Brak ustosunkowania się w decyzji do postawionego
zarzutu przedawnienia stanowiło naruszenie
art. 210 par. 1 pkt 6 w zw. par. 4 Ordynacji podatkowej
w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik spraw
Brak ustosunkowania się w decyzji do postawionego zarzutu przedawnienia stanowiło naruszenie art. 210 par. 1 pkt 6 w zw. par. 4 Ordynacji podatkowej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy.
Wyrok z dnia 13 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 934/09.
WSA w Warszawie uchylił decyzję Izby Skarbowej w Warszawie opierając się na zarzucie przedawnienia zobowiązania podatkowego i braku uzasadnienia decyzji w tym zakresie. Jak podniesiono uzasadnieniu tego wyroku: ?(?) upływ terminu przedawnienia powoduje w myśl art. 59 par. I pkt 9 o.p. wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Natomiast zgodnie z art. zgodnie z art. 70 1 o.p. zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Decyzja organu podatkowego pierwszej instancji z dnia 21 października 2008 r. określała podatek od towarów i usług za miesiące czerwiec, lipiec, wrzesień, październik i listopad 2002 r. Termin płatności podatku VAT wykazanego przez Skarżącą w złożonych deklaracjach upłynął w 2002 r. Decyzję organu pierwszej instancji wydano i doręczono Skarżącej w 2008 r., a zatem po upływie 5 letniego terminu przedawnienia, który w stosunku do wskazanego zobowiązania upływał z końcem 2007r. W związku z powyższym kwestią zasadniczą w przedmiotowej sprawie jest ustalenie czy zaszła jedna z okoliczności wymienionych w art. .70 o.p. powodujących zawieszenie względnie przerwanie biegu przedawnienia. W zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej nie ustosunkował się do postawionego w odwołaniu zarzutu przedawnienia. Dopiero w odpowiedzi na skargę organ odwoławczy odnosząc się do zarzutu skargi naruszenia art. 210 par. I pkt 6 w zw. z 4 Ordynacji podatkowej, poprzez brak od niesienia się do kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego stwierdził, że sprawa przedawnienia była badana w prowadzonym postępowaniu. Ponadto stwierdził, że w aktach sprawy znajdują się zgromadzone dowody dotyczące przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W związku z powyższym zdaniem organu brak odniesienia się w uzasadnieniu decyzji do zarzutu Strony w sprawie przedawnienia, mimo że stanowi wadliwość, to jednak nie naruszyło przepisów prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, gdyż przedawnienie to nie nastąpiło. W ocenie Sądu wbrew twierdzeniu Dyrektora Izby Skarbowej brak ustosunkowania się w decyzji do postawionego zarzutu przedawnienia stanowiło naruszenie art. 210 par. 1 pkt 6 w zw. 4 Ordynacji podatkowej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Należy podkreślić, że w aktach sprawy oprócz pism Naczelnika Urzędu Skarbowego ? informujących o zastosowanym środku egzekucyjnym znajduje się zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego z dnia 10 sierpnia 2005 r. Z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego ?.. wynika, że zawiadomienie wraz odpisem tytułu wykonawczego doręczono zobowiązanemu w dniu 3 września 2005 r. Jednakże w aktach znajduje się jedynie kserokopia koperty i jednej strony zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki adresowanej na skarżącą z której wynika, że w dniu 19 sierpnia 2005 ., przesyłkę pozostawiono do dyspozycji adresata w urzędzie pocztowym. Natomiast brak drugiej strony zwrotnego potwierdzenia odbioru uniemożliwia stwierdzenie co zawierała przesyłka, a przede wszystkim czy Skarżąca została powiadomiona o zastosowanym środku egzekucyjnym. Bowiem zgodnie z art. 70 par. 4 Ordynacji podatkowej w jego brzmieniu po zmianie dokonanej ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 143, poz. 1199, która weszła w życie z dniem I września 2005 r.): bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. Art. 21 ustawy nowelizującej stanowił, że do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 70 4 ustawy wymienionej w art. I w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Brak w niniejszej sprawie dowodów potwierdzających doręczenie stronie zawiadomienia o zastosowanym środku egzekucyjnym stanowi naruszenie art. 122, 187 O.p. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W związku z powyższym organ przy ponownym rozpoznaniu sprawy winien zebrać dowody potwierdzające zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym Strona została zawiadomiona, względnie dowody potwierdzające inne przesłanki przerwania lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia i ustosunkować się w decyzji do postawionego zarzutu przedawnienia. (?)Natomiast w związku z niewyjaśnieniem przez organ okoliczności związanych z postawionym zarzutem przedawnienia i koniecznością uzupełnienia w tym zakresie materiału dowodowego Sąd uznał za przedwczesne ustosunkowanie się do pozostałych zarzutów skargi. Sąd mając na uwadze wskazane powyżej naruszenia przepisów postępowania uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 145 1 pkt 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.?
