11. Podatek akcyzowy na dodatki i domieszki do paliw
Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 12 września 2013 r., sygn. akt I FSK 454/13 (sygnatura sprawy przed TSUE C-275/14, Jednostka Innowacyjno-Wdrożeniowa Petrol) skierował do Trybunału Sprawiedliwości następujące pytanie prejudycjalne dotyczące wykładni przepisów prawa unijnego:
1) czy art. 2 ust. 3 akapit drugi Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej , przewidujący regułę opodatkowania dodatków do paliw silnikowych według stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego, tj. paliwa, do którego dodatek lub rozcieńczalnik zostały zastosowane, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on stosowaniu do produktów objętych pozycją CN 3811 stawki podatkowej odpowiedniej dla tzw. pozostałych paliw silnikowych określonej w art. 89 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym?
2) czy art. 2 ust. 3 w związku z art. 2 ust. 1 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej jest bezwarunkowy i wystarczająco precyzyjny, aby mógł być bezpośrednio skuteczny i stanowić bezpośrednie źródło prawa i obowiązku, przesądzającego o stosowaniu do dodatków lub domieszek (rozcieńczalników) do paliw silnikowych stawki przyjętej dla równoważnego paliwa silnikowego?”.
Trybunał Sprawiedliwości wskazał iż zagadnienie wystosowane przez NSA są oczywiste, i wynikają już z istniejącego orzecznictwa TSUE. W związku z tym TSUE nie wydał wyroku w tej sprawie, a na zadane pytania udzielił odpowiedzi w formie postanowienia. Trybunał Sprawiedliwości wskazał na postanowienie TSUE z dnia 5 lutego 2015 r. w sprawie C-275/14 (Jednostka Innowacyjno-Wdrożeniowa Petrol v. Minister Finansów)zgodnie z którym:
1) art. 2 ust. 3 akapit drugi dyrektywy energetycznej należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie przepisom krajowym obowiązującym w Polsce, nakładającym podatek akcyzowy na dodatki i domieszki do paliw w stawce innej niż mająca zastosowanie do paliwa silnikowego, do którego dodatki te są dodawane;
2) art. 2 ust. 3 akapit drugi dyrektywy energetycznej należy interpretować w ten sposób, że jednostka może powołać się na niego przeciwko właściwemu krajowemu organowi w ramach sporu przed sądami krajowymi w ceu wykluczenia stosowania uregulowania krajowego niezgodnego z tym przepisem.
Rozstrzygnięcie to zakończyło wieloletni spór organów podatkowych z podatnikami, którzy na podstawie tego wyroku mogą stosować niższe stawki akcyzy na dodatki i domieszki do paliw silnikowych oraz odzyskać akcyzę nadpłaconą w stosunku do tych wyrobów w latach poprzednich
Malwina Sik
Konsultant podatkowy, aplikant adwokacki
malwina.sik@isp-modzelewski.pl
tel. (22) 517 30 60
