6. Definicja ubytków wyrobów akcyzowych.
Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 lutego
2018 r. (V SA/Wa 1145/17), odpad tytoniowy nie nadający się do dalszego przemysłowego przetworzenia na wyroby
tytoniowe nie mieści się w definicji suszu tytoniowego zawartej art. 99a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.
Skarżąca prowadziła działalność w zakresie produkcji i dystrybucji wyrobów
tytoniowych. Podczas procesu obróbki liścia tytoniu i produkcji papierosów powstawał pył tytoniowy. Pył był zbierany
z filtrów odpylających służących do oczyszczania powietrza przed odprowadzeniem go na zewnątrz zakładu i stanowił
odpad w procesie produkcyjnym wyrobów tytoniowych. Z uwagi na bardzo silne rozdrobnienie i biorąc pod uwagę jego
cechy fizykochemiczne, tj. co do zasady średnicę w granicach dziesiątych części milimetra, nie mógł być w tej
postaci wykorzystywany do palenia przez ludzi jako np. tytoń do palenia. Skarżąca zamierzała sprzedawać pył
tytoniowy powstały w trakcie produkcji wyrobów tytoniowych jako odpad produkcyjny kontrahentowi prowadzącemu
działalność gospodarczą w zakresie produkcji materiału opałowego (pelletu drzewnego). Kontrahent miał używać pyłu
tytoniowego jako jednego z surowców produkcyjnych.
Zgodnie z art. 99a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r., za susz tytoniowy uznaje
się, bez względu na wilgotność, tytoń, który nie jest połączony z żywą rośliną i nie jest jeszcze wyrobem
tytoniowym. Definicja zawarta w tym przepisie obejmuje swym zakresem wszystkie stany w jakich znajduje się tytoń od
momentu jego zbioru do momentu, gdy w wyniku przetworzenia przemysłowego, uzyska on cechy pozwalające na uznanie go
za wyrób tytoniowy w rozumieniu art. 98 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. Jednak aby surowiec roślinny został uznany
za susz tytoniowy musi się on nadawać do przetworzenia na wyroby tytoniowe. Odpady tytoniowe, które zostały
przeznaczone do dalszej obróbki przemysłowej, mogą zostać uznane za susz tytoniowy tylko wówczas, gdy nadal możliwe
jest ich użycie do wytworzenia wyrobów tytoniowych. WSA wskazał, iż taką interpretację art. 99a ust. 1 ustawy z dnia
6 grudnia 2008 r. uzasadnia zwrot „i nie jest jeszcze wyrobem tytoniowym”, który wskazuje iż susz tytoniowy to tytoń
będący w takim stanie, który pozwala na uzyskanie z niego w przyszłości wyrobu tytoniowego. Zatem odpad tytoniowy
nie nadający się do dalszego przemysłowego przetworzenia na wyroby tytoniowe, nie mieści się w definicji suszu
tytoniowego zawartej art. 99a ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r.
W omawianym wyroku WSA odniósł się również
do działań organu podatkowego w tej sprawie. Ze stanu faktycznego skarżącą nie wynikało bowiem by wytwarzany przez
nią pył tytoniowy, stanowiący odpad w procesie produkcyjnym wyrobów tytoniowych, miał właściwości pozwalające na
dalsze jego wykorzystanie do produkcji wyrobów tytoniowych. Skarżąca podała we wniosku o interpretację indywidualną,
że nie widzi możliwości dalszego wykorzystania pyłu tytoniowego w prowadzonej przez nią produkcji wyrobów
tytoniowych. Zdaniem WSA, przyjmując w udzielonej interpretacji podatkowej, że pył ten ma właściwości pozwalające na
dalsze użycie go do produkcji wyrobów tytoniowych np. jako wypełniacz, organ w sposób niedopuszczalny wykroczył poza
stan faktyczny przedstawiony przez podatnika we wniosku o interpretację. Organy podatkowe przy wydawaniu
interpretacji indywidualnej nie są uprawnione do weryfikowania stanu faktycznego przedstawionego przez stronę, zaś
wykładnia prawa podatkowego powinna być dokonana wyłącznie w kontekście stanu faktycznego przedstawionego we
wniosku.
Rafał Linka
Młodszy konsultant
podatkowy
rafal.linka@isp-modzelewski.pl
