Zwolnienie z akcyzy energii elektrycznej pochodzącej z OZE

     Kształt zwolnienia i jego rozliczanie przez podatników uregulowane zostało przepisami art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. Zgodnie z treścią pierwszego z tych przepisów zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii. W myśl zaś art. 30 ust. 2 ustawy akcyzowej zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe.

     Tak więc o ile samo zwolnienie z opodatkowania energii wytworzonych z odnawialnych źródeł zostało wykreowane zacytowanymi wyżej przepisami ustawy akcyzowej, to jej regulacja w tym zakresie nie jest kompletna. Wynika to bowiem z tego, że proces wydawania i umarzania świadectw pochodzenia, na którym oparte jest funkcjonowanie zwolnienie, uregulowany jest przepisami ustawy o OZE, stąd też regulacje tego aktu stanowią uzupełnienie konstrukcji zwolnienia z art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy akcyzowej.

     Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 31 sierpnia 2020 r., sygn. akt III SA/Gl 256/20 uznał, że stosowanie zwolnienia z art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy akcyzowej nie może ograniczać się jedynie do efektów wykładni gramatycznej tych przepisów, ale nie może pomijać również wniosków płynących z wykładni celowościowej, systemowej i historycznej. Skoro celem ustawodawcy jest promocja energii pochodzącej z odnawialnych źródeł, między innymi poprzez zwolnienie jej z podatku akcyzowego, to kreujące to zwolnienie przepisy należy intepretować w sposób umożliwiający realizację tego celu, a nie niweczący go. W tym zakresie skład orzekający podziela stanowiska WSA w Gliwicach zawarte w wyroku z 27 listopada 2019 r. sygn. akt III SA/Gl 769/19

     Zmianę stawek podatku akcyzowego, skutkującą ograniczeniem zwolnienia, wobec niewprowadzenia przepisów przejściowych, a także dokonaną w sposób zaskakujący podatnika, co stoi w sprzeczności z wynikającą z art. 2 Konstytucji zasadą demokratycznego państwa prawnego, w efekcie którego podatnik nie mógł podjąć jakichkolwiek działań przeciwdziałających utracie znacznej części zwolnienia, należy ocenić poprzez pryzmat celu zwolnienia, a wszystkie wątpliwości w tym zakresie rozstrzygnąć na korzyść podatnika, zgodnie z nakazem wynikającym z art. 2a Ordynacji. W Konsekwencji więc zarzut naruszenia przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej art. 30 ust. 1 i ust. 2 ustawy akcyzowej zasługuje na uwzględnienie albowiem organ przy wydaniu spornej interpretacji dokonał wadliwej interpretacji w /w regulacji podatkowej.

Wróć do spisu treści serwisu