2. Skutki podatkowe braku obowiązku stosowania oznaczenia GTU 11 przy sprzedaży energii elektrycznej.
Do Organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania oznaczenia GTU 11 przy sprzedaży energii elektrycznej.
Opis stanu faktycznego przysłany przez Wnioskodawcę:
Prowadzi Pan działalność gospodarczą opodatkowaną ryczałtem ewidencjonowanym, jest Pan czynnym podatnikiem VAT. (…) zawarł Pan umowę zakupu energii elektrycznej z mikroinstalacji, OZE. Jest Pan wytwórcą energii elektrycznej z mikroinstalacji do 49,99 kW, wytwarzającym energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii, który energię elektryczną wyprodukowaną w źródle wytwórczym wprowadza do sieci elektroenergetycznej. Energię sprzedaje Pan w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Energię wytwarza Pan jako wytwórca. Nie jest Pan prosumentem. Nadwyżkę energii elektrycznej wprowadza Pan do sieci elektrycznej, uzyskując przychód z nadwyżki energii. Przychód z nadwyżki energii rozlicza Pan z przedsiębiorstwem kupującym energię w ramach net-billingu.
Firma kupująca nadwyżkę energii przekazuje środki pieniężne za jej zakup na Pana konto firmowe, po wystawieniu faktury przez kupującego w ramach samofakturowania. Została zawarta umowa o samofakturowanie między sprzedającym a kupującym.
Powstaje dostawa towaru, która opodatkowana jest stawką 23%. Faktura oznaczona jest słowem „samofakturowanie”.
Otrzymany przychód ze sprzedaży nadwyżki energii elektrycznej opodatkowuje Pan stawką ryczałtu 5,5%.
Fakturę sprzedaży w zakresie samofakturowania wykazuje Pan w JPK_VAT sprzedaż, bez oznaczenia GTU_11.
Przychód opodatkowuje Pan stawką 5,5%, ponieważ uważa Pan, że wytwarzanie energii elektrycznej mieści się w pojęciu działalności wytwórczej, powstaje wyrób, który jest wyrobem własnej produkcji.
Pytanie: czy ma Pan obowiązek stosowania GTU_11 przy sprzedaży energii elektrycznej – nadwyżki z odnawialnych źródeł (fotowoltaika)?
W ocenie Wnioskodawcy przychód z nadwyżki wyprodukowanej energii elektrycznej z fotowoltaiki opodatkowuje się stawką 5,5% ryczałtu oraz wykazuje się tą sprzedaż w JPK_VAT i nie oznacza GTU_11.
Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą, jest Pan czynnym podatnikiem VAT. Jest Pan wytwórcą energii elektrycznej z mikroinstalacji, wytwarzającym energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii, który energię elektryczną wyprodukowaną w źródle wytwórczym wprowadza do sieci elektroenergetycznej. Energię sprzedaje Pan w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej. Firma kupująca nadwyżkę energii przekazuje środki pieniężne za jej zakup na Pana konto firmowe, po wystawieniu faktury przez kupującego w ramach samofakturowania. Powstaje dostawa towaru, która opodatkowana jest stawką 23%.
Pana wątpliwości dotyczą podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania oznaczenia GTU 11 przy sprzedaży energii elektrycznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
Według art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ,
Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c, art. 133 i art. 138g ust. 2.
Na mocy art. 99 ust. 2 ustawy:
Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.
Na podstawie art. 99 ust. 7c ustawy:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika.
Jak stanowi art. 99 ust. 11b ustawy:
Deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
Przepis art. 99 ust. 11c ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 12 marca 2024 r. mówi, że:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
Jednocześnie zgodnie z art. 99 ust. 11c ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 13 marca 2024 r.:
Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.
W myśl art. 99 ust. 13a ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi i udostępni na elektronicznej platformie usług administracji publicznej wzór dokumentu, o którym mowa w ust. 11c.
W świetle art. 99 ust. 13b ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy.
Natomiast w oparciu o art. 109 ust. 3 ustawy:
Podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:
1) rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2) kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3) kontrahentów;
4) dowodów sprzedaży i zakupów.
Stosownie do art. 109 ust. 3b ustawy:
Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.
Według art. 109 ust. 14 ustawy:
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji.
I tak, na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988 z późn. zm.) – dalej: „rozporządzenie”, którego przepisy weszły w życie 1 października 2020 r.
Na mocy ww. rozporządzenia, został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji, pod odpowiednią pozycją (od „01” do „13”), konkretnych dostaw towarów/usług.
Na mocy § 10 ust. 3 pkt 2 lit. a rozporządzenia: Poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług: w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2021 r. poz. 332 i 1047) – oznaczenie „GTU 11”.
Powyższy przepis nakazuje zatem zamieścić oznaczenie „GTU 11” w ewidencji w przypadku świadczenia usług wyłącznie w nim wymienionych.
W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towaru (energii elektrycznej), opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
Zatem, skoro w analizowanej sprawie mamy do czynienia z dostawą towaru, to nie ma w tym przypadku zastosowania kod „GTU 11”, dotyczący świadczenia usług.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej pismo z dnia 5 grudnia 2024 r., nr sprawy 0112-KDIL1-2.4012.527.2024.5.DS uznał że Wnioskodawca nie ma obowiązku stosowania GTU11 przy sprzedaży energii elektrycznej — nadwyżki z odnawialnych źródeł (fotowoltaiki).
A zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.
Malwina Sik
Adwokat
malwina.sik@isp-modzelewski.pl
tel. 22 517 30 93
