Materiał informacyjny dotyczący propozycji Ministerstwa Finansów w zakresie nowelizacji SLIM VAT 3

1. Zwiększenie limitu wartości sprzedaży, uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika (Art. 2 pkt 25 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zwana dalej „ustawą o VAT”).

Aktualnie uprawnieni do stosowania metody kasowej są podatnicy, u których wartość sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej 1 200 000 euro lub 45 000 euro – w przypadku m.in. podatników prowadzących przedsiębiorstwa maklerskie oraz zarządzających funduszami inwestycyjnymi, których wynagrodzenie stanowi kwota prowizji – art. 2 pkt 25. Te same limity sprzedaży obowiązują w przypadku stosowania kwartalnego rozliczenia podatku VAT.

Art. 167a dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, (zwanej dalej „dyrektywą VAT”) daje Polsce możliwość podwyższenia tego limitu do 2 000 000 euro. Planowane podwyższenie limitu wartości sprzedaży (wraz z kwotą podatku) z 1 200 000 euro do 2 000 000 euro uprawniającego do posiadania statusu małego podatnika spowoduje zatem zwiększenie liczby podatników uprawnionych do stosowania metody kasowej oraz kwartalnego rozliczenia w VAT.

 

2. Zasady stosowania kursu przeliczeniowego dla faktur korygujących, w przypadkach gdy pierwotna faktura została wystawiona w walucie obcej (projektowany art. 31b ustawy o VAT).

Projektowany art. 31b ust. 1 stanowi podstawową zasadę w zakresie przeliczenia kursu waluty obcej w wystawianych fakturach korygujących in minus. Kurs przyjmowany do przeliczenia kwoty korekty podstawy opodatkowania na fakturze korygującej in minus będzie zasadniczo powieleniem kursu przyjmowanego dla pierwotnego rozliczenia. Przykładowo podatnik, który zastosował dla świadczonej usługi kurs z 1 października 2021 r., ten sam kurs zastosuje w przypadku wystawienia faktury korygującej pierwotne rozliczenie. Druga z zasad – dotycząca przeliczenia kursu waluty obcej w wystawianych fakturach korygujących in plus – została zawarta w projektowanym ust. 2. Zgodnie z nią podatnik będzie stosował kurs średni danej waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień, w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania.

Podatnik będzie mógł wybrać również sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień w którym zaistniała przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania. W takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro. Oznacza to, że w przypadku transakcji w których doszło np. do błędu (pomyłki) na wystawionej fakturze podatnik będzie stosował kurs identyczny z tym zastosowanym w pierwotnym rozliczeniu. W takich przypadkach przyczyna zwiększenia podstawy opodatkowania istniała już dacie zastosowania pierwotnego kursu przeliczeniowego.

W sytuacji, w której zaistnieje przyczyna, która nie istniała w tamtym okresie podatnik zastosuje natomiast kurs z dnia poprzedzającego dzień jej wystąpienia (tzw. kurs bieżący). Odrębne zasady będą dotyczyły korekt in plus wystawianych przed powstaniem obowiązku podatkowego do faktur przeliczonych zgodnie z art. 31a ust. 2 ustawy o VAT. Do przeliczenia kwot podstawy opodatkowania określonych w walucie obcej w wystawionej, przed powstaniem obowiązku podatkowego, fakturze korygującej do faktury, dla której podatnik zastosował zasady przeliczenia podstawy opodatkowania określonej w walucie obcej zgodnie z art. 31a ust. 2, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zwiększeniu, będzie stosowany kurs średni danej waluty obcej przyjęty dla podstawy opodatkowania, która ulega temu zwiększeniu (projektowany art. 31b ust. 3). Przyjęte rozwiązanie dotyczy wyłącznie faktur korygujących in plus wystawianych przez podatników jeszcze przed powstaniem obowiązku podatkowego. 

