Jak rozumieć pojęcie „inwestycji w obcym środku trwałym” na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych?

Inwestycja w obcym środku trwałym to nakłady ponoszone w obiekcie będącym kompletnym i zdatnym do użytku środkiem trwałym innego podmiotu, które to nakłady mają na celu przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację tego obiektu.

Na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych", zwane dalej środkami trwałymi. Grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów stanowią odpowiednio środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne (art. 16c pkt 1 tej ustawy).

Powołana ustawa nie definiuje pojęcia "inwestycji w obcym środku trwałym", przez które, zgodnie z aktualnym orzecznictwem rozumie się m.in. nakłady poniesione w wykorzystywanym na potrzeby własnej działalności w obiekcie (budynek/lokal), którego dany podatnik nie jest właścicielem, ale użytkuje go na podstawie stosownego tytułu prawnego. Nakłady te to z reguły ogół kosztów, jakie podatnik ponosi na przystosowanie użytkowanego obiektu do stanu zdatnego do używania (wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2006 r., sygn. Akt III SA/Wa 12/05). Dodatkowo wśród innych elementów definiujących inwestycję w obcym środku trwałym wymienia się również:

• poniesienie nakładów wiążących się z ulepszeniem obiektu, który nie jest własnością podatnika poprzez jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację;
• poniesienie nakładów, które powodują wzrost wartości użytkowej obiektu w stosunku do jego wartości z dnia przyjęcia do używania (W. Dmoch (w:) Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wydawnictwo C.H. Beck 2003, s. 375, A. Gomułowicz (w:) A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC 2003, s. 334).

W literaturze przedmiotu podnosi się również, że inwestycją w obcym środku trwałym może być jedynie taki nakład, który czyniony jest w obiekcie, który w momencie dokonywania tychże nakładów jest środkiem trwałym, czyli zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem stanowiącym czyjąś własność lub współwłasność, nabytym lub wytworzonym w jego zakresie, kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania (M. Zieliński, Wykładnia prawa. Zasady. Reguły. Wskazówki, Warszawa 2002, s. 203-205).

Wskazane definicje pojęcia inwestycji w obcym środku trwałym pozwalają na określenie go jako nakładów, przede wszystkim w sensie materialnym, czynionych w obiekcie będącym kompletnym i zdatnym do użytku środkiem trwałym innego podmiotu, które to nakłady mają na celu przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację obiektu (interpretacja indywidualna z dnia 29 października 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (0111-KDIB1-2.4010.402.2021.1.BD).