Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 5 listopada 2024 r. o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.458.2024.2.AJ zajął stanowisko w zakresie otrzymania i zapłaty noty za odszkodowanie za zaginięcie towaru w części zrekompensowanej przez ubezpieczyciela oraz w części niezrekompensowanej. Organ rozstrzygał w przedmiocie możliwości uznania tych wydatków za podlegające opodatkowaniu ryczałtem od dochodów Spółki, tzw. CIT estońskim.
Interpretacja została wydana na wniosek Spółki z o.o. prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów. Spółka rozlicza się z podatku dochodowego na zasadzie opodatkowania dochodu ryczałtem od dochodów spółek (tzw. CIT estoński). Spółka posiada siedzibę na terenie kraju i jest polskim rezydentem podatkowym.
Spółka przyjęła zlecenie przewozu towaru elektronicznego. Podczas transportu doszło do całkowitej kradzieży przewożonego towaru. Spółka została obciążona notą z tytułu odszkodowania za zaginięcie towaru. Jednocześnie po kradzieży Spółka zgłosiła szkodę i wystąpiła o odszkodowanie za kradzież towaru.
Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 wymienił również dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków. Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji. Z przepisów nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca nie zdecydował się na sformułowanie w przepisie definicji ani nawet przykładowego katalogu tego rodzaju wydatków.
Organ zauważył, że zapłata noty za kradzież towaru nie była związana z nieprawidłowościami, których powstanie zostało spowodowane (zawinione) przez Spółkę. Zdaniem organu okoliczności zapłaty odszkodowania za kradzież towaru, wskazują na związek z istotą prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na działalności przewozowej. Odszkodowania są ponoszone dodatkowo wskutek prowadzenia takiej działalności jako działalności o charakterze zarobkowym i wykazują związek z tą działalnością. Organ wskazał, że odszkodowanie za kradzież przewożonego towaru nie stanowi „publicznoprawnych wydatków o charakterze sankcyjnym”, o których mowa w Przewodniku. Wynika ona bowiem ze stosunków cywilnoprawnych łączących Spółkę z kontrahentami i jest efektem zawartej umowy w zakresie realizacji działalności przewozowej.
Organ uznał, że powyższa analiza potwierdza zasadność otrzymania i zapłaty noty za odszkodowanie za kradzież przewożonego towaru i związek z prowadzoną działalnością gospodarczą bez względu na to czy zapłata została zrekompensowana ubezpieczeniem czy też nie. W konsekwencji uznano, że ww. wydatki nie będą stanowić wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., wobec czego nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek.
Karolina Karaś
tel. 32 259 71 50