Projektowane przepisy art. 31b ust. 1-4 nie będą miały zastosowania w przypadku korekt dokonywanych przez podatników stosujących przeliczenie z podatku dochodowego (obowiązujący art. 31a ust. 2a-2d ustawy o VAT). Podatnik stosujący zasady z podatku dochodowego powinien stosować je również w przypadku ustalenia kursu do przeliczenia stosowanego przy korekcie. Analogicznie jak w przypadku transakcji krajowych, projekt zawiera propozycję doprecyzowania zasad stosowania kursu walutowego w przypadku otrzymania przez podatnika zbiorczej faktury korygującej transakcje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w przypadku opustu lub obniżki ceny. Podatnik nie będzie zobowiązany stosować pierwotnego kursu w odniesieniu do każdej z korygowanych transakcji. Jeżeli wystawiona zostanie faktura zbiorcza korygująca dokonane w danym okresie wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów, podatnik będzie mógł dokonać przeliczenia na złote kwot wykazanych na tej fakturze według kursu średniego waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej.

 

3. Deklarowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy (art. 42 ust. 12a ustawy o VAT).

W zmienianym art. 42 ust. 12a ustawy o VAT proponuje się, aby dana transakcja była deklarowana za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy. W przypadku WDT ww. okresy rozliczeniowe mogą być różne: moment dokonania dostawy (który powstaje z chwilą fizycznego przesunięcia towaru na terytorium kraju) może wystąpić miesiąc/kwartał wcześniej niż moment powstania obowiązku podatkowego (który powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania WDT).

W praktyce zdarzają się bowiem sytuacje, w których faktura zostaje wystawiona dopiero w następnym miesiącu po dokonaniu dostawy albo faktura nie zostaje wystawiona do 15 dnia tego miesiąca, co w obu przypadkach powoduje powstanie obowiązku podatkowego w następnym okresie rozliczeniowym (niż okres, w którym dokonano dostawy). W wyniku projektowanej zmiany podatnik będzie miał prawo do wykazania/skorygowania WDT w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy, co uprości obowiązek korygowania tej transakcji.

 

4. Prawo do odliczenia VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (Art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. a, ust. 10g i 10h ustawy o VAT).

Projektowane zmiany w art. 86 ustawy o VAT zakładają rezygnację z wymogu posiadania faktury dotyczącej WNT przy odliczaniu podatku naliczonego z tego tytułu. Zatem po zmianie faktura nie będzie formalnym warunkiem odliczenia podatku. Powyższe spowoduje, iż podatek naliczony i należny z tytułu WNT będą zawsze rozliczane dokładnie w tym samym okresie rozliczeniowym, a w konsekwencji VAT od WNT będzie w pełni neutralny dla podatnika. W konsekwencji zmiana zlikwiduje konieczność monitorowania czy termin 3 miesięcy na otrzymanie faktury został przekroczony. Tym samym nowelizacja ma na celu pełniejsze urzeczywistnienie unijnej zasady neutralności VAT, jak również stanowić będzie istotne uproszczenie dla przedsiębiorców.

 

5. Szerszy zakres zwolnień z VAT (art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. a ustawy o VAT).

Projektowana zmiana w art. 43 ustawy o VAT będzie skutkować rozszerzeniem zwolnienia z podatku na usługi zarządzania specjalnymi funduszami inwestycyjnymi określonymi przez inne państwa członkowskie. W konsekwencji zwolnienie od VAT obejmie również fundusze inwestycyjne z siedzibą w innych państwach członkowskich UE. Taki zakres zwolnienia wynika z przepisów dyrektywy VAT. Zmiana ma zatem na celu zapewnienie zgodności przepisów krajowych z przepisami prawa unijnego.

 

6. Preferencje z tytułu importu towarów (zwolnienie od VAT) dla przedstawicielstw dyplomatycznych i ich personelu dyplomatycznego (projektowany art. 80 ust. 2 ustawy o VAT).

Dodanie ust. 2 w art. 80 ustawy ma na celu wprowadzenie możliwości odstąpienia importowanych samochodów osobowych lub innych pojazdów zwolnionych z podatku VAT przed upływem trzech lat bez konieczności zapłaty stosownych należności, jeżeli niezachowanie tego terminu spowodowane będzie uzasadnionymi okolicznościami związanymi z ważnym interesem służby dyplomatycznej dotyczącym przesiedlenia uprawnionego członka personelu w celu podjęcia pracy w innym państwie (członkowskim lub w państwie trzecim) pod warunkiem jednakże, że pobyt członka personelu dyplomatycznego nie był krótszy niż 2 lata. Zmiana będzie dotyczyła członków personelu wszystkich obcych placówek dyplomatycznych i organizacji międzynarodowych, które mają siedzibę w Polsce.

 

7. Zmiany w zakresie częściowego odliczenia podatku naliczonego (art. 90 ust. 10 pkt 1 oraz ust. 12 ustawy o VAT oraz przepis przejściowy).

Zmiana projektowana w art. 90 ust. 10 pkt 1 polega na zwiększeniu kwoty pozwalającej na uznanie, że proporcja określona przez podatnika wynosi 100%, w sytuacji gdy proporcja ta przekroczyła u niego 98%, z obecnych 500 zł do 10 000 zł. Po zwiększeniu kwoty obowiązującego progu do 10 000 zł podatnik będzie natomiast mógł uznać, że jego proporcja w tym przypadku wynosi 100% – odliczy zatem całość podatku VAT. Projektowana zmiana stanowi zatem dwudziestokrotne zwiększenie progu ograniczającego stosowanie zaokrąglenia proporcji do 100%.

Proponuje się ponadto, aby proponowane rozwiązanie mające na celu podwyższenie limitu kwoty VAT niepodlegającej odliczeniu od wydatków do czynności opodatkowanych i zwolnionych z 500 zł do 10 000 zł, które podatnik może posiadać przy wskaźniku proporcji na poziomie 98% i wyższym – aby zaokrąglić ten wskaźnik do 100%,- mogło być stosowane do proporcji przyjętej na 2022 r., zatem do okresów rozliczeniowych przypadających od początku 2022 r. W tym celu zostanie wprowadzony odpowiedni przepis przejściowy, który umożliwi wdrożenia tego rozwiązania.  Mając na uwadze, że zmiana przepisu następuje w trakcie roku podatkowego i wiąże się z nowymi korzyściami przyznawanymi podatnikowi – uzasadnione jest rozciągnięcie tych zasad na okresy rozliczeniowe przypadające od początku roku, w którym zostanie wprowadzona zmiana.

Posługując się przykładem podatnika stosującego od początku roku proporcję wynoszącą 99% (np. ze względu na przekroczenie w poprzednim roku limitu 500 zł) wprowadzenie przepisu przejściowego we wskazanej formie będzie oznaczać, że:

– podatnik będzie mógł odliczyć 100% VAT na bieżąco od wydatków dotyczących łącznie czynności opodatkowanych i zwolnionych wykazywanych w rozliczeniu za okres rozliczeniowy w którym wprowadzono zmianę, jeżeli mieści się w nowym ustalonym limicie,

– po upływie roku 2022 podatnik zweryfikuje czy nadal przekracza wskaźnik proporcji 98% i mieści się w nowym limicie w wysokości 10 000 zł.

Na tej podstawie będzie mógł skorygować pozostały rozliczony proporcją podatek VAT do 100% lub będzie musiał dokonać korekty na minus jeżeli okaże się że nie spełnia warunków do uznania że proporcja wynosiła 100%.

 

8. Różnica między proporcją wstępną podatku naliczonego do odliczenia, a proporcją ostateczną dotyczącą tego odliczenia (art. 91 ust. 1a ustawy o VAT oraz przepis przejściowy).

