Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 8 stycznia 2024 r. wydał interpretację indywidualną (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.657.2023.1.SH) odnoszącą się do możliwości rozpoznania wydatków związanych z wynagrodzeniem dla celebryty za promowanie spółki. Podatnik zwrócił się do organu z pytaniem czy taki rodzaj wydatków można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.
Z wnioskiem o wydanie interpretacji zwróciła się spółka zajmująca się tworzeniem oprogramowania komputerowego. Spółka osiąga przychody z działalności w branży IT. W celu promocji zawarła umowę o współpracy ze znanym celebrytą. W ramach zawartej umowy m.in. Ambasador uczestniczy w kampanii reklamowej, w konferencjach, eventach oraz spotach reklamowych pracodawcy. W ramach umowy o współpracy realizowane są materiały reklamowe, które następnie są prezentowane na stronie internetowej spółki oraz publikowane w mediach społecznościowych, w tym także w sposób odpłatnie promowany. Zawarcie umowy związane był z podejmowanymi przez spółkę działaniami, mającymi na celu promocję pozycji i marki w sektorze IT, nakierowaną przede wszystkim na pozyskanie personelu, w osobach programistów z branży IT. Działania skierowane są zarówno w stosunku do osób, które dotychczas nie współpracowały ze spółką, jak i zachęcenie do powrotu tych, które zrezygnowały z zatrudnienia w Spółce. Zgodnie z umową Ambasador otrzymuje wynagrodzenie. W ocenie Wnioskodawcy, koszty ponoszone na nabycie usług Ambasadora stanowią dla niego koszt uzyskania przychodów.
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Z powyższego wynika zatem, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą podmiotu.
Organ wskazał, że wymogiem, który musi być bezwzględnie spełniony, nie jest, co wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 1, związek kosztów z działalnością gospodarczą tylko z uzyskaniem przychodów, lub też z zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Organ uznał, iż powyższą tezę potwierdza utrwalony pogląd judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia.” (m.in. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 r., sygn. akt II FSK 41/11).
Zdaniem organu spółka nie wykazała związku ponoszonych wydatków na wynagrodzenie Ambasadora z tytułu umowy o współpracy z uzyskaniem przychodów Spółki, ani z zachowaniem oraz z zabezpieczeniem źródła tego przychodu. Organ uznał bowiem, iż mimo tego że Spółka posłużyła się: „sformułowaniami w zakresie promocji i reklamy, to w ogóle nie wykazujecie Państwo w jaki sposób ta reklama, czy promocja przekłada się na zakup oferowanych przez Państwa usługi, a tym samym na powstanie przychodów Państwa Spółki. Z wniosku nie wynika, aby wydatki związane z wynagrodzeniem Ambasadora, były ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów Spółki, biorąc pod uwagę prowadzoną działalność, skupiającą się wokół tworzenia oprogramowania komputerowego i osiąganymi przychodami z działalności w branży IT”.
Ponadto organ wskazał, iż związku przyczynowo – skutkowego, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy CIT, związanego z ponoszeniem wydatków na wynagrodzenie Ambasadora, nie stanowi samo oznaczenie przedsiębiorstwa w postaci jego nazwy lub logo podczas przekazywania informacji przez Ambasadora o oferowanych przez spółkę usługach.
W konsekwencji organ uznał, iż wydatki z tytułu umowy o współpracy nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki wynikające z tego przepisu.
Karolina Karaś
tel. 32 259 71 50
