Czy nieodpłatne korzystanie ze znaku towarowego jest otrzymanym nieodpłatnym świadczeniem w każdym przypadku?

Nie w każdym przypadku korzystanie nieodpłatnie ze znaku towarowego stanowi dla korzystającego przychód podatkowy z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw. Wartość otrzymanych nieodpłatnie rzeczy lub praw określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 12 ust. 5 ustawy).

W praktyce życia gospodarczego występują sytuacje, w których nie zawsze podmiot korzystający ze znaku towarowego (prawa do tego znaku) bez wynagrodzenia, uzyskuje świadczenie nieodpłatne skutkujące powstaniem przychodu podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Kluczowe w tym przypadku jest stwierdzenie wystąpienia korzyści mającej istotny wymiar finansowy po stronie podmiotu otrzymującego nieodpłatne świadczenie (w tym przypadku: spółki korzystającej ze znaku towarowego). Nieodpłatne korzystanie ze znaku może być uzasadnione ze względu na charakter danej transakcji lub działalności i nie będzie ono rodziło przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Nieodpłatne korzystanie ze znaku, w określonych okolicznościach, może być uzasadnione ze względu na charakter danej transakcji lub działalności i nie będzie ono rodziło przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia. Taka sytuacja może przykładowo wystąpić w przypadku, gdy uzyskanie przez danego podatnika określonego świadczenia pozostaje w związku z innym, wzajemnym świadczeniem tego podmiotu. Przykładowo, jeżeli korzystanie przez podatnika z udostępnionych mu nieodpłatnie praw jest warunkiem koniecznym do wykonania określonych świadczeń, na rzecz podmiotu użyczającego te prawa, to w takiej sytuacji u podatnika tego nie wystąpi w tym zakresie przychód z tytułu otrzymanych nieodpłatnych świadczeń (np. w przypadku umów na podstawie których kontrahent nieodpłatnie udostępnia określone prawa w ramach świadczenia wzajemnego).

Podobnie w przypadku, gdy np. producent sprzedaje wyprodukowane wyroby wyłącznie do podmiotów powiązanych. W takim przypadku obciążanie dystrybutora opłatami za korzystanie ze znaku towarowego byłoby pozbawione uzasadnienia ekonomicznego. Powyższe z kolei oznaczałoby, że brak takiej odpłatności nie mogłoby być uznane za działalnie nieuzasadnione ekonomicznie, a więc skutkujące otrzymaniem nieodpłatnego świadczenia.

Z powyższego wynika, że nie w każdym przypadku korzystanie nieodpłatnie ze znaku towarowego stanowi dla korzystającego przychód podatkowy z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia.

Wróć do spisu treści serwisu