Jeśli pracodawca prowadzi działalność socjalną, to na nim spoczywa obowiązek zebrania, a w razie potrzeby wykazania danych ilustrujących sytuację socjalną osób uprawnionych. Również pracodawca ? jako płatnik ? dokonuje oceny, czy świadczenie wypłacane z ZFŚS stanowi świadczenie realizujące cel socjalny i spełniające kryterium socjalne oraz podlegające zwolnieniu od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. do wysokości limitu określonego w tym przepisie.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 1000 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.
Zgodnie z art. 52l pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ? w 2020 r. i 2021 r. wynosi 2 000 zł.
Zatem przychód może korzystać ze zwolnienia od podatku, jeżeli spełnione zostaną przesłanki wynikające z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.:
- świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
- świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,
- jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,
- wysokość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 1 000 zł (2 000 zł ? w latach 2020 i 2021).
Z przepisów art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wynika, że limit zwolnienia ustalony przez ustawodawcę jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z funduszy socjalnych i funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego w ilu zakładach pracy dany pracownik jest zatrudniony i od ilu podmiotów uprawnionych (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia z ww. funduszy. Tym samym, jeśli ze wszystkich zakładów pracy łącznie pracownik otrzyma więcej niż wynosi kwota limitu, to nadwyżka ponad tę kwotę podlega u niego opodatkowaniu. Przy czym ani wymieniony wyżej przepis ani żaden inny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zobowiązuje płatnika do monitorowania czy i w jakiej wysokości pracownik uzyskał już w roku podatkowym od innego pracodawcy świadczenia z ZFŚS.
Rozpatrując udzielaną pracownikom pomoc finansowaną ze środków funduszu w celu ustalenia, że świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej należy uwzględniać realizację założenia ustawodawcy zawartego w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Zgodnie z tą regulacją przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z Funduszu uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu.
