Długoterminowa inwestycja a środki trwałe

     Czy warunek wykorzystywania środka trwałego przez minimum jeden rok odnosi się do okresu od rozpoczęcia inwestycji czy też do okresu do rozpoczęcia wykorzystywania go w ramach działalności gospodarczej. Przykładowo ? czy grunt, na którym zostanie wybudowany budynek staje się środkiem trwałym jeszcze przez zakończeniem inwestycji, jeśli budowa będzie trwała dłużej niż rok?

     Kwestia ta została poruszona m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 lipca 2020 r. (0111-KDIB1-1.4010.189.2020.2.ŚS), w której organ zajął następujące stanowisko: ?(?) ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji nieruchomości. Dlatego też, w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego, a w szczególności przepisami art. 46-48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 z późn zm.).

     Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeks cywilny nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Częścią składową rzeczy ? stosownie do przepisu art. 47 § 2 Kodeks cywilny jest wszystko co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Ponadto, jak stanowi art. 48 Kodeks cywilny ? z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili ich zasadzenia lub zasiania. Ścisłe połączenie budynku lub innego urządzenia z gruntem sprawia, że z gospodarczego punktu widzenia trudno jest traktować grunt i budynek jako odrębne przedmioty obrotu.

     Z powyższego wynika zatem, że budynek trwale związany z gruntem jako część składowa gruntu nie może być przedmiotem odrębnej własności. Oznacza to, że znajdujące się na wskazanym we wniosku gruncie, budynki są częścią składową tej nieruchomości. W konsekwencji grunt będzie również wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem jako składnik majątku prowadzonej działalności w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych powinien się znaleźć.

     Jednocześnie, zauważyć należy, że w świetle przepisów prawa podatkowego wymienione prawo wieczystego użytkowania gruntu jest w istocie odrębnym składnikiem majątku i stanowi wartość niematerialną i prawną.

     Wskazać również należy, że co do zasady ustawodawca pozostawił podatnikowi decyzję o przyjęciu do używania środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, wskazując kryteria jakie w tym momencie winien spełnić środek trwały lub wartość niematerialna i prawna. Jednakże na gruncie prawa podatkowego istnieje powszechna reguła, obowiązująca wszystkich podatników, że grunt lub prawo wieczystego użytkowania gruntu, jeśli zostały nabyte dla celów prowadzenia działalności gospodarczej i służą jej w okresie dłuższym niż jeden rok, stanowią niepodlegający amortyzacji środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, ujętą w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

     Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że wprowadzeniu do ewidencji podlegają środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wymienione w art. 16c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc nie podlegające amortyzacji w tym prawo wieczystego użytkowania gruntu (wartość niematerialna i prawna). Przy czym za „wprowadzenie do ewidencji” uznaje się moment wykorzystywania prawa użytkowania wieczystego w działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę, którym w przedmiotowej sprawie będzie dzień rozpoczęcia wynajmu nieruchomości przez zbywcę, bowiem od tego momentu Wnioskodawca rozpoczął wykorzystywanie nieruchomości wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu w prowadzonej działalności gospodarczej, a nie jak wskazuje Spółka moment zakończenia Inwestycji.

     Zatem w sytuacji, gdy nabyte przez Spółkę prawo wieczystego użytkowania gruntu będzie spełniać warunki do uznania go za wartość niematerialną i prawną, tj. będzie używane przez okres dłuższy niż rok zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, licząc od momentu faktycznego wykorzystywania w działalności gospodarczej (a więc od momentu wynajmu), to Spółka będzie zobowiązana wprowadzić prawo wieczystego użytkowania gruntu, jako wartości niematerialnej i prawnej do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz ustalenia wartości początkowej zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT. Późniejsze wprowadzenie prawa wieczystego użytkowania gruntu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych traktowane jest jako ujawnienie wartości niematerialnej i prawnej.

     Natomiast w sytuacji, gdy prawo wieczystego użytkowania gruntu nie spełnia definicji uznania go za wartość niematerialną i prawną, bowiem będzie wykorzystywane w działalności Spółki przez okres równy lub krótszy niż rok, licząc od momentu faktycznego wykorzystywania w działalności gospodarczej (a więc od momentu wynajmu), to Spółka nie będzie zobowiązana do wprowadzenia prawa wieczystego użytkowania gruntu do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz ustalenia jego wartości początkowej zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?.

     Zatem warunek dotyczący okresu użytkowania środka trwałego (minimum rok) należy odnosić do okresu faktycznego użytkowania inwestycji (a nie okresu od jej rozpoczęcia do jej zakończenia). Jednocześnie wprowadzenie do ewidencji środków trwałych będzie możliwe dopiero po zakończeniu inwestycji (po rozpoczęciu faktycznego wykorzystywania elementu majątku w ramach działalności podatnika).

 

 

Wróć do spisu treści serwisu