Wyrok z dnia 13 listopada 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 934/09.
WSA w Warszawie uchylił decyzję Izby Skarbowej w Warszawie opierając się na zarzucie przedawnienia zobowiązania podatkowego i braku uzasadnienia decyzji w tym zakresie. Jak podniesiono uzasadnieniu tego wyroku: ?(?) upływ terminu przedawnienia powoduje w myśl art. 59 par. I pkt 9 o.p. wygaśnięcie zobowiązania podatkowego. Natomiast zgodnie z art. zgodnie z art. 70 1 o.p. zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Decyzja organu podatkowego pierwszej instancji z dnia 21 października 2008 r. określała podatek od towarów i usług za miesiące czerwiec, lipiec, wrzesień, październik i listopad 2002 r. Termin płatności podatku VAT wykazanego przez Skarżącą w złożonych deklaracjach upłynął w 2002 r. Decyzję organu pierwszej instancji wydano i doręczono Skarżącej w 2008 r., a zatem po upływie 5 letniego terminu przedawnienia, który w stosunku do wskazanego zobowiązania upływał z końcem 2007r. W związku z powyższym kwestią zasadniczą w przedmiotowej sprawie jest ustalenie czy zaszła jedna z okoliczności wymienionych w art. .70 o.p. powodujących zawieszenie względnie przerwanie biegu przedawnienia. W zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej nie ustosunkował się do postawionego w odwołaniu zarzutu przedawnienia. Dopiero w odpowiedzi na skargę organ odwoławczy odnosząc się do zarzutu skargi naruszenia art. 210 par. I pkt 6 w zw. z 4 Ordynacji podatkowej, poprzez brak od niesienia się do kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego stwierdził, że sprawa przedawnienia była badana w prowadzonym postępowaniu. Ponadto stwierdził, że w aktach sprawy znajdują się zgromadzone dowody dotyczące przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. W związku z powyższym zdaniem organu brak odniesienia się w uzasadnieniu decyzji do zarzutu Strony w sprawie przedawnienia, mimo że stanowi wadliwość, to jednak nie naruszyło przepisów prawa w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, gdyż przedawnienie to nie nastąpiło. W ocenie Sądu wbrew twierdzeniu Dyrektora Izby Skarbowej brak ustosunkowania się w decyzji do postawionego zarzutu przedawnienia stanowiło naruszenie art. 210 par. 1 pkt 6 w zw. 4 Ordynacji podatkowej w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Należy podkreślić, że w aktach sprawy oprócz pism Naczelnika Urzędu Skarbowego ? informujących o zastosowanym środku egzekucyjnym znajduje się zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego wierzytelność z rachunku bankowego z dnia 10 sierpnia 2005 r. Z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego ?.. wynika, że zawiadomienie wraz odpisem tytułu wykonawczego doręczono zobowiązanemu w dniu 3 września 2005 r. Jednakże w aktach znajduje się jedynie kserokopia koperty i jednej strony zwrotnego potwierdzenia odbioru przesyłki adresowanej na skarżącą z której wynika, że w dniu 19 sierpnia 2005 ., przesyłkę pozostawiono do dyspozycji adresata w urzędzie pocztowym. Natomiast brak drugiej strony zwrotnego potwierdzenia odbioru uniemożliwia stwierdzenie co zawierała przesyłka, a przede wszystkim czy Skarżąca została powiadomiona o zastosowanym środku egzekucyjnym. Bowiem zgodnie z art. 70 par. 4 Ordynacji podatkowej w jego brzmieniu po zmianie dokonanej ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 143, poz. 1199, która weszła w życie z dniem I września 2005 r.): bieg terminu przedawnienia zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym podatnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zastosowano środek egzekucyjny. Art. 21 ustawy nowelizującej stanowił, że do przedawnienia zobowiązań podatkowych powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepis art. 70 4 ustawy wymienionej w art. I w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Brak w niniejszej sprawie dowodów potwierdzających doręczenie stronie zawiadomienia o zastosowanym środku egzekucyjnym stanowi naruszenie art. 122, 187 O.p. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W związku z powyższym organ przy ponownym rozpoznaniu sprawy winien zebrać dowody potwierdzające zastosowanie środka egzekucyjnego, o którym Strona została zawiadomiona, względnie dowody potwierdzające inne przesłanki przerwania lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia i ustosunkować się w decyzji do postawionego zarzutu przedawnienia. (?)Natomiast w związku z niewyjaśnieniem przez organ okoliczności związanych z postawionym zarzutem przedawnienia i koniecznością uzupełnienia w tym zakresie materiału dowodowego Sąd uznał za przedwczesne ustosunkowanie się do pozostałych zarzutów skargi. Sąd mając na uwadze wskazane powyżej naruszenia przepisów postępowania uchylił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 145 1 pkt 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.?
