Jeżeli umorzona wierzytelność została uprzednio zarachowana jako przychód należny, to wierzyciel ma prawo zaliczenia owych należności do kosztów uzyskania przychodów.
Umorzenie zaległości czynszowej należy traktować jak umorzenie wierzytelności. Zgodnie z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zwolnienie z długu może dotyczyć całości lub części wierzytelności. O zwolnieniu z długu można poinformować dłużnika w dowolnej formie, jednak należy uznać, że ze względów dowodowych wskazanym jest, aby była to forma pisemna.
Jak stanowi art. 16 ust.1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów umorzonych wierzytelności, z wyjątkiem takich, które zostały uprzednio ? choćby częściowo ? zarachowane jako przychód należny, do wysokości zarachowania. Zatem ? w sytuacji zawarcia porozumienia z dłużnikiem, którego przedmiotem jest umorzenie wierzytelności i zwolnienie dłużnika z długu, kluczowym jest ustalenie, czy należności zostały uprzednio zarachowane ? na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ? jako przychody należne. Jeżeli tak, to wierzyciel ma prawo zaliczenia należności w ciężar kosztów uzyskania przychodów.
Aleksandra Szczęsny
Konsultant podatkowy, Śląski Oddział Instytutu Studiów Podatkowych
aleksandra.szczesny@isp-modzelewski.pl
tel. 32 259 71 50
