Zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu zaliczkowej wypłaty zysku komplementariuszowi

Wspólnicy spółki komandytowej (w tym komplementariusze) będący osobami fizycznymi uzyskują z tytułu uczestnictwa w spółce przychody z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej określanej jako: „ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych”). Obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku od wypłat zysku komplementariuszowi przez spółkę jako płatnika, nałożony został w art. 41 ust. 4e powołanej ustawy. Choć z przepisu tego wynika wprost, że pobór zryczałtowanego podatku powinien nastąpić z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30a ust. 6a-6e owej ustawy, problematyczne bywa określenie momentu poboru podatku w przypadku wypłaty na rzecz komplementariusza zaliczki na poczet zysku w trakcie roku.

Problem ten został rozstrzygnięty m.in. wyrokiem WSA w Gdańsku z dnia 6 grudnia 2022 r. w sprawie o sygn. akt I SA/Gd 969/22, ze skargi na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 0114-KDIP2-1.4011.363.2022.1.JC, w której organ zanegował stanowisko spółki komandytowo-akcyjnej zakładające, że choć momentem rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu wypłaty komplementariuszom w trakcie roku zaliczki na poczet zysku jest dzień faktycznej wypłaty tej zaliczki (przychód faktycznie uzyskany), to jednak brak jest obowiązku poboru zryczałtowanego podatku przez płatnika w odniesieniu do zaliczki wypłaconej w trakcie roku. Spółka argumentowała, że obowiązek podatkowy komplementariusza powstały z chwilą wypłaty zaliczki na poczet udziału w zyskach przekształci się w zobowiązanie podatkowe dopiero w momencie obliczenia dochodu tej spółki na podstawie art. 19 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych”). Na poparcie swojego stanowiska spółka wskazała na wyroki: NSA z dnia 3 grudnia 2020 r. sygn. II FSK 2048/18 oraz WSA w Gdańsku z dnia 10 listopada 2021 r. sygn. I SA/Gd 1126/21.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w powołanej interpretacji indywidualnej z dnia 7 lipca 2022 r. uznał powyższe stanowisko spółki za nieprawidłowe. Zdaniem organu spółka – jako płatnik – powinna pobierać podatek według stawki 19%, a ponieważ nie będzie znana kwota podatku należnego od dochodu spółki komandytowo-akcyjnej, obliczonego zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy, z którego przychód z tytułu udziału w zysku został uzyskany, podatek ów pobierać należy bez pomniejszeń, o których mowa w art. 30a ust. 6a-6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja została zaskarżona, a WSA w Gdańsku uznał zasadność wniesionej skargi. Uzasadniając powołany na wstępie wyrok sąd wskazał, że w momencie zaliczkowej wypłaty na poczet zysku po stronie komplementariusza powstaje jedynie obowiązek podatkowy, jednak nie oznacza to jeszcze, że na podatniku ciąży obowiązek zapłaty podatku. Aby doszło do przekształcenia się obowiązku podatkowego w zobowiązanie podatkowe, w sytuacji gdy obowiązek pobrania podatku ciąży na płatniku, płatnik ten powinien posiadać dane niezbędne do wyliczenia wysokości podatku. Wobec tego spółka – chcąc pobrać zryczałtowany podatek od wypłat przekazywanych komplementariuszowi w ramach udziału w zysku – powinna podatek ten wyliczyć z uwzględnieniem zasad przewidzianych w art. 30a ust. 6a 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli pomniejszyć o kwotę odpowiadającą iloczynowi procentowego udziału komplementariusza w zysku spółki i podatku należnego od dochodu tej spółki, obliczonego zgodnie z art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy, z którego przychód z tytułu udziału w zysku został uzyskany. Innymi słowy konieczne jest poznanie wysokości podatku należnego spółki komandytowo-akcyjnej.

Wobec powyższego, jeżeli do obliczenia wysokości podatku od komplementariusza, zgodnie z art. 30a ust. 6a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, konieczne jest poznanie wysokości podatku należnego spółki, to – w ocenie WSA – obowiązek podatkowy komplementariusza powstały z chwilą wypłaty na jego rzecz zaliczki na poczet udziału w zyskach, przekształci się w zobowiązanie podatkowe dopiero w momencie obliczenia dochodu tej spółki na podstawie art. 19 podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż dopiero wówczas znana będzie wysokość podatku do zapłaty przez komplementariusza i dopiero w tym momencie płatnik będzie mógł zrealizować swój wynikający z art. 41 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek obliczenia podatku, a następnie pobrania podatku z uwzględnieniem zasad określonych w art. 30a ust. 6a-6e tej ustawy.

Reasumując: w ocenie WSA w Gdańsku, w przypadku wypłaty komplementariuszom w trakcie roku podatkowego zaliczki na poczet zysku, spółka komandytowa nie ma obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ustawodawca w zakresie tego podatku nie wprowadził obowiązku pobierania zaliczek przez płatnika, zaś obliczenie wysokości podatku powinno odbywać się według zasad określonych w art. 30a ust. 6a ustawy. Jest to natomiast możliwe dopiero po obliczeniu podatku należnego spółki komandytowej za rok podatkowy, z którego przychód z tytułu udziału w zysku został uzyskany.

Zdaniem sądu, taki sposób odczytania wzajemnej relacji pomiędzy art. 41 ust. 4e i art. 30a ust. 1 pkt 4 oraz 6a-6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odpowiada zamiarowi projektodawcy, zmierzającemu do zakazu podwójnego opodatkowania zysku komplementariusza spółki komandytowej. To zaś oznacza, że stanowisko Dyrektora KIS zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji, było błędne.

Wskazany wyrok jest nieprawomocny. Należy jednak do spójnej linii orzeczniczej, którą tworzą powołane w nim wyroki WSA: w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2022 r., I SA/Po 701/21, w Krakowie z dnia 13 lipca 2021 r., I SA/Kr 789-795/21; z dnia 27 października 2021 r., I SA/Kr 1204/21; z dnia 30 listopada 2021 r., I SA/Kr 1014/21; z dnia 16 grudnia 2021 r., I SA/Kr 828/21; w Gliwicach z dnia 31 sierpnia 2021 r., I SA/Gl 881/21; w Szczecinie z dnia 21 października 2021 r., I SA/Sz 672/21; z dnia 16 marca 2022 r., I SA/Sz 1024/21; w Gdańsku z dnia 10 listopada 2021 r., I SA/Gd 1126/21; w Łodzi z dnia 8 czerwca 2022 r., I SA/Łd 223/22, w Warszawie z dnia 23 lutego 2022 r., III SA/Wa 1801/21 oraz wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2020 r., II FSK 2048/18.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu