Opodatkowanie organizacji wyjazdu integracyjnego i szkoleniowego – aspekty prawnopodatkowe

Celem niniejszego artykułu jest omówienie skutków podatkowych organizacji wyjazdu integracyjnego i szkoleniowego dla organizatora na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych¹ oraz ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług², jak również dla pracowników i współpracowników.

 

1. Podatek dochodowy od osób prawnych

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Ponadto, w myśl art. 15d ust. 1 ww. ustawy, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców³ została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Z powyższych przepisów wynika więc, że o ile dany wydatek nie znalazł się w katalogu wydatków, których na mocy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie uznaje się za koszty uzyskania przychodu, oraz nie doszło do naruszenia zasad dokonywania płatności, można go zakwalifikować jako koszt uzyskania przychodu. Warunkiem jest jedynie wykazanie, że dany wydatek ma wpływ na wielkość osiąganego przychodu lub może mieć taki wpływ, czyli jest uzasadniony z perspektywy działalności podatnika. Przy czym nie ma tu znaczenia, czy planowany wyjazd ma na celu integrację, czy szkolenie pracowników. W związku z tym ważne jest, aby z programu wyjazdu wynikało, że celem wyjazdu jest przede wszystkim integracja zarówno pracowników między sobą, jak i pracowników z pracodawcą, co przełoży się z całą pewnością na poprawę atmosfery w pracy, zbudowanie postawy lojalności wobec pracodawcy, a w konsekwencji zwiększenie efektywności pracy i wzrost przychodów generowanych przez podatnika. Niewątpliwie wydatki poniesione na wspomniany wyjazd mają więc związek z prowadzoną przez podatnika działalnością. Przyczynią się także finalnie do zwiększenia jego przychodów. Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (Dyrektora KIS) tak nakreślony cel wyjazdu uzasadnia zakwalifikowanie poniesionych na jego organizację wydatków do kosztów uzyskania przychodów⁴.

Trzeba jednak zastrzec, że zgodnie z poglądem wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2010 r.⁵ celem wyjazdu integracyjnego nie może być wyłącznie konsumpcja czy wspólne przebywanie pracowników. Kiedy analizuje się możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację szkolenia czy integracji (w tym zakup alkoholu), trzeba mieć na uwadze art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., który stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów, w tym alkoholowych. Trzeba się zgodzić z argumentacją, że „reprezentacja” stanowi działanie skierowane do innych podmiotów niż pracownicy. Nie oznacza to jednak, że każdy wydatek na pracownika musi zawsze stanowić koszt uzyskania przychodów, czyli np. wynikać z umowy wiążącej pracodawcę i pracownika. Wykluczenie tego rodzaju wydatków z zakresu normy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. oznacza tylko tyle, że taki wydatek podlega ocenie na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy⁶.

Zaznaczyć należy, że koszty poniesione z tytułu wyjazdu szkoleniowego czy integracyjnego nie podlegają zasadniczo wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy powołanego wyżej art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., a w analizowanym przypadku płatność – zgodnie z umową zawartą między podatnikiem a organizatorem – zostanie dokonana za pośrednictwem rachunku bankowego. Powołane wyżej okoliczności, jak i cel wyjazdu w pełni uzasadniają zaliczenie wydatków poniesionych na jego organizację do kosztów uzyskania przychodów. Trzeba jednak w tym miejscu podnieść trzy kwestie.

Po pierwsze, wedle organów podatkowych nie istnieje związek przyczynowo-skutkowy między wydatkami na zakup alkoholu a osiągnięciem przychodów ze źródła przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Stąd też wydatki ponoszone na zakup alkoholu, związane z organizacją imprez integracyjnych czy konferencji szkoleniowych, są kwestionowane jako koszty uzyskania przychodów. Uważa się bowiem, że nie są to wydatki niezbędne do organizacji takich przedsięwzięć. Ponadto dość powszechnie powoływano się na przepis art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi⁷, zgodnie z którym działania w zakresie przeciwdziałania alkoholizmowi wykonuje się przez odpowiednie kształtowanie polityki społecznej, w szczególności tworzenie warunków sprzyjających realizacji potrzeb, których zaspokajanie motywuje powstrzymywanie się od spożywania alkoholu.

Podobne stanowisko w powyższej kwestii zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) we Wrocławiu: „Zdaniem Sądu wydatki na napoje alkoholowe, także te podawanie przy okazji różnego rodzaju szkoleń i konferencji, nawet jeżeli uznawane są za zwyczajowo przyjęte i zostaną dostosowane do charakteru spotkania, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. Bez względu na taką ocenę pozostaje również ilość i rodzaj podawanego alkoholu. Wydatki na alkohol nie mają związku z celami określonymi w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. [tj. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. – przyp. red.] O ile zapewnienie pracownikom poczęstunku alkoholowego może uprzyjemnić pobyt pracowników i ułatwić nawiązywanie kontaktów, to jednak nie dostrzega Sąd w tym zakresie elementu motywacyjnego czy szkoleniowego, który może przyczynić się do zwiększenia przychodów spółki, czy ich zabezpieczenia”⁸.

Po drugie, należy zastrzec, że program wyjazdu integracyjnego czy szkoleniowego musi jednoznacznie wskazywać, iż szkolenie czy integrowanie pracowników jest zasadniczym celem takiego przedsięwzięcia. Muszą być zatem zachowane odpowiednie proporcje między zajęciami szkoleniowymi czy integracyjnymi a dodatkowymi atrakcjami dla uczestników wyjazdu. W przeciwnym razie istnieje spore ryzyko zakwestionowania wydatków związanych z wyjazdem z uwagi na brak ich związku z przychodami.

Po trzecie, w ostatnich interpretacjach indywidualnych⁹ zarysowała się zmiana podejścia organów podatkowych w kwestii zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych tytułem uczestnictwa w imprezach integracyjnych współpracowników, tj. osób, z którymi zostały zawarte umowy zlecenia, czy osób będących kontrahentami. Organy uznają tego typu wydatki za koszty reprezentacji. W myśl zatem art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów. Wskazane byłoby zatem takie sporządzenie dokumentacji wyjazdu, która pozwoli określić część wydatków poniesionych w związku z uczestnictwem w wyjeździe współpracowników, by możliwe było jej wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów.

 

2. Podatek dochodowy od osób fizycznych

W kwestii zaś wystąpienia u pracowników i współpracowników przychodu tytułem uczestnictwa w wyjeździe należy na wstępie przywołać przepis ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych¹⁰.

Na mocy art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, 25b i 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 przywołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Odnośnie do osób współpracujących na mocy art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

„1) (uchylony);

2)   przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych;

3)   przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;

4)   przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;

5)   przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;

6)   przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;

7)   przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;

7a) przychody otrzymywane przez członków Rady Mediów Narodowych;

8)   przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a) osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b) właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

–    z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

9)   przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7”.

W tym miejscu warto przywołać wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r.: „[…] przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii «innych nieodpłatnych świadczeń» jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. [tj. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. – przyp. red.] Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
• po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów)”¹¹.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że nie jest możliwe określenie wartości rzeczywiście otrzymanego świadczenia dla każdego uczestnika z osobna. Ponadto wyjazd jest organizowany w interesie podatnika – ma zwiększyć jego przychody dzięki lepszemu zintegrowaniu pracowników. Nie można też stwierdzić, że uczestnik unika wydatku, jeżeli bierze udział w takim wyjeździe, ponieważ nie ma podstaw, by przypuszczać, iż którykolwiek z uczestników pojechałby na taki wyjazd, gdyby nie sfinansował go pracodawca. W ocenie autora po stronie uczestników wyjazdu nie powstanie więc przychód podlegający opodatkowaniu. Odnosi się to również do wydatków na zakup alkoholu, niebędących kosztem uzyskania przychodu, gdyż także w tym przypadku brak jest możliwości skonkretyzowania wartości faktycznie otrzymanego świadczenia indywidualnie dla każdego uczestnika.

 

3. Podatek od towarów i usług

Jeśli chodzi o kwestię odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez organizatora, należy przywołać art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi:

1)   suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a) nabycia towarów i usług,

b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

2)   w przypadku importu towarów – kwota podatku:

a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b) należnego – w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c) wynikająca z deklaracji importowej – w przypadku, o którym mowa w art. 33b;

3)   zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4)   kwota podatku należnego z tytułu:

a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,

c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9,

d) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11;

5)   różnica podatku, o której mowa w art. 30c ust. 2 i art. 37.

W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez organizatora należy więc rozważyć dwie kwestie.

Po pierwsze, jeżeli organizator, który wystawił fakturę, stosuje szczególne procedury przy świadczeniu usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., pracodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie bowiem z art. 106e ust. 2 ww. ustawy faktura wystawiona w tym trybie nie zawiera kwoty podatku.

Po drugie, w przypadku otrzymania przez pracodawcę faktury wystawionej poza systemem marży problemem może się okazać ograniczenie zawarte w art. 88 ust. 1 pkt 4 przywołanej ustawy. Zgodnie z treścią tego przepisu obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się m.in. do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób. Opisane powyżej wyłączenie powoduje, że podatek od towarów i usług naliczony przy zakupie usług poczęstunku w restauracji czy usług hotelowych nie podlega odliczeniu.

Ograniczenie nie znajdzie jednak zastosowania do kompleksowej usługi organizacji konkretnego wyjazdu na zlecenie danej jednostki. Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 19 września 2017 r.¹² uznał, że takie podejście jest prawidłowe. Potwierdził, że podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej zakup tego rodzaju usługi od firmy zewnętrznej.

