OPODATKOWANIE AKCYZĄ SAMOCHODÓW OSOBOWYCH
1. Zwolnienie od akcyzy samochodu osobowego przywożonego spoza terytorium UE oraz EFTA w świetle wyroku WSA w Krakowie z 12 marca 2024r.
Dopuszczalność zastosowania zwolnienia od akcyzy określonego w art. 112 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej: „ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r.”) i uwarunkowanego łącznym spełnieniem przesłanek wyszczególnionych w pkt 1-5 art. 112 ust. 1 ustawy i ujętych w treści art. 110 ust. 7 i 8 ustawy została poddana ocenie m.in. w wyroku WSA w Krakowie z 12 marca 2024r. (I SA/Kr 93/24) wydanym po rozpatrzeniu skargi na interpretację indywidualną Dyrektora KIS z dnia 8 grudnia 2023 r. (nr 0111-KDIB3-3.4013.312.2023.2.MS).
Sąd w tożsamy co Organ sposób ocenił stan faktyczny sprawy i możliwość objęcia zwolnieniem od akcyzy, dotyczącym samochodu osobowego przywożonego spoza terytorium państw członkowskich oraz państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu z terytorium tych państw.
Oceniając okoliczności zdarzenia przeszłego, WSA – podobnie jak Dyrektor KIS – skoncentrował się na spełnieniu podstawowego warunku, jakim jest fakt przeniesienia przez osobę przesiedlającą się stałego miejsca zamieszkania z państwa trzeciego na obszar Wspólnoty i podkreślił, że ze stosowanego odpowiednio art. 110 ust. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wynika, iż samochód osobowy może być objęty zwolnieniem od akcyzy, jeżeli został przywieziony przed upływem 12 miesięcy od dnia osiedlenia się osoby fizycznej na terytorium kraju, przy czym zgodnie z art. 110 ust. 8 tej ustawy za miejsce stałego pobytu uznaje się miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe. Zwolnienie od podatku wymaga więc od osoby przesiedlającej się spełnienia podstawowego warunku, jakim jest fakt przeniesienia przez nią stałego miejsca zamieszkania z państwa trzeciego na obszar Wspólnoty.
W sprawie, której dotyczy interpretacja i wyrok, przesiedlającym się był obywatel Białorusi, bezpośrednio przed przyjazdem do Polski mieszkający na Białorusi ponad 12 miesięcy, przybyły do Polski w lipcu 2022 r. (data przekroczenia granicy) w związku z sytuacją polityczną panującą na Białorusi; w Polsce zatrudniony od listopada 2022 r. w zawodzie wymagającym wysokich kwalifikacji (inżynier oprogramowania), który w pierwszych miesiącach pobytu na terytorium Polski nie planował pozostać tu na długo, jednak wobec sytuacji na Białorusi i rozwijającej się wojny na Ukrainie w marca 2023 r. złożył wniosek o wydanie pozwolenia na pobyt czasowy w związku z wykonywaniem pracy i decyzją Wojewody Małopolskiego z czerwca 2023 r. takie pozwolenie na pobyt czasowy (do lutego 2025 r.) uzyskał.
Zdaniem WSA, wskazany wyżej podstawowy warunek zwolnienia od akcyzy w sprawie, co do zasady, został spełniony, gdyż – jak wynika z wniosku o wydanie interpretacji – Skarżący zmienił miejsce stałego pobytu. Niemniej, jak podkreślił Dyrektor KIS i Sąd, nastąpiło to dopiero w 2023 r., kiedy Skarżący podjął czynności związane z przeniesieniem centrum życiowego do Polski, a nie w 2022r. gdy przekroczył On granicę Polski.
W ocenie WSA dla ustalenia stałego miejsca pobytu nie jest wystarczające samo zamieszkiwanie w sensie fizycznym, ale bez zamiaru stałego pobytu. Dlatego też Sąd zgodził się ze stanowiskiem Dyrektora KIS wyrażonym w interpretacji nr 0111-KDIB3-3.4013.312.2023.2.MS, że w świetle treści art. 110 ust. 8 ustawy, w stanie faktycznym sprawy za miejsce stałego pobytu Skarżącego nie może być uznana Polska w 2022 r. i w uzasadnieniu wyroku przyjął, że „Nie został […] spełniony warunek „stałości”, tj. przebywania na terytorium kraju przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym”.
Jak argumentował Sąd z przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. wynika wprost, że zwolnienie przysługuje wyłącznie osobom, których miejsce zamieszkania znajdowało się poza obszarem Wspólnoty nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 kolejnych miesięcy poprzedzających zmianę miejsca pobytu, a nie przekroczenia granicy. Skoro więc przed zmianą miejsca pobytu Skarżący nie przebywał przez wskazany okres poza Unią Europejską (w kraju wywozu), gdyż od końca lipca 2022 r. przebywał w Polsce., w której ostatecznie w 2023 r. zamieszkał na stałe, to miejscem Jego stałego pobytu jest Polska od 2023 r. W konsekwencji skoro już od końca lipca 2022 r. Skarżący przebywał na terytorium Polski wraz z samochodem, to nie można z tych samych powodów przyjąć, że samochód osobowy służył do użytku osobistego poza terytorium Wspólnoty przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu.
Ostatecznie WSA w wyroku z dnia 12 marca 2024r. (I SA/Kr 93/24) odrzucił skargę na interpretację nr 0111-KDIB3-3.4013.312.2023.2.MS, analogicznie jak Dyrektor KIS uznając, że nie zostały spełnione wszystkie warunki wymagane do tego, aby zwolnienie z podatku akcyzowego mienia przesiedlenia mogło zostać zastosowane.
dr Joanna Kiszka
joanna.kiszka@isp-modzelewski.pl
tel. (32) 259 71 50
