Czy zakup smartwatcha może stanowić koszt uzyskania przychodu radcy prawnego?

W interpretacji indywidualnej nr 0112-KDIL2-2.4011.792.2024.1.AG z dnia 23 grudnia 2024 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS), uwzględniając art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa z dnia 26 lipca 1991 r.”), odniósł się do konsekwencji wydatku na zakup smartwatcha w jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu pomocy prawnej w ramach wykonywania zawodu radcy prawnego. Ocenił również możliwość traktowania tego zakupu jako kosztu reprezentacji, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 23 powołanej ustawy.

Interpretacja wydana została na wniosek podatnika, obecnie aplikanta radcowskiego, który po zdaniu egzaminu zamierza wykonywać zawód w kancelarii radcy prawnego w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, opodatkowanej na zasadach ogólnych. Ponieważ podatnik nie zawsze będzie mógł kontrolować czas pracy na firmowym komputerze lub telefonie, jednym z planowanych zakupów w celu prowadzenia działalności gospodarczej będzie smartwatch, który będzie wykorzystywany jako typowy zegarek, ale jednocześnie posiadał będzie funkcję mierzenia czasu, tj. odliczania czasu poświęconego na świadczenie danej usługi, np. sporządzanie projektów umów lub innych aktów, jak uchwały organów jednostek organizacyjnych, albo pism procesowych, przy których wynagrodzenie ustalone z klientem uzależnione będzie od stawki godzinowej za określone czynności; smartwatch będzie też posiadał funkcję kalendarza, tj. będzie pozwalał na prowadzenia kalendarza z przypomnieniami o zaplanowanych spotkaniach biznesowych, rozprawach sądowych, terminach na dokonanie czynności procesowych w ramach postępowań sądowych lub administracyjnych, co jest szczególnie istotne, gdyż niezachowanie takich terminów będzie – ze względu na nienależytą reprezentację – stanowiło podstawę do wypowiedzenia przez klienta pełnomocnictwa i umowy o świadczenie pomocy prawnej, co przełoży się na brak osiągnięcia przychodu.

Podatnik argumentował ponadto, że smartwatch będzie umożliwiał pozostanie w kontakcie z klientami w trakcie czynności, w których używanie komputera lub telefonu jest niemożliwe, w szczególności podczas rozpraw sądowych, kiedy to korzystanie z telefonu (widocznego urządzenia) może zostać odebrane jako naruszenie powagi czynności sądowych. Urządzenie będzie bowiem pozwalało na dyskretne odczytywanie przesyłanych wiadomości, dzięki czemu posłuży jako środek do przekazywania informacji, np. w sytuacji nagłej niemożności udziału klienta w rozprawie i umożliwi jeszcze na rozprawie powiadomienie sądu o tej przyczynie oraz usprawiedliwienie nieobecności klienta, a w efekcie spowoduje odroczenie rozprawy na inny termin albo na późniejszą godzinę.

Innymi słowy, używanie smartwatcha spowoduje, że żadna próba kontaktu klienta z radcą prawnym nie zostanie pominięta i wobec uzyskania przez klienta natychmiastowej pomocy prawnej, przełoży się na wynik sprawy oraz ewentualne wynagrodzenie zastrzeżone od wyniku sprawy.

Dostęp poprzez smartwatcha do wiadomości przychodzących i możliwość odpowiadania na wiadomości pozwoli również na odpowiednią reakcję na zapytania ofertowe nowych klientów, w szczególności szybszą reakcję niż konkurencyjnych pełnomocników profesjonalnych i w maksymalnym stopniu zoptymalizuje kontakt z klientami, co będzie przekładało się na świadczenie usług na rzecz większej liczby klientów i tym samym na większy przychód.

Podatnik zadeklarował przy tym, że smartwatch nie będzie wykorzystywany poza działaniami w ramach działalności gospodarczej, a po godzinach pracy będzie odkładany do stacji ładującej.

Biorąc pod uwagę powyższe podatnik dążył do potwierdzenia, że wydatek na zakup smartwatcha będzie stanowił koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.

Organ interpretacyjny ocenił wskazane stanowisko jako prawidłowe.

W uzasadnieniu wzmiankowanej na wstępie interpretacji indywidualnej (nr 0112-KDIL2-2.4011.792.2024.1.AG) z dnia 23 grudnia 2024 r. Dyrektor KIS uznał w szczególności, że w związku z wydatkiem na zakup smartwatcha nie znajdzie zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., wykluczający zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji.

Tym samym Dyrektor KIS zgodził się, że wydatek poniesiony w związku zakupem smartwatcha, może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu zawodu radcy prawnego, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Jednakowoż zaznaczył, że na podatniku jako odnoszącym korzyść z faktu zaliczenia wskazanego we wniosku wydatku do kosztów uzyskania przychodu ciąży obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego poniesionego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak również obowiązek właściwego jego udokumentowania.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu