Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Gdańsku z dniem 22 listopada 2023 r. wydał decyzję w sprawie o nr DI/100000/43/1066/2023, w której wypowiedział się w zakresie podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z tytułu wypłacanego w oparciu o art. 176 Kodeksu spółek handlowych wspólnikom spółki wynagrodzenia.
Spółka wskazała we wniosku, że zamierza wprowadzić do umowy spółki zapis, zgodnie z którym: „Na podstawie art. 176 Kodeksu spółek handlowych udziały należące do wspólników obciążone są obowiązkiem powtarzających się świadczeń niepieniężnych na rzecz Spółki polegających na:
a) Pozyskiwaniu najemców od mieszkań wynajmowanych i zarządzanych przez Spółkę,
b) Serwisu mieszkań po przekazania mieszkań przez najemców w związku z zakończeniem umowy najmu lub przed przekazaniem mieszkań kolejnym najemcom polegającego na dokonywaniu drobnych napraw, remontów i sprzątania mieszkań.”
Jak wynika z przedłożonego przez Spółkę wniosku, wypłaty wynagrodzenia następować będą cyklicznie po wystawieniu przez wspólników rachunków/faktur VAT i zakończeniu okresu rozliczeniowego ustalonego w uchwale zgromadzenia wspólników. Dodatkowo, czynności te nie będą wykonywane pod niczyim kierownictwem. Podmiotem odpowiedzialnym wobec podmiotów trzecich za wykonanie tych świadczeń będzie Spółka. Wspólnicy po otrzymaniu informacji od Spółki, iż wykonanie takiego świadczenia jest konieczne, będą samodzielnie decydować o miejscu, czasie i sposobie wykonania czynności.
Spółka we wniosku uznała, że świadczenia świadczone na podstawie art. 176 Kodeksu spółek handlowych nie będą podlegać obowiązkowi ubezpieczenia emerytalnego i rentowego, ponieważ wspólnik nie będzie zawierał dodatkowej umowy ze Spółką, a jedynie zobowiązuje się w ramach łączącego go ze Spółką stosunku korporacyjnego regulowanego przepisami Kodeksu spółek handlowego do świadczeń niepieniężnych.
Zakład w ocenie powyższego uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe wskazując, że zgodnie z treścią art. 176 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli wspólnik ma być zobowiązany do powtarzających się świadczeń niepieniężnych, w umowie spółki należny oznaczyć rodzaj i zakres takich świadczeń. Wynagrodzenie wspólnika za takie świadczenia na rzecz Spółki jest wypłacane przez Spółkę także w przypadku, gdy sprawozdanie finansowe nie wykazuje zysku. Jak wynika z treści art. 176 § 1 k.s.h. przedmiotem nałożonego obowiązku może być wyłącznie powtarzające się świadczenie niepieniężne, które jest periodyczne, ale nie jest ani świadczeniem jednorazowym, ani mającym charakter ciągły lub stały.
Zakład wskazał, że świadczenia polegające na pozyskiwaniu najemców do mieszkań wynajmowanych i zarządzanych przez Spółkę oraz serwisu mieszkań po przekazaniu mieszkań przez najemców w związku z zakończeniem umowy najmu lub przed przekazaniem mieszkań kolejnym najemcom polegającego na dokonywaniu drobnych napraw, remontów i sprzątania mieszkań są świadczeniami o charakterze ciągłym i stałym, a więc nie mieszczącymi się w dyspozycji art. 176 § 1 k.s.h. Opisane we wniosku czynności stanowią obowiązku charakterystyczne dla umowy o świadczenie usług, a więc umowy opisanej w art. 750 Kodeksu cywilnego.
Zakład dokonał konstatacji wskazując, że: „Wspólnicy spółki de facto, świadczą na rzecz spółki usługi charakterystyczne dla cywilnoprawnych stosunków zobowiązaniowych.” Tym samym będzie miał do nich zastosowanie art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w zakresie obowiązku ubezpieczeń emerytalnego i rentowych oraz art. 18 ust. 3 ustawy w zakresie traktowania uzyskiwanego wynagrodzenia jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe.
