OPODATKOWANIE AKCYZĄ WYROBÓW ALKOHOLOWYCH
1. Warunki zwolnienia z akcyzy alkoholu etylowego całkowicie skażonego w świetle wyroku NSA z 8 maja 2024 r.
Dopuszczalność zastosowania zwolnienia od akcyzy określonego w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej: „ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r.”) została poddana ocenie m.in. w prawomocnym wyroku NSA z 8 maja 2024 r. (I GSK 913/20) wydanym po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej od wyroku WSA w Łodzi z 26 lutego 2020 r. (III SA/Łd 1026/18).
Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. zwalnia się od akcyzy ze względu na przeznaczenie alkohol etylowy skażony środkami skażającymi, określonymi przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych spośród środków dopuszczonych do skażania alkoholu etylowego na podstawie przepisów wydanych na podstawie ustawy z dnia 2 marca 2001 r. o wyrobie alkoholu etylowego oraz wytwarzaniu wyrobów tytoniowych i wykorzystywany do produkcji produktów nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi – wyłącznie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1 lub 8, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w ust. 5-13; w przypadku podmiotu zużywającego zwolnienie od akcyzy dotyczy ilości nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz ust. 2 pkt 1 lit. b.
W sprawie, w której wydane zostały wzmiankowane na wstępie wyroki, Sądy administracyjne obu instancji oceniły możliwość zastosowania zwolnienia podatkowego z art. 32 ust. 4 pkt 2 w tożsamy sposób co Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi w decyzji z dnia 5 listopada 2018 r. nr 1001-IOA.4105.39.2018.7.KI.
NSA, uzasadniając wyrok z 8 maja 2024 r. oddalający skargę kasacyjną wniesioną przez Podatnika m.in. pod zarzutem dokonania przez Sąd pierwszej instancji błędnej wykładni art. 32 ust. 4 pkt 2 w zw. z art. 3 ust.1 i 2 oraz w zw. z art. 93 ust.1 pkt 1 u.p.a. w zw. z art. 26 i 27 ust.1 lit. b) Dyrektywy 92/83/EWG, wskazał w szczególności, że „W art. 27 ust. 1 lit. b) Dyrektywy Rady 92/83/EWG […]prawodawca unijny uzależnia zwolnienie od tego, aby alkohol denaturowany zgodnie z wymogami państwa członkowskiego został użyty do wytworzenia „jakiegokolwiek” produktu nieprzeznaczonego do spożycia przez ludzi. Zatem dla omawianego zwolnienia kluczowe znaczenie ma przeznaczenie wytworzonego produktu, a nie to, czy skład tego wyrobu będzie różnił się w zasadniczy sposób od alkoholu etylowego skażonego i nie będzie klasyfikowany do pozycji CN 2207 20.”.
Wychodząc od powyższego NSA uznał, że mieszanina alkoholu etylowego i skażalnika (dopuszczonego odrębnymi przepisami) zawsze powinna być klasyfikowana do pozycji CN 2207 jako alkohol etylowy skażony, ponieważ dodatek alkoholu izopropylowego lub ftalanu dwuetylu w alkoholu czyni go niezdatnym do spożycia przez ludzi, lecz nie czyni go niezdatnym do wykorzystania w celach przemysłowych. Zwłaszcza, gdy – jak w stanie faktycznym sprawy wykazały organy obu instancji, a Sąd pierwszej instancji zaakceptował – zastosowany przez Spółkę dodatek w postaci glikolu propylenowego niebędącego skażalnikiem (lub ftalanu dwuetylu) w wyprodukowanych przez Spółkę rozcieńczalnikach nie zmienił zasadniczego charakteru produktu, nadanego przez alkohol etylowy skażony, gdyż zawartość wymienionych dodatków była zbyt mała.
Warto dodać, że podobne zagadnienie prawne było już w przeszłości przedmiotem rozważań NSA, który wyrokiem z dnia 20 stycznia 2023 r. (I GSK 529/19) oddalił skargę kasacyjną Spółki, akceptując stanowisko Sądu pierwszej instancji tożsame z wyrażonym w opisanym na wstępie zaskarżonym wyroku WSA.
dr Joanna Kiszka
joanna.kiszka@isp-modzelewski.pl
tel. (32) 259 71 50
