Pojęcie przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy

Ustawodawca w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych określa jedną z kategorii przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kategoria ta nosi zbiorczą nazwę „przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy”. Ustawodawca nie określa więc na potrzeby podatku dochodowego osobno opodatkowania dla poszczególnych przychodów wymienionych w nazwie (przychody ze stosunku służbowego, przychodów ze stosunku pracy, itd.) lecz określa jedną kategorię, dla nich wszystkich.

Zgodnie z art. 12 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Jak więc sama nazwa wskazuje muszą to być przychody pochodzące ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Wykładania językowa wskazuje więc, że pierwszym kryterium uznania za przychód określony w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. jest związek z określonym stosunkiem szeroko rozumianej pracy.

Ustawodawca określając zakres tej kategorii przychodów wskazuje, że są to wszelkiego rodzaju wpłaty pieniężne, jak również wartość pieniężna świadczeń w naturze bądź też ekwiwalenty tych wypłat i świadczeń. Ustawodawca doprecyzowuje, że te wpłaty pieniężne, wartości pieniężne i ekwiwalenty są uznawane za przychody określone w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. bez „bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń”.

W art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wymieniono także rzeczy, które są w szczególności uznawane za „przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy”. Przepis wymienia następujące rzeczy:

• wynagrodzenia zasadnicze,
• wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
• różnego rodzaju dodatki,
• nagrody,
• ekwiwalenty za niewykorzystany urlop

Wśród rzeczy uznawanych za przychody określone w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., które są uznawane za takie przychody w szczególności ustawodawca wymienia także:

• wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona,
• świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika,
• wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zakres przedmiotowy przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. został więc określony bardzo szeroko, tak by objąć możliwie wszelkie przychody uzyskane w związku z stosunkiem służbowego, stosunkiem pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczym stosunkiem pracy.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu