Napiwki otrzymane przez kelnerów co do zasady stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Mogą jednak stanowić przychód przypisany do różnych źródeł – w zależności od podstawowego stosunku łączącego kelnera z Spółką (restauracją).
Zatem Spółka dokonując raz w miesiącu wypłaty napiwków (zarówno obligatoryjnie, jak i dobrowolnie płaconych przez klientów kartą) kelnerom zatrudnionym na podstawie umowy o pracę lub umowy zlecenia występuje jako płatnik PIT i ZUS i zobowiązana jest do naliczenia, pobrania i odprowadzenia z tego tytułu zaliczki PIT i składek ZUS – jak od pozostałych przychodów z tych tytułów (oczywiście z uwzględnieniem wyjątków dotyczących np. studentów do 26 roku życia).
Prezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych (np. w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 czerwca 2019 r. nr 0115-KDIT2-1.4011.143.2019.4.KK oraz w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0113-KDIPT2-2.4011.369.2017.1.ACZ z dnia 11 stycznia 2018 r.) oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo z wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2012 r. (sygn. akt II FSK 1747/10) wynika, że jeżeli środki w postaci napiwków w restauracji, które są adresowane imiennie do określonego pracownika lub grupy pracowników trafiają do pracodawcy albo też pracodawca zbiera środki pochodzące z napiwków, a później przekazuje je pracownikom, którzy dokonują podziału między siebie, to napiwki te są przychodem ze stosunku pracy i podlegają opodatkowaniu łącznie z wynagrodzeniem za pracę, od których płatnik – zakład pracy ma obowiązek pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Z orzecznictwa płynie wniosek, że napiwki te przysługują pracownikom, a nie innym osobom, tak więc istnieje oczywisty związek między wykonywaną pracą a otrzymanym napiwkiem. Źródłem i podstawą wypłaty napiwków jest łączący pracowników z pracodawcą stosunek pracy. Napiwki te stanowią świadczenie uzyskiwane przez pracowników w związku z wykonywaniem pracy (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 marca 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1763/09). Analogiczne zasady należy zastosować do kelnerów zatrudnionych na umowę zlecenia.
