Jak rozliczyć dochody zagranicznego oddziału polskiej spółki w przypadku braku zawartej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania?

W przypadku braku umowy międzynarodowej, stosuje się metodę proporcjonalnego zaliczenia. Dochody (przychody) osiągnięte za granicą łączy się z dochodami (przychodami) osiągniętymi na terytorium RP w rozliczeniu za dany rok podatkowy. Suma tych dochodów, będzie stanowiła podstawę opodatkowania i dopiero, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie.

Przepis art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Przepis ten ustanawia nieograniczony obowiązek podatkowy, obejmujący tzw. rezydentów podatkowych, czyli podatników, którzy mają siedzibę lub zarząd w Polsce. Uzyskiwane przez nich dochody – pochodzące zarówno z kraju, jak i z zagranicy – są opodatkowane w Polsce, zgodnie z polskimi przepisami.

Stosownie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Zgodnie z art. 7 ust. 2 tej ustawy dochodem ze źródła przychodów, co do zasady, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak wynika z art. 18 ust. 1 tej ustawy podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 7 albo art. 7a.

W myśl art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy, przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także kosztów uzyskania takich przychodów. Zgodnie z art. 7 ust. 4 ustawy przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3.

Z powyższego wynika, że podatnik, na którym stosownie do art. 3 ust. 1 ww. ustawy o o podatku dochodowym od osób prawnych ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy, dochody (przychody) osiągnięte poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, tj. wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi, obowiązany jest w rozliczeniu za rok podatkowy połączyć z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Następnie od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to jest limitowane w ten sposób, że kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W każdym przypadku osiągania przez podatnika, mającego siedzibę lub zarząd na terenie RP, dochodów za granicą konieczne jest ustalenie jaka jest metoda unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku braku umowy międzynarodowej tak, jak w analizowanym zakresie, stosuje się metodę proporcjonalnego zaliczenia. Art. 20 ust. 1 ustawy stanowi, że dochody (przychody) osiągnięte za granicą łączy się z dochodami (przychodami) osiągniętymi na terytorium RP w rozliczeniu za dany rok podatkowy. Suma tych dochodów, będzie stanowiła podstawę opodatkowania i dopiero, od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie.

 

 

Wróć do spisu treści serwisu