Może się zdarzyć, że podatnik nie będzie w stanie wyszczególnić faktycznych kwot za poszczególne czynności składające się na wyjazd dla swoich pracowników i współpracowników. Koszty wyjazdu mogą bowiem przybrać formę ogólnego wynagrodzenia ustalonego między podatnikiem a organizatorem. Wysokość wynagrodzenia wykazanego na fakturach jest z kolei odnoszona do kosztorysu przedstawionego podatnikowi. W takim przypadku należy podkreślić, że strony w umowach cywilnoprawnych powinny określić, jakie świadczenie jest przedmiotem sprzedaży/nabycia. Jeżeli przedmiotem sprzedaży/nabycia jest usługa organizacji wyjazdu, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów jako odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (koszty hotelowe, koszty transportu, koszty związane z obsługą techniczną wyjazdu, koszty promocji podatnika i jego produktów itp.). Wyliczenie to składa się na wykonaną usługę, ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, nie może jednak uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów świadczenia (dla celów podatkowych). Mając powyższe na uwadze, należy podkreślić, że zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne. W przypadku jednak gdy kilka świadczeń składa się z ekonomicznego punktu widzenia na jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów stosowania przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

Powyższe znajduje wyraz w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE), w którym wskazuje się na konieczność traktowania dla celów podatkowych złożonego działania podatnika jako jednolitej całości – bez sztucznych podziałów. W orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r.¹³ TSUE rozstrzygnął, że przy świadczeniu usług obejmujących kilka części składowych należy stosować te same zasady opodatkowania co do usługi zasadniczej. Usługę trzeba uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Podobnie TSUE wypowiedział się w orzeczeniu z dnia 27 września 2012 r.¹⁴

Na podstawie przywołanych uregulowań należy stwierdzić, że jeżeli nabyta usługa obiektywnie tworzy – w aspekcie gospodarczym – jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wykazany w fakturach dokumentujących wykonanie tej usługi, o ile nie zachodzą przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88, oraz faktycznie organizacja analizowanego wyjazdu ma na celu zintegrowanie pracowników podatnika, co przekłada się w dalszej przyszłości na wzrost sprzedaży opodatkowanej.

Trzeba podkreślić, że w świetle powołanego art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatek naliczony z tytułu nabycia usług noclegowych i gastronomicznych co do zasady nie podlega odliczeniu. Powyższe ograniczenie nie ma jednak zastosowania w sytuacji, gdy przedmiotem zakupu jest kompleksowa usługa organizacji wyjazdów szkoleniowo-integracyjnych dla znaczących kontrahentów, czyli co do istoty jedna usługa, na którą składają się poszczególne elementy, w tym usługi gastronomiczne.

 

4. Podsumowanie

Kiedy analizuje się kwestię skutków podatkowych wyjazdu integracyjnego i szkoleniowego, należy zaznaczyć, że zdaniem autora co do zasady podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na organizację takiego wyjazdu w części, w jakiej nie dotyczą one zakupu alkoholu i nie odnoszą się do osób współpracujących. Pracownicy i współpracownicy z tytułu udziału w szkoleniu czy integracji nie uzyskają przychodu podlegającemu opodatkowaniu. Podatnik może odliczyć podatek naliczony z faktury wystawionej przez organizatora. Z programu wyjazdu musi jednak wynikać jednoznacznie, że zasadniczym celem wyjazdu jest integracja lub szkolenie pracowników.

 

Przypisy

¹     Tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: ustawa z dnia 15 lutego 1992 r.

²     Tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej: ustawa z dnia 11 marca 2004 r.

³     Tekst jednolity Dz.U. z 2023 r. poz. 221.

⁴     Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 30 stycznia 2018 r., 0111-KDIB2-1.4010.359.2017.1.AP.

⁵     IPPB1/415-544/11-2/EC.

⁶     Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 1 września 2017 r., 0114-KDIP2-1.4010.127.2017.1 .

⁷     Tekst jednolity Dz.U. z 2023 r. poz. 165 ze zm.

⁸     Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 lipca 2012 r., I SA/Wr 444/12, https://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/D0BBBB1A90, dostęp: 25.04.2023.

⁹     Interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 9 stycznia 2018 r., 0111-KDIB1-2.4010.411.2017.1.MS.

¹⁰    Tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm., dalej: ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.

¹¹    K 7/13, https://ipo.trybunal.gov.pl/ipo/Sprawa?cid=1&dokument=10876&sprawa=11300, dostęp: 25.04.2023.

¹²    0112-KDIL1-1.4012.294.2017.1.AK.

¹³    Wyrok w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd v. Commissioners of Customs and Excise, ECLI:EU:C:1999:93.

¹⁴    Wyrok w sprawie C-392/11 Field Fisher Waterhouse LLP v. Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, ECLI:EU:C:2012:597.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu