W odniesieniu do transakcji polegających na dostawie towarów dokonywanej w ten sposób, że towar transportowany do innego państwa jest po drodze przerabiany, w ostatnich latach nastąpiła istotna zmiana linii interpretacyjnej, co podyktowane było orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
Przed listopadem 2014 r. organy podatkowe w wydawanych interpretacjach przyjmowały, że dostawa dokonywana w opisany wyżej sposób ma charakter nieprzerwany, tzn. jeżeli towar dostarczany jest z państwa A do państwa B, ale po drodze ulega przetworzeniu w państwie C, to podmiot dokonujący dostawy z państwa A powinien rozpoznać z tytułu takiej dostawy transakcyjne WDT do państwa B, a podmiot z państwa B WNT z państwa A. Przykładowo:
Zmiana stanowiska organów podatkowych nastąpiła pod wpływem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE). Szczególnie istotny jest tu wyrok TSUE z dnia 2 października 2014 r. (C-446/13). Wyrok ów dotyczył sytuacji, w której skarżący (podmiot włoski) wyprodukował we Włoszech części metalowe, które sprzedał spółce z siedzibą we Francji. Przed dostawą przedmiotowych towarów włoska spółka dokonała wysyłki tych części na własny rachunek do innej spółki francuskiej, aby ta wykonała na tych częściach roboty wykończeniowe, a następnie odesłała je do nabywcy końcowego. Jak wskazał TSUE: ?W tym względzie należy jeszcze przypomnieć, że art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy oznacza istnienie dostatecznego czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą spornych towarów i ich wysyłką oraz ciągłości w przeprowadzaniu transakcji (?). Brak jest takiego związku i takiej ciągłości, jeżeli wysyłka towarów przez dostawcę usługodawcy ma na celu ich przetworzenie przed ich dostawą do nabywcy, aby doprowadzić je do stanu zgodnego ze zobowiązaniami umownymi między dostawcą a nabywcą. (...)W tych okolicznościach na przedstawione pytanie powinno się odpowiedzieć, iż art. 8 ust. 1 lit. a) szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że miejsce dostawy towaru sprzedanego przez spółkę z siedzibą w jednym państwie członkowskim nabywcy z siedzibą w innym państwie członkowskim, w odniesieniu do którego to towaru sprzedawca zlecił usługodawcy mającemu siedzibę w tym innym państwie członkowskim roboty wykończeniowe mające na celu uczynić ów towar zdatnym do dostawy przed wysłaniem go przez rzeczonego usługodawcę nabywcy, należy uważać za znajdujące się w państwie członkowskim siedziby nabywcy?.
Reasumując: z cytowanego wyżej wyroku wynika, że jeżeli podmiot nr 1 z państwa A wysyła towar do państwa B celem jego dostawy do podmiotu nr 2, ale towary te są przed dostawą do podmiotu nr 2 obrabiane/przerabiane przez podmiot nr 3 mający siedzibę w państwie B ? to dostawa do podmiotu nr 2 nie stanowi wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, lecz dostawę ?krajową? w reżimie prawnym państwa B. Innymi słowy w sprawie, której dotyczył cytowany wyrok TSUE podmiot włoski powinien wykazać tzw. nietransakcyjne WDT z tytułu przemieszczenia towarów do Francji, a następnie jako francuski podatnik VAT powinien wykazać krajową (francuską) dostawę do francuskiego nabywcy.
Od listopada 2014 r. organy podatkowe zaczęły wydawać interpretacje zgodne ze wskazanym wyrokiem TSUE (IBPP4/443-371/14/PK, 0114-KDIP1-2.4012.292.2017.2.KT, 0114-KDIP1-2.4012.444.2017.2.KT). Zgodnie zatem z obecnie obowiązującym stanowiskiem, przerób towarów w trakcie transportu należy uznawać za przerwanie dostawy dokonywanej przez sprzedawcę na rzecz nabywcy.
Mikołaj Stelmach
Prawnik, konsultant podatkowy
Skontaktujemy się z Tobą w najbliższym dniu roboczym aby porozmawiać o Twoich potrzebach i dopasować do nich naszą ofertę.
Jest to elektroniczny tygodnik podatkowy, udostępniany Subskrybentom w każdy poniedziałek w formie newslettera.