517 30 67