Podatnicy zyskają opcję rezygnacji z dokonania korekty, jeżeli różnica nie przekracza 2 punktów procentowych oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu nie przekraczałaby 10 000 zł (drugi warunek dotyczy wyłącznie przypadku gdy rzeczywisty wskaźnik proporcji jest mniejszej od wskaźnika prognozowanego). A contrario, w przypadku gdy podatnikowi będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w większym zakresie niż wynikało to z pierwotnego odliczenia, podatnik zadecyduje czy skorzysta z tego prawa. Pozwoli to swobodnie weryfikować opłacalność podejmowanej decyzji w ujęciu biznesowym. Możliwość decydowania o rezygnacji z dokonania korekty stanowi istotne uproszczenie rozliczeń podatników.

Aktualnie podatnicy są zobligowani do dokonywania korekty nawet jeżeli różnica między proporcją wstępną a ostateczną jest bardzo niewielka. Wprowadzenie opcji rezygnacji z dokonania korekty powinno minimalizować obciążenia administracyjne związane ze stosowaniem prawa do odliczenia VAT oraz eliminować uciążliwe obowiązki dla wskazanych powyżej sytuacji.

Dodawany przepis art. 91 ust. 1a ustawy o VAT będzie stosowany, począwszy od korekt dokonywanych za 2022 r. (tj. dokonywanych w pierwszym okresie rozliczeniowym roku 2023). Pozwoli to na uniknięcie wątpliwości, od jakiego okresu przepis ma być stosowany. Ponieważ co do zasady korekty dokonuje się za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku, w którym dokonano odliczenia VAT, niewprowadzenie tego przepisu mogłoby powodować wątpliwość czy podatnik dokonując ostatniego rozliczenia za 2022 r. może zastosować przepisy w nowym brzmieniu.

 

9. Brak obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej (art. 106b ust. 1a, art. 106e ust. 1a, art. 106i ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z obecnym stanem prawnym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę zaliczkową, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Proponowany przepis art. 106b ust. 1a ustawy o VAT przewiduje możliwość rezygnacji z obowiązku odrębnego wystawienia faktury zaliczkowej, jeżeli podatnik otrzyma całość lub część zapłaty z tytułu zaliczki, w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy, w odniesieniu do czynności na poczet których tę zapłatę otrzymał. Zmiana ma na celu uproszczenie obowiązków dokumentacyjnych podatników.

W związku z propozycją wprowadzenia nowego rozwiązania w art. 106b ust.1a ustawy o VAT należy dostosować przepis art. 106e w taki sposób, aby wskazać, że wystawiona przez podatnika faktura po wydaniu towaru lub wykonania usługi (jeśli w tym okresie została uiszczona zaliczka, a podatnik nie wystawił w odniesieniu do niej odrębnej faktury) winna zawierać dodatkowe dane dotyczące daty uiszczenia zaliczki, jeśli różni się od daty wystawienia faktury (końcowej po dokonaniu czynności). W związku z wprowadzanym rozwiązaniem odpowiednio zostanie doprecyzowany art. 106i ust. 2 ustawy o VAT – w związku z niewystawieniem przez podatnika faktury zaliczkowej, nie będą miały zastosowania również regulacje dotyczące terminu jej wystawienia.

 

10. Uwolnienie się od odpowiedzialności solidarnej przez „osoby trzecie” w sytuacji otrzymania przez nie płatności na rachunek VAT (art. art. 108a ust. 6 ustawy o VAT).

Przepis ten reguluje kwestię uwolnienia się od odpowiedzialności solidarnej przez „osoby trzecie” w sytuacji otrzymania przez nie płatności na rachunek VAT. W praktyce dość często ma miejsce sytuacja, gdy dostawca (klient) korzystający już z faktoringu na podstawie umowy z faktorem, dąży do zmiany tego faktora na inny podmiot świadczący te same usługi. Wówczas, na podstawie porozumienia (umowy) między faktorami a klientem, dochodzi do zmiany wierzyciela wierzytelności wynikających z umów dostaw towarów lub świadczenia usług objętych umową faktoringową.

