W stosunku do określonej kategorii podmiotów w związku z wprowadzaniem na rynek krajowy paliw silnikowych powstaje poza obowiązkiem podatkowym w podatku akcyzowym również obowiązek uiszczenia tzw. opłaty paliwowej.
Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752 z późn. zm.; dalej: upa) przedmiotem opodatkowania akcyzą jest nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów akcyzowych, z wyłączeniem nabycia wewnątrzwspólnotowego dokonywanego do składu podatkowego. Pod pojęciem wyrobu akcyzowego należy rozumieć wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy (art. 2 ust. 1 pkt 1 upa). Zgodnie z poz. 27 Załącznika Nr 1 do upa ? do kodu CN 2710 zalicza się oleje ropy naftowej i oleje otrzymywane z minerałów bitumicznych, inne niż surowe; preparaty gdzie indziej niewymienione ani niewłączone, zawierające 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymywanych z minerałów bitumicznych, których te oleje stanowią składniki zasadnicze preparatów; oleje odpadowe. Natomiast, zgodnie z poz. 37 Załącznika Nr 1 do upa zalicza się preparaty smarowe (włącznie z cieczami chłodząco-smarującymi, preparatami do rozluźniania śrub i nakrętek, preparatami przeciwrdzewnymi i antykorozyjnymi, preparatami zapobiegającymi przyleganiu do formy opartymi na smarach) oraz preparaty w rodzaju stosowanych do natłuszczania materiałów włókienniczych, skóry wyprawionej, skór futerkowych lub pozostałych materiałów, z wyłączeniem preparatów zawierających, jako składnik zasadniczy, 70% masy lub więcej olejów ropy naftowej lub olejów otrzymanych z minerałów bitumicznych)
Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w judykaturze opieranie się przez organ podatkowy jedynie na oświadczeniach producentów co do kodu CN, którzy w pismach nie wskazują składu przedmiotowego produktu, jest niewystarczające. Zwłaszcza w sytuacji gdy podatnik przedstawia argumenty przeciwne w oparciu o sformalizowany dokument, jakim jest karta charakterystyki. Powyższe wynika wprost z treści art. 180 par. 1 Ordynacji podatkowej, który zawiera otwarty katalog środków dowodowych. Zgodnie z tym przepisem jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Granicą dopuszczalności środków dowodowych jest to, by były one zgodne z prawem.
O ile obowiązek klasyfikacji wyrobu będącego przedmiotem określonej czynności lub zdarzenia do kodu CN ciąży na producencie wyrobów akcyzowych, jak i na podmiocie dokonującym obrotu wyrobem akcyzowym, to nie wyklucza to konieczności rozwiania wszelkich wątpliwości w tym zakresie przez organ podatkowy w toku prowadzonego postępowania podatkowego. Odpowiedzi zatem polskich dystrybutorów powinny zatem zawierać takie dane, które dadzą możliwość skontrolowania przez organy podatkowe prawidłowości poczynionej przez nich klasyfikacji do kodu CN.
Marek Zagórski konsultant podatkowy marek.zagorski@isp-modzelewski.pl tel. (22) 517 30 60
