Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z dnia 29 sierpnia 2024 r. o sygn. 0113-KDIPT2-2.4011.514.2024.2.KR wypowiedział się w przedmiocie skutków podatkowych dokonania sprzedaży ruchomości w podatku dochodowym od osób fizycznych. Przedmiotem interpretacji była ocena czy sprzedaż rzeczy nastąpiła w ramach działalności gospodarczej oraz czy stanowi źródło przychodu.
Interpretacja została wydana na wniosek podatniczki, która wraz z mężem ma ustawową małżeńską wspólność majątkową oraz kolekcjonuje różne rzeczy, głównie wchodzących w zakres filatelistyki oraz stare dokumenty, książki, gazety. Powyższe rzeczy stanowiące kolekcje były nabywane np. na targach staroci oraz zbierane jako rzeczy użytkowe, np. gazety. Powiększanie kolekcji w drodze zakupu zakończono ok. 10 lat temu. Ze względu na sposoby zakupów, jak również nie przewidując dalszej odsprzedaży elementów kolekcji podatnicy nie posiadali żadnych dowodów zakupów tych przedmiotów. Ze względu na wiek (podatniczka ma obecnie 78 lat) ok. 5 lat temu postanowili zacząć sprzedawać rzeczy z kolekcji w celu podreperowania budżetu domowego. Rzeczy sprzedawano na aukcjach internetowych. Rzeczy nie były nabywane i posiadane z zamiarem ich dalszej odsprzedaży i nie było to powiązane z prowadzeniem jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Sprzedaż każdej rzeczy nastąpiła po okresie pół roku od końca miesiąca, w którym doszło do zakupu. Sprzedaż rzeczy nie odbywała się w sposób zorganizowany, tj. w ramach uporządkowanych, celowych czynności. Sprzedaż odbywała się okazjonalnie, w nieregularnych odstępach czasowych. W 2024 r. zrealizowano 293 transakcje sprzedaży. Podatniczka zwróciła się do organu z pytaniem czy wyprzedaż kolekcji będzie stanowiła czynność podlegającą podatkowi dochodowemu.
Zgodnie z art. 5a pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9. Użyte w tym przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:
- zarobkowym celu działalności,
- wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
- prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
Ponadto należy wskazać, że w myśl art. 5b ust. 1 ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
- odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
- są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
- wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Organ uznał, że z okoliczności sprawy nie wynika, aby przychody ze sprzedaży własnych, używanych składników majątku osobistego można było zakwalifikować jako uzyskiwane ze źródła pozarolnicza działalność gospodarcza, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zachowanie podatniczki wskazuje na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie były to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą. Tym samym, w wyniku sprzedaży wymienionych we wniosku własnych, używanych składników majątku nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe sprzedaży opisanych we wniosku własnych, używanych składników majątku, należy rozpatrywać w kontekście źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy. Jeżeli sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy, nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu. Organ uznał, że opisana sprzedaż nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy. Tym samym uzyskany z tego tytułu przychód w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W dniu 1 lipca 2024 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 23 maja 2024 r. o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw. Powyższa ustawa wdraża dyrektywę DAC7, która rozszerza istniejące przepisy dotyczące wymiany informacji i współpracy administracyjnej między państwami członkowskimi o nowe obowiązki sprawozdawcze operatorów platform cyfrowych z UE, jak i spoza niej. Raportowaniu podlegają dochody osiągnięte przez sprzedawców towarów i usług za pośrednictwem takich platform – dotyczy to wynajmu nieruchomości, świadczenia usług osobistych, sprzedaży towarów oraz wynajmu środków transportu. Obowiązkowemu raportowaniu podlegają sprzedawcy, którzy na danej platformie w ciągu roku przynajmniej 30 razy dokonają wymienionych czynności lub ich dochód z tego tytułu przekroczy 2 000 euro.
Karolina Karaś
tel. 32 259 71 50