Mając na uwadze powyższe proponuje się dodanie nowej możliwości uwolnienia się od  odpowiedzialności, która mogłaby być stosowana właśnie w sytuacji zmiany jednego faktora na drugiego. Dotychczasowy faktor uwalniałby się od odpowiedzialności poprzez przekazanie kwot VAT bezpośrednio na rachunek VAT nowego faktora. Dostawca nie byłby angażowany w ten proces, co zasadniczo ułatwi całą procedurę.

 

11. Rezygnacja z obowiązku drukowania dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących – tj.: raportów fiskalnych i dokumentów niefiskalnych wystawianych przez podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy ich zastosowaniu (art. 111 ust. 3a pkt 8, art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy o VAT).

Proponowana zmiana wprowadza rezygnację z obowiązku drukowania dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących – tj.: raportów fiskalnych i dokumentów niefiskalnych wystawianych przez podatników prowadzących ewidencję sprzedaży przy ich zastosowaniu. Rozwiązanie to będzie miało zastosowanie tylko do kas online, w tym kas wirtualnych.

Powyższe pozwoli podatnikom na wybór, czy decydują się na przechowywanie raportów fiskalnych oraz innych dokumentów niefiskalnych w postaci papierowej, czy też wyłącznie elektronicznej. Mimo, że wprowadzane rozwiązanie oznacza, że podatnicy nie będą mieli obowiązku drukowania tych dokumentów, dokumenty te nadal będą wystawiane, tak jak do tej pory, tj. w postaci elektronicznej. Rozwiązanie takie stanowi ułatwienie oraz zmniejszenie kosztów wywiązywania się z obowiązków ewidencyjnych. Z wprowadzaną zmianą w art. 111 ust. 3a pkt 8 wiąże się również potrzeba odpowiedniego dostosowania delegacji zawartej w art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy o VAT oraz związanego z tym odpowiedniego wydania rozporządzenia w oparciu o tę delegację.

 

12. Zmiana dotycząca obowiązujących stawek preferencyjnych w zakresie dodatkowego zobowiązania w VAT (art. 112 ust. 2 i 2a ustawy o VAT oraz przepis przejściowy).

Wprowadzana zmiana dotyczy obowiązujących stawek preferencyjnych w zakresie dodatkowego zobowiązania w VAT. Celem jest takie ukształtowanie przepisów, by zwiększyć motywacyjną funkcję stawki obniżonej w przypadku zachowania podatnika zgodnego z oczekiwaniami organu podatkowego, który stwierdził nieprawidłowości w rozliczeniach.

Mając na względzie powyższe proponuje się by po zmianie sankcja przewidziana w:

– art. 112b ust. 2 ustawy o VAT – wynosiła 10%,

– art. 112b ust. 2a ustawy o VAT – wynosiła 5%.

 

13. Odstąpienie od ustalania sankcji VAT w przypadku zaistnienia szczególnych okoliczności (projektowany art. 112b ust. 3 pkt 4 ustawy o VAT oraz przepis przejściowy).

W związku z wyrokiem TSUE z 15.04.2021r. w sprawie nr C-935/19 Grupa Warzywna sp. z o.o. dotyczącym zgodności z prawem unijnym polskich regulacji dotyczących dodatkowego zobowiązania podatkowego wystąpiła konieczność zmiany dostosowującej sankcję VAT do ww. wyroku.

Zakładanym efektem regulacji ma być umożliwienie organom podatkowym odstąpienia od ustalania sankcji VAT w przypadku zaistnienia szczególnych okoliczności, z których można wywnioskować, że podatnik, działał z należytą starannością, jakiej można było od niego oczekiwać w danej sytuacji, oraz pod warunkiem, że nieprawidłowość nie skutkowała uszczupleniem należności z tytułu podatku lub nie może skutkować uszczupleniem tej należności.

