Premia jako podstawa zasiłku chorobowego

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Ponadto zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku zgodnie z postanowieniami układów zbiorowych pracy lub przepisami o wynagradzaniu, jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku. Zgodnie z art. 42 ust. 1 tej ustawy premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy miesięczne wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w kwocie wypłaconej pracownikowi za miesiące kalendarzowe, z których wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku. Składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące za okresy kwartalne, wlicza się do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej jedną dwunastą kwot wypłaconych pracownikowi za cztery kwartały poprzedzające miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Składniki wynagrodzenia, o których mowa w ust. 1, przysługujące za okresy roczne, wlicza się do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w wysokości stanowiącej jedną dwunastą kwoty wypłaconej pracownikowi za rok poprzedzający miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Przepisy te stosuje się odpowiednio do składników wynagrodzenia wypłacanych za inne okresy. Jeżeli premie, nagrody i inne składniki wynagrodzenia przysługujące pracownikowi, nie zostały wypłacone do czasu ostatecznego sporządzenia listy wypłat zasiłków chorobowych, do podstawy wymiaru zasiłku przyjmuje się składniki wypłacone za okres poprzedni. Dokonując wykładni tych przepisów Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 października 2022 r. sygn. II USKP 242/21, uznał, że „Artykuł 41 ust. 1 ustawy z 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa należy rozumieć w ten sposób, że przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, do których pracownik zachowuje prawo w okresie pobierania tego zasiłku i co do których pracownik ma roszczenie o ich wypłatę wobec pracodawcy. Zwrot „jeżeli są one wypłacane za okres pobierania tego zasiłku” nie może oznaczać przerzucenia na Fundusz Ubezpieczeń Społecznych kosztów niewypłaconych a należnych składników wynagrodzenia. Innymi słowy, z komentowanego przepisu nie może płynąć wniosek, że nieuprawnione niewypłacenie premii (czy każdego innego składnika wynagrodzenia o charakterze roszczeniowym) przez pracodawcę w okresie pobierania zasiłków z ubezpieczenia chorobowego aktywuje zwiększenie podstawy wymiary zasiłku o ten niewypłacony składnik.”

Wróć do spisu treści serwisu