Opodatkowanie farmy fotowoltaicznej

W dniu 7 marca 2023 r. WSA w Gdańsku wydał wyrok sygn. I SA/Gd 1071/22 w sprawie podatku od nieruchomości w zakresie opodatkowania farm fotowoltaicznych.

W niniejszej sprawie Spółka zwróciła się do Wójta Gminy Główczyce z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w sprawie podatku od nieruchomości w zakresie opodatkowania farm fotowoltaicznych.

We wniosku wskazano, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozyskiwania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Spółka planuje na terenie Gminy rozpocząć inwestycję polegającą na wybudowaniu farmy fotowoltaicznej, na którą składa się montaż paneli (ogniw) fotowoltaicznych na otwartym terenie. Panele fotowoltaiczne składają się z płyt krzemowych półprzewodnikowych, które pod wpływem promieniowania świetlnego działają jako generatory energii elektrycznej. Panele są elementami wymiennymi nie połączonymi w sposób trwały z ramą jak również z słupem wbitym w ziemię. Panele połączone są siecią kabli poprowadzonych pod powierzchnią gruntu wykopem o szerokości 0,5 m. Dodatkowymi elementami farmy są przetwornice i transformatory, które również nie są połączone w sposób stały z gruntem. Panele fotowoltaiczne montowane są na specjalnych ramach, które następnie mocowane są do słupów wbijanych do ziemi przy użyciu małego kafaru. Słupy to dwuteowniki cynkowe wbijane na głębokość 1,5 metra. Farma ma być wybudowana na działce gruntowej o powierzchni 2 ha, przy czym przedmiotem zabudowy będzie maksymalnie 30% gruntu i ta część gruntu będzie wyłączona z produkcji rolnej, pozostała część gruntu, nie zajęta na infrastrukturę techniczną pozostanie gruntem rolnym, na którym będą zasiane trawy.

Poza panelami fotowoltaicznymi na działce wybudowana będzie trafostacja, projekt nie przewiduje budowy żadnych innych budynków i budowli. Ogrodzenie terenu wykonane będzie z siatki opartej na słupach bez fundamentów.

W związku z powyższym Spółka zadała następujące pytania:

1. Jaką powierzchnię gruntu należy przyjąć do opodatkowania podatkiem od nieruchomości w zakresie gruntów przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej?
2. Czy panele fotowoltaiczne są budowlami w rozumieniu przepisów art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych i podlegają opodatkowaniu stawką podatku od wartości budowli ?
3. Czy panele fotowoltaiczne są urządzeniami technicznymi posiadającymi części budowlane w postaci pali do mocowania na gruncie?

Uzasadniając swoje stanowisko w zakresie pytanie pierwszego Spółka wskazała, że w jej ocenie opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości w stawce przewidzianej dla gruntów wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowana winna być powierzchnia gruntu faktycznie wykorzystywana do jej prowadzenia, czyli teren przysłonięty panelami fotowoltaicznymi. Pozostały teren będzie zasiany trawą. Odnośnie pytania drugiego zdaniem Wnioskodawcy panele fotowoltaiczne nie są budowlami, w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Z tego też powodu nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowle. W zakresie pytania trzeciego wskazano, że panel fotowoltaiczny posiada części budowlane i jest to słup na którym jest usadowiony i słup ten jako budowla podlega opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości przy stawce 2% od jego wartości.

Wójt Gminy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Zdaniem Wójta, w sytuacji gdy dany grunt jest zajęty – nawet w części – na działalność inną niż rolnicza, to niezależnie od klasyfikacji w ewidencji gruntów i budynków powinien być on opodatkowany podatkiem od nieruchomości. Uzasadniając stanowisko w zakresie pytania drugiego i trzeciego Wójt Gminy wskazał, że mając na uwadze twierdzenia Spółki zawarte we wniosku dotyczące budowy farmy na działce o powierzchni 2 ha organ podatkowy należało stwierdzić, że już sama ta okoliczność przesądza, że spełniona zostanie przesłanka zawarta w art. 29 ust. 3 Prawa budowlanego i inwestor będzie zobowiązany do uzyskania pozwolenia na budowę obiektu budowlanego, a wcześniej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz decyzji o warunkach zabudowy.

