Specjalny fundusz inwestycyjny

Oprócz rozwiązania umożliwiającego zapłatę podatku dochodowego dopiero w momencie wypłaty zysku do wspólników („estoński CIT”), ustawodawca wprowadził również specjalny fundusz (rachunek) inwestycyjny, który w sensie ekonomicznym umożliwia szybsze rozliczenie inwestycji w kosztach uzyskania przychodu.

      Specjalny fundusz inwestycyjny stanowi alternatywę wobec tzw. estońskiego CIT-u. Podatnik będzie mógł skorzystać tylko z jednego z tych instrumentów. Jeżeli zdecyduje się na pierwsze z wymienionych rozwiązań, będzie zobowiązany do założenia specjalnego rachunku inwestycyjnego w Banku Gospodarstwa Krajowego (BGK) lub innym banku, który zawrze umowę z BGK o współpracy w zakresie wymiany informacji, o środkach znajdujących się na rachunku inwestycyjnym.

      Istota tego rozwiązania sprowadza się do możliwości zaliczenia środków przeznaczonych na inwestycje i wpłaconych na wskazany rachunek do kosztów podatkowych już w momencie dokonania wpłaty. Warunkiem rozpoznania kosztu uzyskania przychodu będzie wydatkowanie wpłaconych środków nie później niż do końca następnego roku podatkowego od momentu dokonania wpłaty, chyba że naczelnikowi urzędu skarbowego zostanie przedstawiony plan inwestycyjny ze wskazaniem roku, w którym środki z rachunku zostaną przeznaczone na cele inwestycyjne. Wówczas termin wydatkowania zostanie wydłużony do trzech lat. Cele inwestycyjne to wydatki na wytworzenie lub nabycie fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 KŚT lub opłaty ustalone w umowie leasingu (z wyłączeniem umowy leasingu operacyjnego), w części stanowiącej spłatę ich wartości początkowej. Zakres środków trwałych podlegających omawianemu rozwiązaniu jest szerszy niż innych rozwiązań zapewniających szybszą amortyzację (np. amortyzacja jednorazowa), bowiem obejmuje również środki transportu (grupa 7 KŚT), ale z pewnymi wyjątkami. Przede wszystkim wyłączono wydatki na samochody osobowe oraz składniki majątku służące głównie celom osobistym udziałowców albo akcjonariuszy lub członków ich rodzin.

      W przeciwieństwie do tzw. estońskiego CIT-u, utworzenie funduszu nie będzie wykluczać korzystania z innych preferencji podatkowych przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (takich jak np. ulga B+R, IP-BOX czy ulga na złe długi) ani też wyłączać rozliczenia straty podatkowej.