Uznanie zabytku za związany z prowadzeniem działalności gospodarczej

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 3 lutego 2021 r. (sygn. I SA/Po 635/20) wskazano, że w kontekście zwolnienia określonego w art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych status działalności gospodarczej zachodzi już od momentu podjęcia pierwszych faktycznych działań zmierzających do przystosowania (połączenia funkcjonalno-gospodarczego) budynku do wykonywania przy jego użyciu działalności gospodarczej polegającej na wynajmie lokali. Adaptacja budynków do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej stanowi jeden z wyznaczników prowadzenia tejże działalności.

W przedmiotowej sprawie nie było sporu co do tego, że budynek jest wpisany do rejestru zabytków, oraz że jest utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. Spór dotyczył tego, czy w określonym czasie budynek ten zajęty był na prowadzenie działalności gospodarczej. Organy wywodzą fakt zajęcia budynku wpisanego do rejestru zabytków na prowadzenie działalności gospodarczej m.in. z faktu udzielenia skarżącej decyzją Prezydenta Miasta pozwolenia na rozbiórkę budynku mieszkalnego i budynków gospodarczych. Podkreślić jednak należy, że z twierdzeń spółki podniesionych w odwołaniu wynika, że wskazana decyzja nie dotyczyła zabytkowego budynku, a zupełnie innych budynków. W skardze wskazuje się dodatkowo, że rozbiórki nie były związane z zabytkowym budynkiem, lecz wyłącznie z planowaną i obecnie realizowaną budową budynku mieszkalnego wraz z garażami podziemnymi.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, zwalnia się od podatku od nieruchomości: grunty i budynki wpisane indywidualnie do rejestru zabytków, pod warunkiem ich utrzymania i konserwacji, zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, z wyjątkiem części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Zgodnie zaś z art. 1a ust. 1 pkt 3 powołanego aktu przez grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej rozumie się grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z zastrzeżeniem ust. 2a.

Opodatkowanie spornego budynku wpisanego do rejestru zabytków jak i gruntu na którym się on znajduje z pominięciem zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy możliwe byłoby w sytuacji wykazania, że realizowano w nim czynności, powodujące dokonanie zamierzonych celów lub osiągnięcie konkretnego rezultatu, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Niestosowanie spornego zwolnienia możliwe byłoby również w sytuacji podjęcia przez skarżącą działań ukierunkowanych na adaptację spornego budynku do prowadzenia zamierzonej w przyszłości działalności gospodarczej.

W ocenie Sądu, okoliczności tego rodzaju nie zostały zaś w sposób niebudzący wątpliwości wykazane przez organy. Brak jest jakiegokolwiek rodzaju dowodów pozwalających na obalenie twierdzenia skarżącej, że zmiana sposobu opodatkowania zabytkowego budynku nastąpiła mimo nieprzeprowadzenia w nim jakichkolwiek działań remontowych czy też adaptacyjnych. Podatek od nieruchomości naliczany jest osobno dla budynków, budowli i gruntów, a nie łącznie dla całej nieruchomości obejmującej grunt wraz z budynkami.

Z uwagi na powyższe fakt zajęcia poszczególnego, odrębnego przedmiotu opodatkowania na potrzeby działalności gospodarczej nie może być wywodzony z faktu dokonania rozbiórki budynków będących odrębnym przedmiotem opodatkowania. W tym kontekście Sąd stwierdził, że wyłączenie zastosowania spornego zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy wymaga wykazania, że w spornym budynku realizowano czynności, powodujące dokonanie zamierzonych celów lub osiągnięcie konkretnego rezultatu, związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą bądź też podjęto względem niego działania adaptacyjne ukierunkowane na przystosowanie go do prowadzenia w nim działalności gospodarczej.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu