Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. podstawy wymiaru składek nie stanowią korzyści materialne wynikające z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, a polegające na uprawnieniu do zakupu po cenach niższych niż detaliczne niektórych artykułów, przedmiotów lub usług oraz korzystaniu z bezpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji. Z powołanego przepisu wynika, że w przypadku, gdy pracodawca udostępnia pracownikom świadczenia po obniżonych cenach (czyli taniej niż jest dane świadczenie dostępne na rynku), a obowiązek przyznania tego świadczenia wynika z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu, to różnica pomiędzy rynkową wartością tego świadczenia a ceną, za jaką udostępnia je pracodawca, nie stanowi podstawy wymiaru składek pracownika otrzymującego świadczenie. Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych takie świadczenie należy rozpatrywać jako świadczenie częściowo odpłatne i ww. różnicę wartości należy w takim przypadku doliczać do przychodu pracownika, jednak bez potrącania składek ZUS.
Powołana regulacja może mieć również zastosowanie do tzw. abonamentów medycznych. W przypadku, gdyby Spółka w jednym z aktów (układ zbiorowy pracy, regulamin wynagradzania) zawrze przepisy dotyczące przyznania pracownikom abonamentów świadczeń medycznych za obniżoną cenę (np. 5 zł), to wartość przekazanego pracownikom abonamentu nie będzie stanowiła podstawy wymiaru składek na podstawie § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. Stanowisko powyższe znajduje potwierdzenie w ocenie ZUS ? przykładowo pismo ZUS z dnia 1 grudnia 2010 r. znak 440000/0201/52/2010/DORi: ?Pakiety medyczne oraz karty fitness częściowo opłacane pracownikom przez pracodawcę na podstawie aktów lub przepisów prawa pracy podlegają wyłączeniu z podstawy wymiaru składek.?
Należy jednak pamiętać, aby umocowanie (zobowiązanie pracodawcy) do przekazania świadczenia medycznego po obniżonej cenie wynikało ze stosownych przepisów wewnętrznych prawa pracy (zob. wyrok SN z dnia 2 grudnia 2009 r. sygn. I UK 201/09: ?Skoro z treści § 2 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstaw wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe wynika, że podstawy wymiaru składek nie stanowią przychody w postaci korzyści materialnych wynikających z układów zbiorowych pracy, regulaminów wynagradzania lub przepisów o wynagradzaniu polegające między innymi na korzystaniu z odpłatnych lub częściowo odpłatnych przejazdów środkami lokomocji, to do materii normatywnej tych aktów lub przepisów prawa pracy należy określanie tego rodzaju korzyści materialnych, które są wyłączone z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.?).
Zgodnie z § 5 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r. przepisy § 2-4 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru składek osób wykonujących pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Zatem powyższa zasada ma zastosowanie również do zleceniobiorców.
