W obowiązującym do 30 czerwca 2022 r. art. 53a ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. ustawodawca zamieścił, znane już z rozporządzenia z dnia 7 stycznia 2022 r. wskazanie, że w przypadku gdy płatnik pobrał zaliczkę na podatek, obliczając ją według przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. obowiązujących w momencie jej obliczania (czyli według przepisów po zmianie dokonanej Polskim Ładem), a przy wyliczeniu według metody odwołującej się do 2021 r. zaliczka byłaby niższa, to jeśli taka nadwyżka nie została jeszcze wpłacona do urzędu skarbowego, należy ją niezwłocznie zwrócić podatnikowi. Z tego przepisu, w opinii autorki wynika również, że jeżeli płatnik zastosował właściwą według Polskiego Ładu metodę naliczania zaliczki (bez uwzględnienia art. 53a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.) i wpłacił już tę zaliczkę do urzędu skarbowego, to nie jest zobligowany do dokonywania zwrotu na rzecz pracownika ani korekty dokonanego naliczenia.
Zatem w sytuacji, gdy pracownik nie złożył pracodawcy wniosku o nieprzedłużanie terminów poboru zaliczek na podatek dochodowy (na podstawie art. 53a ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.) a płatnik pobrał i odprowadził do urzędu skarbowego zaliczkę bez uwzględnienia tzw. mechanizmu rolowania zaliczki wynikającego z art. 53a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., to płatnik nie ma prawa do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty wpłaconej zaliczki na podatek (nie powinien korygować wpłaconych zaliczek). Zawyżenie zaliczki na podatek dochodowy nastąpiło przez uszczuplenie na wynagrodzeniu pracownika i to tylko pracownik ma prawo do wystąpienia o zwrot nadpłaconych kwot w swoim zeznaniu rocznym albo składając wniosek o stwierdzenie nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy.