Po wprowadzeniu zmian, ustalając dodatkowe zobowiązanie podatkowe naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego będzie mógł odstąpić od jego ustalenia. Decyzję w tym zakresie będzie podejmował przy uwzględnieniu szczególnych okoliczności, z których można wywnioskować, że podatnik, działał z należytą starannością, jakiej można było od niego oczekiwać w danej sytuacji, przy jednoczesnym odniesieniu się do zagrożenia dla wpływów należności z tytułu podatku. Poniższa propozycja przewiduje zmianę w zakresie dodatkowego zobowiązania podatkowego przewidzianego w art. 112b ustawy o VAT. Wynika to z analizy argumentacji wyroku TSUE, która prowadzi do wniosku, że odstąpienie od nakładania sankcji nie powinno odnosić się do przypadków w których dochodzi do świadomego udziału w oszukańczych transakcjach – wskazanych w art. 112c ustawy o VAT. Celem wyroku TSUE nie było objęcie ochroną podmiotów dopuszczających się nadużyć świadomie.

Proponuje się aby zmiana ta weszła w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia. W przepisie przejściowym proponuje się aby zaproponowane zmiany miały również zastosowanie do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie projektowanej ustawy.

 

14. Korygowanie transakcji rozliczonych poprzez One Stop Shop (OSS) (projektowany art. 130ca oraz 133a ustawy o VAT).

Korygowanie transakcji rozliczonych poprzez One Stop Shop (OSS) następuje zasadniczo w bieżącej deklaracji, składanej w tym systemie. Jednakże w określonych sytuacjach (upływ 3 lat po terminie złożenia deklaracji, zaprzestanie korzystania z procedury szczególnej, wykluczenie podatnika z tej procedury, zmiana PCz identyfikacji) korekta taka może być złożona wyłącznie bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji (poza systemem OSS). Obecnie obowiązujące przepisy ustawy o VAT nie regulują wprost kwestii korygowania deklaracji w ww. przypadkach. Dotyczy to również transakcji, które zostały rozliczone do 1.7.2021 r. w ramach systemu Mini One Stop Shop (MOSS).      

Aby umożliwić podatnikom złożenie w takich przypadkach korekty deklaracji, proponuje się wprowadzenie odpowiednich przepisów w ustawie o VAT i określenie wzorów elektronicznych deklaracji korygujących. Skorygowane deklaracje będą składane poza systemem OSS bezpośrednio do Łódzkiego Urzędu Skarbowego.

Uwagi zawarte w odniesieniu do art. 130ca ustawy o VAT znajdują analogiczne zastosowanie 23 do projektowanego art. 133a ustawy o VAT. W przypadku bowiem transakcji rozliczonych uprzednio w procedurze nieunijnej w ramach systemu One Stop Shop (OSS) przewiduje się identyczne zasady składania korekt deklaracji. Korekta składana jest bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji, przy czym następuje to poza systemem OSS.

 

15. Korygowanie transakcji rozliczonych poprzez Import One Stop Shop (IOSS) (projektowany przepis art. 138ga ustawy o VAT).

Korygowanie transakcji rozliczonych poprzez Import One Stop Shop (IOSS) następuje zasadniczo w bieżącej deklaracji, składanej w tym systemie. Jednakże w określonych sytuacjach (upływ 3 lat po terminie złożenia deklaracji, zaprzestanie korzystania z procedury szczególnej, zmiana PCz identyfikacji) korekta taka może być złożona wyłącznie bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji (poza systemem IOSS).

Ponadto, gdy pośrednik zostanie wykreślony z rejestru lub zmieni PCz identyfikacji, wówczas w przypadku gdy musi dokonać korekty złożonych deklaracji, w odniesieniu do podatników, 24 których reprezentował w procedurze importu – taka korekta może być złożona również wyłącznie bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji (poza systemem IOSS). Aby umożliwić podatnikom, a w przypadku podatników reprezentowanych przez pośrednika – pośrednikowi, złożenie w takich przypadkach korekty deklaracji, proponuje się wprowadzenie odpowiednich przepisów w ustawie o VAT i określenie wzorów elektronicznych deklaracji korygujących. Skorygowane deklaracje będą składane poza systemem IOSS bezpośrednio do Łódzkiego Urzędu Skarbowego.

