Wynagrodzenie podmiotu pozyskującego dofinansowanie (success fee) nie może być kapitalizowane, podnosząc następnie wartość początkową zakończonych prac rozwojowych.
Wynagrodzenie podmiotu pozyskującego dofinansowanie (success fee) nie może być kapitalizowane, podnosząc następnie wartość początkową zakończonych prac rozwojowych.
Stosownie do art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają niezależnie od przewidywanego okresu używania koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
- produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
- techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
- z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.
Okres dokonywania odpisów amortyzacyjnych od kosztów zakończonych prac rozwojowych nie może być krótszy niż 12 miesięcy (art. 16m ust. 1 pkt 3 tej ustawy).
Ustalając wartość początkową, od której naliczana będzie amortyzacja, należy posłużyć się art. 16g ust. 4 ustawy, przyjmując za nią koszt wytworzenia.
Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Choć przepis ten odnosi się do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego, to zasady w nim zawarte można posiłkowo stosować również w przypadku ustalania wartości początkowej wytworzonych przez podatnika wartości niematerialnych i prawnych. Tak stwierdził np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 października 2020 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.392.2020.1.IM. W wyroku WSA w Szczecinie z dnia 27 czerwca 2019 r. (I SA/Sz 224/19): „(…) W przypadku kosztu wytworzenia prac rozwojowych nie ma zatem przepisu odnoszącego się bezpośrednio do kosztów wytworzenia prac rozwojowych i określającego wprost sposób rozumienia tego pojęcia. Obowiązuje więc zasadniczo literalna interpretacja, ale można, czy nawet należy posiłkować się w tym względzie regulacją art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p., a to dla zachowania spójności systemowej. (…) O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje więc związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Wydatki bezpośrednio związane z wytworzeniem środka trwałego zmniejszają podstawę opodatkowania osoby prawnej przez możliwość zaliczenia w koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (tzw. odpisów amortyzacyjnych). (…) Słusznie zatem organ wskazał na zasadność posłużenia się zawartymi w art. 16g ust. 4 u.p.d.o.p. regułami.”
Andrzej Łukiańczuk
Doradca podatkowy nr 10266
andrzej.lukianczuk@isp-modzelewski.pl
tel. 22 517 30 60 wew. 129
