OPODATKOWANIE AKCYZĄ WYROBÓW TYTONIOWYCH
1. Zanieczyszczenie wyrobu a podatek akcyzowy.
Jak wskazał WSA w Krakowie w wyroku z dnia 20 października (Sygn. akt. I SA/Kr 285/17) zanieczyszczenie wyrobu może stanowić element obniżający cenę produktu, czy jego jakość, ale w żadnym wypadku nie wpływa na ocenę przydatności wyrobu do palenia.
Jak wskazał WSA w przedmiotowym wyroku: „Nadto oczywistym jest, że sprzedawane wyroby nie były papierosami, cygarami lub cygaretkami, wskazanego w trzeciej przesłance. W opinii Sądu zostało również wykazane, że nabyty produkt nadawał się do palenia. Organ odwoławczy opisał poszczególne etapy produkcji tytoniu i wyrobów tytoniowych, odwołując się do dostępnych źródeł wiedzy o procesach technologicznych jak również zachodzących w liściach procesach fizykochemicznych, pochodzących z opracowań naukowych jak również informacji znajdujących się na stronach internetowych głównych producentów tytoniowych. Na bazie tych informacji zasadnie wywiódł, że ze wskazanego w dokumencie zakupu zapisu dotyczącego klasyfikacji CN nabytego wewnątrzwspólnotowo wyrobu wynika, iż oferowana do sprzedaży przez spółkę frakcja tytoniu została wysuszona za pomocą metody ogniowo-rurowej. Organ odwoławczy wyjaśnił, że zanim nastąpił proces suszenia, to już na etapie czynności podejmowanych przez plantatora liście są oddzielone od żywej rośliny i poddanie kolejno procesom sortowania oraz suszenia wstępnego. Ponadto, już podczas suszenia wstępnego następuje proces fermentacji prowadzonej samorzutnie. W trakcie tego procesu następuje bowiem zmniejszenie zawartości wody w stosunku do naturalnego liścia, jak również zachodzą specyficzne przemiany chemiczne, między innymi następuje zanik chlorofilu, który uwidacznia się w postaci zmiany barwy liścia z zielonej na brązową. Taki liść, jak również odpad produkcyjny powstały w procesie jego odżyłowania (scrap) posiada już wszystkie niezbędne walory fizyko-chemiczne oraz organoleptyczne do wykorzystania go do palenia, np. pocięcie go i wykorzystanie do nabijania gilz papierosowych. Tytoń w tej postaci może być poddawany dalszemu ulepszaniu w celu dalszej zmiany ich właściwości, ale nie jest to zabieg niezbędny do przystosowania tytoniu do palenia. Powyższe stanowisko organu odwoławczego znajduje potwierdzenie również w definicji procesu suszenia zawartej w Polskiej Normie PN-A-99000, Tytoń i wyroby tytoniowe – Terminologia -Przetwórstwo i produkcja, w której to w pkt 3.1 wskazano, iż suszenie liści tytoniu jest to proces polegający na obniżeniu zawartości wody w liściach przy równocześnie przebiegającej wstępnie fermentacji tytoniu. W trakcie wstępnej fermentacji zachodzi zmiana cech fizykochemicznych i organoleptycznych oraz żółcenie i ustalenie właściwej barwy liści. W kontekście powyższego zasadne były ustalenia organów podatkowych, że nabyty towar powstały w procesie produkcyjnym odżyłowania suszonych liści tytoniowych, bez żadnych dalszych czynności technologicznych nadaje się do palenia, bowiem procesy jakie zaszły w liściach (wstępna fermentacja) umożliwiają już jego wykorzystanie jako produkt końcowy przeznaczony do palenia. Natomiast odnosząc się do twierdzeń oraz zeznań wspólników spółki, dotyczących stanu zakupionego towaru tj. jego zanieczyszczenia w związku z czym miałby nie nadawać się do palenia, należy zgodzić się z organami orzekającymi w niniejszych sprawach, że intencją ustawodawcy, który wprowadził kryterium zdolności do palenia było ustalenie przydatności i możliwości palenia samego wyrobu tytoniowego. Zanieczyszczenie wyrobu, wbrew twierdzeniom skarżącej spółki, może stanowić element obniżający cenę produktu, czy jego jakość, ale w żadnym wypadku nie wpływa na ocenę przydatności wyrobu do palenia.
Marek Zagórski
adwokat
marek.zagórski@isp-modzelewski.pl
