Zgodnie z art. 22c pkt 2 ustawy o PIT, obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy.
Zgodnie z treścią art. 71 ust. 2 ustawy zmieniającej, podatnicy podatku dochodowego od osób fizycznych i podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r. zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, nabytych lub wytworzonych przed dniem 1 stycznia 2022 r.
Tym samym – na podstawie przepisu przejściowego (który jest przepisem szczególnym) – Podatnicy jeszcze przez rok (2022) mogli stosować przepisy dotyczące amortyzacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obowiązujące na dzień 31 grudnia 2021 r., ale w odniesieniu do budynków i lokali mieszkalnych nabytych lub wytworzonych przed 1 stycznia 2022 r. Brzmienie powyższego przepisu wskazuje na ograniczenie możliwości amortyzacji budynków i lokali mieszkalnych od 1 stycznia 2023 r.
Taka konstrukcja przepisu art. 22c pkt 2 ustawy PIT wskazuje, że celem ustawodawcy było ograniczenie możliwości amortyzacji lokali mieszkalnych, które zostały nabyte przez podatników, a następnie wykorzystane do działalności (najmu), lub wynajem innym osobom fizycznym, zaspokajając w ten sposób ich potrzeby mieszkaniowe, natomiast nie było intencją wyłączenie możliwości amortyzacji inwestycji, których przeznaczeniem od początku było przeznaczenie ich na krótkotrwały najem zbiorowy w ramach działalności gospodarczej, a więc wykorzystywanych w działalności turystycznej.
Powołany art. 22c pkt 2 ustawy o PIT wyłączający prawo do amortyzacji nie ma zastosowania do lokali niemieszkalnych, dla których w załączniku nr 1 do ustawy (wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych) przewidziana jest stawka amortyzacji 2.5% (symbol KŚT 121). Z tej też przyczyny, przedsiębiorca ma prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu użytkowego – niemieszkalnego wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.
Stanowisko powyższe zostało potwierdzone przykładowo w interpretacji z dnia 28 czerwca 2023 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak 0113-KDIPT2-1.4011.324.2023.3.MAP. W interpretacji tej DKIS wskazał: „Z informacji przedstawionych przez Pana wynika, że na Pana zostanie przeniesiona własność lokalu użytkowego. Planuje Pan zawrzeć umowy najemcami prowadzącymi działalność gospodarczą na własny rachunek. Przychody otrzymywane z tytułu najmu będzie Pan rozliczał w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Lokal wskazany we wniosku został sklasyfikowany zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych pod symbolem 1211, tj. jako budynki niemieszkalne – hotele i budynki zakwaterowania turystycznego – budynki hoteli.
Biorąc zatem pod uwagę obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że znowelizowany art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do lokali niemieszkalnych. Z tej też przyczyny, będzie miał Pan prawo zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od nabytego lokalu (który jak Pan wskazał stanowi lokal użytkowy – niemieszkalny) wykorzystywanego do prowadzenia działalności gospodarczej.
Z powyższych względów przedstawione przez Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.”
