2. Niedopałki nie są papierosami.
W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2017 r. (Sygn.
akt I SA/Rz 561/17) rozstrzygnął kwestię statusu prawnopodatkowego na gruncie ustawy o podatku akcyzowym niedopałków
papierosów, z których tytoń podlegał odzyskowi.
Jak wskazał WSA w powyższym wyroku: Kolejnym źródłem pozyskania tytoniu, wskazanym
przez skarżącego, jest swoistego rodzaju odzyskiwanie tytoniu z niedopałków papierosów i cygar. Abstrahując już od
kwestii treści pytania skarżącego nr 2, o której wyżej mowa, to zwrócić należy uwagę, że organ ustosunkowując się do
tego źródła pozyskania tytoniu przyjął, że pochodzi on z wyrobów akcyzowych. W ocenie Dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej niedopałki papierosów i cygar są wyrobami akcyzowymi, w rozumieniu art. 98 ust. 1 ustawy o podatku
akcyzowym, o czym ma przesądzać ich zdatność do palenia. Z takim stanowiskiem nie sposób się jednak zgodzić.
Definicję papierosów zawiera bowiem art. 98 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, który odwołuje się w tym zakresie do
pojęcia tytoniu zrolowanego, w odpowiedniej ilości, a wyjaśnienie pojęcia cygar zawiera art. 98 ust. 4 ustawy o
podatku akcyzowym. Oba jednak pojęcia odnoszą się do jednej cechy definiowanych przedmiotów, a mianowicie zdatności
do palenia. Owej zdatności organ przypisuje cechy obiektywne, tj. utożsamia ją z palnością jako taką, bez
uwzględnienia kontekstu, w którym należy ją oceniać. Takiej oceny nie sposób jest więc podzielić, albowiem
niedopałki papierosów i cygar, bez względu na stopień ich wypalenia, nie są już papierosami i cygarami. Jako
nadpalone i utracone przez właścicieli nie nadają się bowiem już do wykorzystania zgodnie z ich przeznaczeniem. Są
to bowiem pozostałości papierosów i cygar, nienadające się do wykorzystania przez potencjalnych ich konsumentów,
między innymi ze względów higienicznych, na co zwraca uwagę skarżący. Przedmioty takie nie mogłyby tez zostać
legalnie wprowadzone do obrotu, jako wyroby akcyzowe. W tej sytuacji przypisywanie im tego miana nie może zasługiwać
na akceptację, jako nie znajdujące uzasadnienia w obowiązujących przepisach. W kwestii ustalenia statusu niedopałków
skarżący zarzucił organom naruszenie między innymi Noty wyjaśniającej do Nomenklatury scalonej Unii Europejskiej,
załącznika A- test palenia dla tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz załącznika B – metoda określania wielkości cząstek
przez przesiewanie próbki. Przedmiotowa Nota nie może być jednak przesądzająca w niniejszej sprawie, gdyż jak wynika
z jej załącznika A, test palenia opracowano w celu wprowadzenia zharmonizowanej metody, która umożliwi odróżnienie
przetworzonego tytoniu (gotowego do palenia bez dalszego przetworzenia) od tytoniu nieprzetworzonego. W dodatku test
ten został opracowany na potrzeby właściwego określenia kodu celnego towaru. Wobec tego w niniejszej sprawie test
palenia nie może być decydujący, ani rozstrzygający, gdyż w przypadku niedopałków mamy do czynienia bez wątpienia z
pozostałościami po wyrobach tytoniowych, które w przeszłości miały postać tytoniu przetworzonego, a więc gotowego do
palenia.
Mając na uwadze powyższe stwierdzić więc należy, że uznanie niedopałków za wybory
tytoniowe nie znajdowało uzasadnienia w obowiązujących przepisach prawa, niezależnie od tego czy te niedopałki
spełniają definicję odpadów, wynikającą z ustawy o odpadach. Definicja ta bowiem opracowana na gruncie innych
przepisów, służy zupełnie innym celom niż te przyświecające regulacjom ustawy o podatku akcyzowym. Jak to już wyżej
zasygnalizowano, odpowiadając na pytania nr 3 i nr 4 organ interpretacyjny zakwestionował stanowisko skarżącego
podkreślając, że nie może przeprowadzić testu palności. Potrzebę przeprowadzenia tego testu Dyrektor Krajowej
Informacji Skarbowej wywiódł z tego, że przy produkcji wywaru przez skarżącego mamy do czynienia z przetwarzaniem
wyrobów akcyzowych. Skoro jednak, o czym wyżej mowa, wykluczyć należy przetwarzanie wyrobów akcyzowych, to w
konsekwencji odpada potrzeba przeprowadzenia owego testu.
Na marginesie niniejszych rozważań zauważyć jedynie należy, że mając na uwadze sposób
przeprowadzania testu palenia, o którym mówi załącznik A Noty wyjaśniającej do Nomenklatury scalonej Unii
Europejskiej (na innego rodzaju test nie wskazuje organ interpretacyjny) trudno sobie wyobrazić jak mogłoby wyglądać
spalanie wywaru, mającego postać płynną, a więc ze swej natury niepalnego. Status prawnopodatkowy wywaru z
pozostałości wyrobów tytoniowych i w istocie przypadkowych fragmentów rośliny tytoniowej również, na gruncie ustawy
o podatku akcyzowym, wydaję się jasny. Żaden bowiem wywar tego rodzaju nie został ujęty w katalogu wyrobów
akcyzowych, o którym mowa w art. 98 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.
Alan Lipnicki
Młodszy Konsultant
podatkowy
alan.lipnicki@isp-modzelewski.pl
tel.
(22) 517 30 60
