Przekazywanie prezentów świątecznych dla dzieci pracowników – skutki w podatkach dochodowych

Przedświąteczne plany niektórych pracodawców dotyczące przekazania dzieciom pracowników drobnych okolicznościowych prezentów wymagają rozstrzygnięcia istotnego dylematu. Istnieją bowiem przynajmniej dwa sposoby zakwalifikowania tego rodzaju świadczeń, znacząco różniące się pod względem skutków podatkowych tak dla pracowników jak i pracodawców. O ile świadczenia zostałyby sfinansowane ze środków obrotowych pracodawcy, w świetle stanowisk organów interpretacyjnych możliwe jest zarówno traktowanie tego typu upominków jako nieodpłatnych świadczeń związanych ze stosunkiem pracy na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej określanej jako: „ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.”) lub też jako darowizn, podlegających przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (dalej określanej jako: „ustawa z dnia 28 lipca 1983 r.”).

W ostatnim okresie co raz częściej w interpretacjach indywidualnych dotyczących przedmiotowej kwestii prezentowany jest pogląd zakładający tę drugą kwalifikację. Przykład stanowi interpretacja indywidualna z dnia 11 października 2022 r. 0113-KDIPT2-3.4011.599.2022.1.GG, wydana na wniosek Spółki, która nie tworzyła Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zamierzała jednak przekazać dzieciom swoich pracowników symboliczne prezenty, o zróżnicowanej zawartości (w postaci gier lub zabawek dostosowanych do wieku obdarowanych dzieci, gadżetów z logo Spółki, a także słodyczy), różniące się też wartością, nieprzekraczającą wszakże kwoty kilkudziesięciu złotych, sfinansowane ze środków obrotowych Spółki.

We wniosku o wydanie interpretacji przyjęła, że prezenty dla dzieci pracowników, przekazywane w ramach niektórych świąt okolicznościowych, m.in. z okazji Dnia Dziecka czy w ramach Świąt Bożego Narodzenia, finansowane przez Spółkę, nie będą stanowiły dla obdarowanych pracowników przychodu ze stosunku pracy, który należy doliczyć do innych przychodów uzyskanych z tego tytułu.

Uzasadniając swe stanowisko Spółka nawiązała do treści art.12 ust. 1 pkt. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., który stanowi otwarty katalog przychodów powstających na skutek stosunku łączącego pracownika z pracodawcą. Powołała także wyrok NSA z dnia 16 października 2019 r. o sygn. II FSK 3531/17, w którym skład orzekający uznał, że „[…] świadczenia uzyskiwane od pracodawcy, niezależnie od tego czy są dokonywane w formie pieniężnej czy w formie świadczenia rzeczowego lub usługi, aby podlegały opodatkowaniu muszą prowadzić do pojawienia się po stronie pracownika dochodu, czyli korzyści majątkowej, która może wystąpić w dwóch postaciach: prowadzi do powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy, albo do zaoszczędzenia wydatków, co może być następstwem świadczenia rzeczowego lub usługi”. Na tej m.in. podstawie Spółka skonstatowała, że aby świadczenia otrzymane od pracodawcy zarówno w pieniądzu, jak i w postaci rzeczowej podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych muszą prowadzić do uzyskania po stronie pracownika dochodu, a więc korzyści majątkowej.

Jeżeli zatem świadczenie stanowi niepieniężną formę gratyfikacji za wykonaną pracę, to jest ono przychodem z nieodpłatnych świadczeń związanym ze stosunkiem pracy, gdy zaś prezent nie jest elementem wynagrodzenia za pracę – wówczas stanowi darowiznę.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2022 r. 0113-KDIPT2-3.4011.599.2022.1.GG potwierdził zasadność stanowiska Spółki.

W uzasadnieniu Organ odwołał się w szczególności do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (K 7/13), w którym TK stwierdził m.in., że „analizując przychód ze stosunku pracy, trzeba uwzględnić naturę tego stosunku. W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą Ustawie z dnia 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, ze zm.)”.

Wobec powyższego Dyrektor KIS w powołanej interpretacji zauważył, że „świadczenia w postaci przekazywanych dzieciom pracowników prezentów z okazji niektórych świąt okolicznościowych (np. z okazji Dnia Dziecka i Świąt Bożego Narodzenia), nie będą stanowić dla Państwa pracowników przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Państwu nie będą ciążyć obowiązki płatnika związane z obliczeniem i pobraniem zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z powyższego tytułu, stosownie do art. 31 ww. ustawy”. Organ uznał bowiem, że skoro przekazanie upominków dzieciom pracowników powinno zostać potraktowane jako darowizna podlegająca przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r., to jest ono w konsekwencji świadczeniem wyłączonym spod opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Dodać należy, że kwalifikacja taka dla pracodawcy oznacza konieczność uwzględnienia treści art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju (z wyjątkami nie istotnymi dla analizowanej sytuacji). Zatem pracodawca nie zaliczy do kosztów uzyskania przychodu wydatków na prezenty dla pracowników, które nie są wynagrodzeniem za pracę tylko darowizną.

Wniosek ten potwierdza np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 kwietnia 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.629.2021.4.PB, w której zawarto jednoznaczną konkluzję następującej treści: „[…] jak wynika z wniosku wydatek na zakup prezentu jest dobrowolnym świadczeniem ze strony Spółki, do którego nie jest zobowiązana na podstawie zapisów umownych ani innych porozumień. Zakupione prezenty nie będą też elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego Spółka jest zobowiązana na podstawie zawartej umowy o pracę.

Zatem z uwagi na wyłączenie wynikające z cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 14 u.p.d.o.p., Spółka nie będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków ponoszonych w związku z zakupem prezentów na rzecz pracowników”.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu