Należny podatek od towarów i usług jako koszt uzyskania przychodów

     Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych formułuje generalną zasadę, że należny podatek od towarów i usług nie jest przychodem, natomiast zarówno należny jak i naliczony podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów.

     Powyższe wynika z faktu, że podatek od towarów i usług w założeniu pozostaje neutralny dla podatnika tego podatku. Ustawodawca zdecydował się na odstąpienie od powyższej zasady w przypadku, kiedy nabywca ekonomicznie nie płaci należnego podatku od towarów i usług, ciążącego na dostawcy (usługodawcy), ponieważ otrzymuje towar nieodpłatnie, natomiast należny podatek rozlicza podatnik przekazujący towar nieodpłatnie. Jest to rozwiązanie normatywnie zrozumiałe. Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret trzeci ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości. Z cytowanego przepisu wynika, że co do zasady należny podatek od towarów i usług nie jest kosztem uzyskania przychodów, z wyjątkami wymienionymi w tym przepisie.

     Art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. zawiera zamknięty katalog przypadków, kiedy należny podatek od towarów i usług jest zaliczany do kosztów uzyskania przychodów. Takim właśnie wyjątkiem jest opisany w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret trzeci należny podatek od nieodpłatnie przekazanych towarów. Aby podatnik zaliczył go do kosztów uzyskania przychodów, spełnione muszą zostać następujące przesłanki:

• nieodpłatne przekazanie towarów ? podstawą przekazań jest art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nieodpłatne przekazywanie towarów na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi dostawę towarów, które pomimo swojej nieodpłatności są opodatkowane;
• warunkiem przekazania towarów jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.

     Podsumowując należy uznać, że podatnik ma prawo do zaliczenia należnego podatku od towarów i usług od nieodpłatnego przekazania towarów kontrahentom w koszty uzyskania przychodu pod warunkiem, że wydatek ten spełnia przesłanki opisane powyżej.

Wróć do spisu treści serwisu