W przypadku transakcji rozliczonych uprzednio w systemie Import One Stop Shop (IOSS) przewiduje się analogiczne zasady składania korekt deklaracji jak w przypadku OSS. Korekta składana jest bezpośrednio do państwa członkowskiego konsumpcji, przy czym następuje to poza systemem IOSS.

 

16. Przekazywanie środków między rachunkami VAT w ramach grupy VAT (projektowany przepis Art. 62b ust. 1 pkt 3a, art. 62b ust. 2 pkt 6a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe).

Z uwagi na fakt, że odpowiedzialnym za zapłatę do urzędu skarbowego należnych podatków w ramach grupy VAT jest przedstawiciel grupy VAT, powstała konieczność wprowadzenia możliwości przepływu środków z rachunku VAT poszczególnych członków takiej grupy na rachunek VAT przedstawiciela grupy VAT. Proponuje się zatem uregulowanie tej kwestii poprzez dodanie pkt 3a w art. 62b w ust. 1, w którym wskazuje się nowy tytuł do uznania rachunku VAT. Zaproponowana w pkt 3a zmiana nierozerwalnie wiąże się z propozycją dodania pkt 6a w art. 62b ust. 2, czyli nowego tytułu do obciążenia rachunku VAT. W dodawanym pkt 6a proponuje się równocześnie uregulowanie kwestii danych jakie będą wskazywane w komunikacie przelewu przy przesyłaniu przez członka grupy VAT środków ze swojego rachunku VAT na rachunek VAT przedstawiciela grupy. Proponuje się, aby członek grupy VAT w polu przeznaczonym na:

– kwotę odpowiadającą całości albo części kwoty podatku wynikającej z faktury, która ma zostać zapłacona w mechanizmie podzielonej płatności jak i polu przeznaczonym na kwotę odpowiadającą całości albo części wartości sprzedaży brutto wpisywał kwotę przekazywanych środków,

– wskazanie numeru faktury wpisywał wyrazy „przekazanie – grupa VAT”,

– wskazanie NIP dostawcy lub usługodawcy wskazywał numer, za pomocą którego grupa VAT jest zidentyfikowana na potrzeby podatku od towarów i usług.

 

17. Rozszerzenie katalogu podatków i należności jakie mogą być regulowane środkami z rachunku VAT (art. 62b ust. 2 pkt 2 Prawo Bankowe).

Proponuje się rozszerzenie katalogu podatków i należności jakie mogą być regulowane środkami z rachunku VAT. W tym zakresie proponuje się wprowadzenie możliwości uregulowania środkami z rachunku VAT dodatkowo:

– podatku od wydobycia niektórych kopalin oraz odsetek za zwłokę w tym podatku,

– podatku od sprzedaży detalicznej oraz odsetek za zwłokę w tym podatku,

– opłaty od środków spożywczych oraz odsetek za zwłokę od tej opłaty,

– zryczałtowanego podatku od wartości sprzedanej produkcji oraz odsetek za zwłokę w tym podatku, – podatku tonażowego oraz odsetek za zwłokę w tym podatku oraz

– opłaty, o której mowa w art. 92 ust. 11 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2021 r. poz. 1119) wraz z odsetkami za zwłokę od tej opłaty (tzw. podatku od małpek).

Proponuje się aby zmiana dotycząca wprowadzenia możliwości przekazywania środków z rachunku VAT w ramach grupy VAT weszła w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia. Natomiast zmiany dotyczące możliwości finansowania środkami z rachunku VAT nowych podatków i opłat z dniem 1 stycznia 2023 r. Dłuższe vacatio legis w tym zakresie pozwoli na dostosowanie systemów bankowych do obsługi nowych tytułów.

