Czy zapłata wynagrodzenia za dostęp do bazy danych wiąże się z obowiązkiem poboru podatku u źródła?

W przypadku gdy podmiot wykorzystuje nabytą licencję bez prawa dalszego jej rozporządzania (sublicencjonowania) na rzecz osób trzecich, jest on uznawany za użytkownika końcowego; nie ciąży więc na nim obowiązek poboru podatku u źródła.

Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W zakresie analizowanego zagadnienia należy wskazać na następujące aspekty związane z używaniem programów komputerowych, na które zwracają uwagę m.in. organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych:

1) nie należy podatku pobierać, jeśli program komputerowy jest wykorzystywany na własne potrzeby,

2) płatności o charakterze licencyjnym dokonane na rzecz podmiotu, który nie jest właścicielem prawa autorskiego lub nie posiada uprawnienia do dysponowania nim, nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu Konwencji OECD,

3) zapłata dokonana przez podatnika w części dotyczącej usług związanych z licencją (w tym w szczególności usług wsparcia, ang. maintanance) nie podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce. Usługi wsparcia tym bardziej nie są związane z przeniesieniem czy użytkowaniem praw autorskich czy praw pokrewnych. Stanowią one jedynie szeroko rozumiane usługi niematerialne mające na celu m.in. umożliwienie prawidłowego i efektywnego użytkowania licencji,

4) podatkowe traktowanie dochodu z oprogramowania komputerowego, w tym dochodu związanego z użytkowaniem lub prawem do użytkowania oprogramowania komputerowego, jest uzależnione od zakresu i natury praw, jakie korzystający uzyskuje w stosunku do oprogramowania komputerowego – pkt 12.2 Komentarza,

5) płatności dokonywane z tytułu nabycia części praw autorskich (bez przeniesienia przez cedenta ich całości) stanowią należności licencyjne, jeśli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu udzielenia praw do użytkowania programu w sposób, który bez tego rodzaju licencji stanowiłby naruszenie ustawodawstwa w zakresie praw autorskich. Przykładem tego rodzaju umów mogą być licencje na powielanie i publiczne rozpowszechnianie oprogramowania zawierającego program podlegający ochronie z tytułu praw autorskich bądź wprowadzanie modyfikacji i publiczną prezentację (display) programu.

 

Użytkownikiem końcowym jest podmiot który wykorzystuje licencję bez prawa dalszego jej rozporządzania (sublicencjonowania) na rzecz osób trzecich. W przypadku więc gdy podmiot Wykorzystuje nabytą licencję bez prawa dalszego jej rozporządzania (sublicencjonowania) na rzecz osób trzecich, jest on uznawany za użytkownika końcowego; nie ciąży więc na nim obowiązek poboru podatku u źródła.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu