W dniu 30 maja 2022 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną (sygn. 0111-KDIB1-2.4010.146.2022.1.AK) w zakresie prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków na artykuły spożywcze, takie jak woda, kawa, herbata, cukier, mleko, napoje, soki, ciastka, czekoladki, herbatniki, paluszki, cukierki, owoce, napoje typu coca-cola, sprite itp. udostępniane w biurze Spółki pracownikom i współpracownikom podczas ich pracy?
Z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej wystąpiła spółka działająca w branży IT zatrudniająca pracowników oraz współpracując na stałe z osobami mającymi własne działalności gospodarcze. Nabywane przez Spółkę artykuły spożywcze są udostępniane pracownikom oraz współpracownikom, ponadto produkty dostępne są również w pomieszczeniach ogólnodostępnych w nielimitowany sposób.
Zgodnie z ogólną definicją przyjętą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).” Zatem aby wydatek poniesiony przez Spółkę stanowił koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
W ocenie Dyrektora KIS Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym art. 15 ust. 1 updop, oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić wcześniej opisany związek. Zauważyć należy, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodu, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu.
Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. koszty reprezentacji, w szczególności poniesiona na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Jednak zdaniem Dyrektora KIS wydatki ponoszone przez Spółkę w związku z nabyciem artykułów spożywczych, które są udostępniane w biurze Spółki pracownikom oraz współpracownikom mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Dyrektor uznając stanowisko Spółki za prawidłowe, odniósł się w uzasadnieniu do wyrażenia „w celu osiągnięcia przychodu” stwierdzając tym samym, że stworzenie przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, dbałość o pracownika/współpracownika wiąże te osoby z Wnioskodawcą co przekłada się na większą efektywność podejmowanych przez ww. osoby działań, skutkiem czego są wyższe przychody Wnioskodawcy.
