Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) jak element stanu faktycznego traktuje symbol klasyfikacji statystycznej i wymaga jego podania od zainteresowanych, ubiegających się o wydanie interpretacji indywidualnych. Oczekiwanie to dotyczy m.in. symbolu PKWiU usług opodatkowanych ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (dalej: „ustawa z dnia 20 listopada 1998 r.”). Do praktyki tej odnosi się m.in. prawomocny wyrok NSA z dnia 26 stycznia 2024 r. r. (II FSK 487/23).
Wyrok wydany został po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej pełnomocnika DKIS od wyroku WSA w Poznaniu z dnia 30 listopada 2022 r. (I SA/Po 639/22), w którym sąd pierwszej instancji wypowiedział się w sprawie postanowienia DKIS o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku o interpretację.
Występując z tymże wnioskiem podatnik miał wątpliwości co do interpretacji przepisów prawa podatkowego, a konkretnie art. 12 ust. 1 pkt 2 oraz art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy z dnia 20 listopada 1998 r., bowiem po pobieżnej nawet analizie świadczonych przezeń usług uznał, że nie można ich zaliczyć do żadnego z rodzajów usług wymienionych w powołanych przepisach. Zadał pytanie o stawkę ryczałtu, wedle której winien opodatkować uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przychody stanowiące wynagrodzenie za przedmiotowe usługi wykonywane na rzecz spółki komandytowej.
DKIS wezwał zainteresowanego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji m. in. poprzez doprecyzowanie opisu stanu faktycznego polegające na wskazaniu pod jakim symbolem PKWiU – według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – sklasyfikowane są usługi świadczone w ramach działalności gospodarczej.
Zainteresowany poinformował, że wystosował wniosek o dokonanie klasyfikacji przez GUS, lecz do dnia sporządzania odpowiedzi na wezwanie organu nie otrzymał odpowiedzi i wyraził pogląd, że podanie takiej klasyfikacji, byłoby elementem własnego stanowiska w sprawie, a nie elementem stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego, a także, że nie jest elementem koniecznym do wydania interpretacji.
DKIS postanowił pozostawić wniosek o wydanie interpretacji bez rozpoznania, a po rozpatrzeniu zażalenia złożonego przez zainteresowanego ten sam organ postanowieniem z czerwca 2022 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 30 listopada 2022 r. (I SA/Po 639/22) uznał żądanie organu interpretacyjnego dotyczące uzupełnienia wniosku o podanie symbolów PKWiU, do jakich należy zakwalifikować usługi świadczone przez zainteresowanego w ramach działalności gospodarczej za nieuzasadnione. W szczególności nie zgodził się ze stanowiskiem DKIS, że wymóg kwalifikacji poszczególnych usług do właściwego grupowania PKWiU jest elementem stanu faktycznego, do prezentacji którego zobowiązana jest osoba ubiegającą się o wydanie interpretacji indywidualnej.
NSA pogląd wyrażony w powyższym wyroku w pełni podzielił i oddalił skargę kasacyjną DKIS.
Sąd wskazał, że dla kwalifikacji usług należało rozstrzygnąć, czy opisane przez zainteresowanego czynności stanowią usługi opisane w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. (dodatkowo określane także symbolem PKWiU), czy też ogólnie pojętą działalność usługową, o której stanowi art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) tej ustawy, przy określeniu której ustawodawca nie odwołał się dodatkowo do ich grupowania wg PKWiU. Zaznaczył przy tym, że „Oznaczenie poszczególnych usług w art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. a) u.z.p.d.o.f. według polskiej klasyfikacji wyrobów i usług ma jedynie znaczenie pomocnicze […]” i podkreślił, że „Właściwa wykładnia przepisów u.z.p.d.o.f. nie może oznaczać, że zaliczanie danej czynności do usługi uprawniającej do korzystania z jej opodatkowania określoną stawką podatku zależne będzie od wyjaśnień, czy też opinii Urzędu Statystycznego”.
Nawiązując m.in. do wyroku z dnia 4 kwietnia 2019 r. (II FSK 2974/18) NSA zaznaczył, że interpretacje klasyfikacji i nomenklatur, wydawane przez organy statystyki publicznej, nie są prawem powszechnie obowiązującym i – jak każdy dowód – w postępowaniu podatkowym podlegają swobodnej ocenie organu podatkowego. Z kolei odwołując się do wyroku NSA z dnia 19 października 2021 r. (I FSK 748/18) uznał, że gdyby symbol PKWiU był elementem stanu faktycznego, wówczas organ interpretacyjny byłby tym symbolem związany, a to gdy od odpowiedniego grupowania zależy stawka podatku przekreślałoby – jak zauważył NSA – sens interpretacji. Organ nie mogąc bowiem zmienić klasyfikacji statystycznej usługi, musiałby podzielić stanowisko wnioskodawcy w tej kwestii, a co za tym idzie również w kwestii stawki podatku, przez co funkcja ochronna interpretacji indywidualnej byłaby iluzoryczna.
Ostatecznie zatem w powołanym na wstępie prawomocnym wyroku z dnia 26 stycznia 2024 r. r. (II FSK 487/23) NSA przyjął, że „[…] podanie przez zainteresowanego w rozumieniu art. 14b § 1 O.p. symbolu klasyfikacji statystycznej usługi nie może być uznane za element stanu faktycznego wymagany we wniosku o wydanie interpretacji, gdyż może on stanowić jedynie element oceny prawnej, którą organ interpretacyjny nie jest związany”.
dr Joanna Kiszka
Dyrektor Śląskiego Oddziału Instytutu Studiów Podatkowych
joanna.kiszka@isp-modzelewski.pl
tel. 32 259 71 50
