4. Tzw. „sprzedaż paragonowa” wyrobów węglowych, gospodarstwom domowym w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo a obowiązki ewidencyjne.
Zgodnie z art. 138i ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej określanej jako „ustawa”) prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych jest obowiązkiem dwóch kategorii pośredniczących podmiotów węglowych. Jedną z nich stanowią dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu, drugą zaś używający przedmiotowych wyrobów. Od 1 stycznia 2019r. na mocy z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz ustawy – Prawo celne (dalej nazywanej: „nowelizacją”) zmianie uległ zakres obowiązków związanych z dokumentowaniem sprzedaży wyrobów węglowych. Nie wypłynęło to jednak na możliwość dokonywania tytułowej „sprzedaży paragonowej” wyrobów węglowych.
Na podstawie art. 138i ust. 2 ustawy pośredniczący podmiot węglowy dokonujący sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu w prowadzonej w związku z tym ewidencji powinien ujawniać takie dane jak:
- ilość każdorazowo sprzedanych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu wyrobów węglowych, w kilogramach, według nazwy oraz pozycji CN;
- data sprzedaży wyrobów węglowych i data ich wydania finalnemu nabywcy węglowemu;
- imię i nazwisko lub nazwa oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego nabywcy węglowego;
- data wystawienia i numer faktury, z której wynika zapłata należności za wyroby węglowe objęte zwolnieniem od akcyzy w związku z przeznaczeniem do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 1, sprzedane przez pośredniczący podmiot węglowy na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu.
Przepis ten pozostaje w związku z art. 31a ust. 3 ustawy, zgodnie z którym ? od 1 stycznia 2019r. – warunkiem zwolnienia wyrobów węglowych od akcyzy jest wystawienie przez sprzedawcę wyrobów węglowych faktury albo sporządzenie przez sprzedawcę wyrobów węglowych listy finalnych nabywców węglowych uprawnionych do odbioru deputatu węglowego oraz uzyskanie od finalnego nabywcy węglowego oświadczenia potwierdzającego sprzedaż finalnemu temu nabywcy wyrobów węglowych przeznaczonych do celów uprawniających do zwolnienia od akcyzy.
W celu uproszczenia obowiązków dokumentacyjnych mocą nowelizacji od 1 stycznia 2019r. przyjęto, że na podstawie art. 31a ust. 3 pkt 1 lit. d i e ustawy przedmiotowe oświadczenie, może być dołączone odpowiednio do faktury albo listy finalnych nabywców węglowych, złożone na wystawionej fakturze (jeżeli zostanie czytelnie podpisane), bądź też zastąpione oświadczeniem złożonym w okresowej umowie zawartej między sprzedawcą a finalnym nabywcą węglowym, które wywiera skutek jedynie w stosunku do nabywanych wyrobów węglowych w ilości wynikającej z tej umowy, pod warunkiem potwierdzenia każdej sprzedaży tych wyrobów fakturą.
Mimo, iż przedstawione przepisy także po zmianach przypisują istotną rolę fakturze dokumentującej sprzedaż wyrobów węglowych na rzecz finalnych nabywców węglowych, to jednak nie wyłączają uprawnienia do tzw. „sprzedaży paragonowej” wyrobów węglowych, gospodarstwom domowym w ilości nieprzekraczającej 200 kg.
Wynika ono bowiem z § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2018 r. w sprawie warunków stosowania niektórych zwolnień od podatku akcyzowego, zgodnie z którym w przypadku sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy finalnemu nabywcy węglowemu korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, wyrobów węglowych w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo, dla zastosowania zwolnienia od akcyzy nie muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 31a ust. 3 ustawy.
Istnienie powyższego uprawnienia również w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019r. potwierdza w szczególności stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2019r. nr 0111-KDIB3-3.4013.7.2019.1.MPU, akceptujące pogląd podatnika przedstawiony we wniosku wniesionym w grudniu 2018 r. (z uwzględnieniem zmian regulacji prawnej). Warto odnotować, że podatnik powołuje się w nim na swą dotychczasową praktykę w zakresie podatku akcyzowego od sprzedaży wyrobów węglowych na rzecz finalnego nabywcy węglowego, w rozumieniu art.2 ust.1 pkt 23c ustawy i sposobu prowadzenia ewidencji dotyczącej tej sprzedaży, opartą na interpretacji nr IBPP4/443-602/13/BP z dnia 3 marca 2014 r.
Organy podatkowe w obu interpretacjach uznały zatem, że do ewidencji wyrobów węglowych prowadzonej przez pośredniczący podmiot węglowy nie trzeba wpisywać podlegających zwolnieniu od akcyzy wyrobów węglowych ze względu na przeznaczenie do celów opałowych, o których mowa w art. 31a ust. 1 ustawy, sprzedawanych na terenie kraju gospodarstwom domowym, w ilości nieprzekraczającej 200 kg jednorazowo.
dr Joanna Kiszka
Starszy konsultant podatkowy
joanna.kiszka@isp-modzelewski.pl
tel. (32) 259 71 50