Spółka na przedmiotową interpretację indywidualną wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku. WSA w Gdańsku oddaliła skargę w zakresie pytania pierwszego oraz uchyliła zaskarżoną interpretację indywidualną w części dotyczącej pytania drugiego i trzeciego,

W przedmiotowym wyroku sąd wskazał, że „(…) w orzecznictwie podkreśla się, że przy ocenie, co składa się na daną budowlę jako całość techniczno-użytkową nie można pominąć wyliczenia budowli, zawartego w art. 3 pkt 3 u.p.b. i urządzeń budowlanych, zawartego w art. 3 pkt 9 tej ustawy (por. wyrok NSA z 20 kwietnia 2010 r., II FSK 2112/08, czy z 7 października 2009 r., II FSK 635/08). Nie może zatem być uznany za budowlę lub urządzenie budowlane obiekt, który nie jest wymieniony wprost w przepisach u.p.b. i nie jest do tych obiektów nawet podobny (por. wyrok NSA z 10 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 2137/16). Pogląd ten należy w pełni podzielić. Jak zostało to już powyżej wspomniane, wśród budowli wymienia się bowiem, m.in. części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, i innych urządzeń), a także fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów, składających się na całość użytkową. Wymienione przykładowo budowle, a także treść art. 3 pkt 9 u.p.b. wskazują na to, że w przypadku powiązania części budowlanych z urządzeniami technicznymi dla oceny, czy jest to budowla stanowiąca całość techniczno-użytkową wraz z urządzeniami i instalacjami, czy też budowla i odrębne od niej urządzenia techniczne, należy zbadać, czy tworzą one całość wyłącznie użytkową, ale są odrębne pod względem technicznym, czy też tworzą całość techniczno-użytkową, bo stanowią całość także pod względem technicznym (wykonane są według tej samej techniki). Ustawodawca wymaga bowiem nie tylko istnienia związku użytkowego, ale również technicznego. Warunek ten dotyczy tak budowli, jak i urządzeń i instalacji, które stanowią jeden obiekt budowlany jako budowla.

Ogniwa fotowoltaiczne wraz ze stołami konstrukcyjnymi oraz innymi elementami farmy tworzą całość użytkową, ale nie tworzą całości technicznej, gdyż są wykonane według innej techniki. Stoły konstrukcyjne wraz z słupami wbijanymi w ziemię to proste konstrukcje metalowe, natomiast panele fotowoltaiczne to zaawansowane technicznie elementy półprzewodnikowe (zazwyczaj krzemowe), w których następuje przemiana (konwersja) energii promieniowania słonecznego w energię elektryczną w wyniku zjawiska fotowoltaicznego.

Z powyższych względów, należało stwierdzić, że budowa analizowanego urządzenia: paneli, które są elementami krzemowych płyt półprzewodnikowych zamocowanymi do gruntu za pomocą specjalnego systemu kotew, palowania, czy płyt betonowych, oraz funkcja jaką spełniają – zamiana energii słonecznej na elektryczną, sprawiają że należy za budowle uznać jedynie ich części budowlane. W konsekwencji w takim zakresie podlegają podatkowi od nieruchomości. Jednakże części te nie ograniczają się jedynie do samych fundamentów. Obejmować będą też konstrukcję nośną na tych fundamentach zamocowaną – w postaci stołów wsporczych. Te elementy – w przeciwieństwie do samych paneli – tworzą całość techniczno-użytkową, bo stanowią całość także pod względem technicznym (wykonane są według tej samej techniki).

W konsekwencji Sąd uznał, że Wójt Gminy dokonując wykładni pojęcia „budowla” pominął art. 3 pkt 3 u.p.b., który definicję tę dopełnia, co miało wpływ na ostateczny wynik sprawy.

Sąd zauważa, że identyczne stanowisko w zakresie opodatkowania części budowlanych urządzeń technicznych (słupów, na których posadowione są panele fotowoltaiczne) jako budowli i stwierdzenia, że panele fotowoltaiczne nie są budowlami w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., sądy administracyjne wyrażały już wielokrotnie identyczne stanowisko (por. wyrok: NSA z dnia 18 grudnia 2018 r. sygn. akt II FSK 1275/18, NSA z dnia 16 listopada 2021 r. sygn. akt III FSK 4257/21, WSA w Szczecinie z dnia 28 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Sz 216/21 i z dnia 14 grudnia 2022 r. sygn. akt I SA/Sz 492/22)”.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu