Hipoteka przymusowa zabezpieczająca należności podatkowe

Hipoteka jest jednym z ograniczonych praw rzeczowych. Została ona uregulowana w ustawie z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece. Zgodnie z art. 65 ust. 1 tej ustawy w celu zabezpieczenia oznaczonej wierzytelności wynikającej z określonego stosunku prawnego można nieruchomość obciążyć prawem, na mocy którego wierzyciel może dochodzić zaspokojenia z nieruchomości bez względu na to, czyją stała się własnością, i z pierwszeństwem przed wierzycielami osobistymi właściciela nieruchomości (hipoteka).

Zgodnie z art. 34§ 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (dalej: „Ordynacja”) Skarbowi Państwa i jednostce samorządu terytorialnego przysługuje hipoteka na wszystkich nieruchomościach podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego lub osób trzecich z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w sposób przewidziany w art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji, a także z tytułu zaległości podatkowych w podatkach stanowiących ich dochód oraz odsetek za zwłokę od tych zaległości, zwana dalej "hipoteką przymusową". Jak stanowi z art. 21 § 1 pkt 2 Ordynacji zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania. Zgodnie z regulacją § 2 art. 34 Ordynacji w zakresie zobowiązań podatkowych stanowiących dochód jednostki samorządu terytorialnego pobieranych przez urzędy skarbowe wniosek o wpis hipoteki przymusowej do sądu składa właściwy naczelnik urzędu skarbowego.

Przedmiotem hipoteki przymusowej może być:

1. część ułamkowa nieruchomości, jeżeli stanowi udział podatnika,
2. nieruchomość stanowiąca przedmiot współwłasności łącznej podatnika i jego małżonka,
3. nieruchomość stanowiąca przedmiot współwłasności łącznej wspólników spółki cywilnej lub część ułamkowa nieruchomości stanowiąca udział wspólników spółki cywilnej – z tytułu zaległości podatkowych spółki,
4. użytkowanie wieczyste wraz z budynkami i urządzeniami na użytkowanym gruncie stanowiącymi własność użytkownika wieczystego lub udział w tym prawie,
5. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub udział w tym prawie,
6. wierzytelność zabezpieczona hipoteką,
7. statek morski lub statek morski w budowie wpisane do rejestru okrętowego.

Zgodnie z art. 35 § 1 Ordynacji hipoteka przymusowa powstaje przez dokonanie wpisu do księgi wieczystej, z zastrzeżeniem art. 38 § 2 Ordynacji. Wyjątek ten stanowi, iż w sytuacji gdy przedmiot hipoteki przymusowej nie posiada księgi wieczystej, zabezpieczenie zobowiązań podatkowych dokonywane jest przez złożenie wniosku o wpis do zbioru dokumentów. Podstawą wpisu hipoteki przymusowej jest:

1. doręczona decyzja:
   1. ustalająca wysokość zobowiązania podatkowego,
   2. określająca wysokość zobowiązania podatkowego,
   3. określająca wysokość odsetek za zwłokę,
   4. o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta,
   5. o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej,
   6. o odpowiedzialności spadkobiercy,
   7. określająca wysokość zwrotu podatku;
2. tytuł wykonawczy lub zarządzenie zabezpieczenia, jeżeli może być wystawione, na podstawie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji bez wydawania decyzji, o której mowa w pkt 1.

Wpisu hipoteki przymusowej zgodnie z art. 35 § 3 Ordynacji do księgi wieczystej dokonuje właściwy sąd rejonowy, a w przypadku hipoteki morskiej przymusowej właściwa izba morska na wniosek organu podatkowego. Jak wskazuje art. 38 § 1 Ordynacji organy podatkowe mogą występować z wnioskiem o założenie księgi wieczystej dla nieruchomości podatnika, płatnika, inkasenta, następców prawnych oraz osób trzecich odpowiadających za zaległości podatkowe. Natomiast samo zaspokojenie z przedmiotu hipoteki przymusowej następuje w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, chyba że z przedmiotu hipoteki jest prowadzona egzekucja przez sądowy organ egzekucyjny.