4. Weryfikacja podstawy opodatkowania przez organ
W toku weryfikacji podstawy opodatkowania organ musi po pierwsze ustalić czy
zadeklarowana podstawa opodatkowania znacznie odbiega od średniej wartości rynkowej samochodu osobowego i po
drugie czy różnica ta ma uzasadnione przyczyny. Wykładnia językowa art. 104 ust. 8 u.p.a. daje podstawy do
przyjęcia, że ocena ta nie może mieć charakteru automatycznego tj. poprzez porównanie wskazanej przez podatnika
podstawy opodatkowania ze średnią wartością rynkową określoną zgodnie z art. 104 ust. 1 u.p.a., bowiem w tej
drodze organ ustalić może jedynie przesłankę znacznej różnicy miedzy podstawą deklarowaną, a średnią wartością
rynkową pojazdu.
Jak wskazał WSA w Krakowie w wyroku z dnia 14 grudnia 2017 r. (I SA/Kr 691/17): W
ocenie WSA: ?Podstawowe znaczenie dla prawidłowego odtworzenia stanu faktycznego mają przepisy art. 122, art. 187 §
1, art. 180 § 1, art. 188 oraz art. 191 O.p., a ciężar prowadzenia postępowania i wykazania określonych faktów, co
do zasady spoczywa na organach podatkowych. Przystępując do oceny przeprowadzonego w sprawie postępowania
dowodowego, wskazać należy, że na organy podatkowe nałożony jest obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych działań w
celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, czemu towarzyszy obowiązek zebrania i
wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego (art. 122 i art. 187 O.p.). Warunkiem prawidłowego ustalenia
stanu faktycznego sprawy, jest zarówno zebranie wszystkich istotnych dla sprawy dowodów, a także ich prawidłowa
ocena. Dowodem w sprawie podatkowej jest przy tym wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, o ile nie
jest to sprzeczne z prawem (art. 180 § 1 O.p.). Według art. 181 O.p. dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w
szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i
informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności
sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały
zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia
skarbowe. Oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego organ dokonuje natomiast na podstawie własnej wiedzy oraz
doświadczenia życiowego, a o jej prawidłowości decyduje to, czy wyciągnięte przez organ wnioski mają logiczne
uzasadnienie (art. 191 O.p.). Ocena ta ma zatem charakter swobodny, winna być jednak oparta na wszechstronnym
rozważeniu całego materiału dowodowego. Organ podatkowy według swej wiedzy, doświadczenia oraz wewnętrznego
przekonania, ocenia wartość dowodową poszczególnych środków dowodowych, wpływ udowodnienia jednej okoliczności na
inne okoliczności.
Dodać należy, iż ustaleń stanu faktycznego organ dokonuje bezpośrednio w oparciu o
zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, a także na podstawie domniemań faktycznych i prawnych (por. B. Adamiak, J.
Borkowski, Postępowanie administracyjne i sądowoadministracyjne, Warszawa, 2003, s. 208).?
Kacper Wolak
Młodszy konsultant
podatkowy
kacper.wolak@isp-modzelewski.pl
Telefon:
22 517 30 77