 

18. Zmiany w zakresie systemu wiążących informacji.

Projekt przewiduje dwa działania w obszarze systemu wiążących informacji:

– konsolidację wydawania wiążących informacji, poprzez wyznaczenie dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zwanego dalej „dyrektorem KIS”, jako organu właściwego do wydawania WIT, WIP i WIA w ramach I instancji oraz rozpatrywania spraw odwoławczych w ramach II instancji, celem ułatwienia przedsiębiorcom uzyskania wiążących informacji w jednym miejscu oraz zapewnienia jednolitości ww. wiążących informacji w skali kraju;

– ujednolicenie systemu podatkowego w obszarze dotyczącym wydawania WIS i WIA.

 

Konsolidacja obsługi wiążących informacji zapewni przedsiębiorcom uzyskanie wiążących informacji w jednym miejscu, za pośrednictwem tego samego organu, bez konieczności każdorazowego ustalania, który organ KAS jest właściwy dla uzyskania wiążącej informacji w pożądanym zakresie. Najbardziej właściwe wydaje się powierzenie tego zadania dyrektorowi KIS, jako organowi wyspecjalizowanemu w zapewnianiu jednolitej i powszechnie dostępnej informacji podatkowej i celnej. Powierzenie takich zadań dyrektorowi KIS zapewni lepsze zarządzanie systemem wiążących informacji, zarówno pod względem prawnym, jak i organizacyjnym, z uwagi na potencjał kadrowy i merytoryczny oraz ogromne doświadczenie tej instytucji w zarządzaniu systemem interpretacji indywidualnych oraz systemem udzielania telefonicznej informacji podatkowej i celnej.

Przewiduje się ujednolicenie i doprecyzowanie sposobu procedowania krajowych wiążących informacji (WIS i WIA) tj. procedur ich wydawania, uchylania czy zmiany. WIS i WIA są w przeważającym zakresie wydawane na potrzeby transakcji krajowych, a więc wykorzystywane przez podatników w najszerszym zakresie. Tym samym zasadne jest, aby zawierały jak najmniej różnic i w efekcie były jak najprostsze dla podatnika.

Przykładowe zmiany w tym zakresie:

– możliwość zaskarżenia postanowienia organu o pozostawieniu wniosku o WIS bez rozpatrzenia, gdy podatnik nie dostarczy na wezwanie próbki towaru (art. 42b ust. 8 ustawy o VAT),

– wyraźne określenie terminów dotyczących mocy wiążącej WIS/WIA (art. 42c ust. 1, 1a i 3 ustawy o VAT ),

– wprowadzenie zaskarżalności postanowień organu o pozostawieniu wniosku o WIS bez rozpatrzenia z powodu nieuiszczenia opłaty za dodatkowe badania (art. 42e ust. 4 ustawy o VAT),

– dokładne wskazanie rodzajów wydawanych rozstrzygnięć w ramach postępowania dotyczącego zmiany lub uchylenia WIS (art. 42 ust. 3 – 6 ustawy o VAT).

Projekt zawiera też zmiany, których wprowadzenie związane jest z potrzebą dopracowania czy też doprecyzowania pewnych kwestii, zaobserwowaną w trakcie kilkuletniego już funkcjonowania tych instrumentów. Przykładowo wskazać należy:

– rezygnację z określania w WIS stawki dla towaru lub usługi w przypadku, gdy podatnik jest zainteresowany uzyskaniem WIS do celów innych niż stosowanie przepisów w zakresie stawek VAT (art. 42a ustawy o VAT),

– rozszerzenie katalogu podmiotów, które mogą wystąpić o WIS o podmioty publiczne w rozumieniu ustawy o partnerstwie publicznoprywatnym czy zamawiających w rozumieniu ustawy o umowie koncesji na roboty budowlane lub usługi (art. 42b ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy o VAT).

Wśród tych zmian są też takie, które nakierowane są na lepsze dopasowanie WIS i WIA do potrzeb podatników. Wskazać tu można zastąpienie w niektórych sytuacjach związania WIS i WIA ochroną z Ordynacji (art. 42c ust 2a i 3a).

 

 

Proponowane rozwiązania powinny wejść w życie w ostatnim kwartale 2022 r.